وایت پیپر اتریوم (Ethereum) (نسل جدیدی از قرارداد های هوشمند و یک پلتفرم غیر مرکزی)
نوشته شده توسط ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin)
زمانی که ساتوشی ناکاماتو (satoshi Nakamato) برای اولین بار در ژانویه ۲۰۰۹ بلاکچین بیت کوین را به حرکت درآورد، همزمان با این کار، دو مفهوم بنیادین و آزمایش نشده را نیز معرفی میکرد. اولی این بود که بیت کوین یک واحد پول اینترنتی همتا به همتا میباشد که بدون هیچ پشتیبانی، ارزش ذاتی و صادر کننده مرکزی، ارزش خاص خود را حفظ میکند.
تا کنون بیت کوین به عنوان یک واحد پول، تا حدود زیادی توجه عموم را به خود جلب کرده است؛ هم در زمینه ی جنبه های سیاسی یک واحد پول که بدون بانک مرکزی است و هم در زمینه نوسانات و افت و خیز های شدیدی که در قیمت آن وجود دارد. اما مطلب دیگری مطرح است که به اندازه همان آزمایش باشکوه Satoshi مهم است و آن مفهوم یک بلاکچین بر اساس گواه اثبات کار است که توافق عموم را در ترتیب تراکنش ها اجازه می دهد.
بیت کوین را اگر به عنوان یک اپلیکیشن در نظر بگیریم، میتوان آن را به عنوان سیستمی First to File توصیف کرد. اگر فردی ۵۰ بیت کوین داشته باشد و همزمان آن ۵۰ بیت کوین را به دو شخص A و B بفرستد، فقط تراکنشی که اول تایید میشود، پردازش خواهد شد.
هیچ روش ذاتی برای تعیین این که کدام تراکنش زودتر آمده موجود نیست و این معضل دهه ها بود که از توسعه پول دیجیتال غیر مرکزی ممانعت به عمل می آورد. بلاکچین Satoshi اولین راه حل معتبر غیر مرکزی بود.
و حالا توجهات به سرعت به سمت بخش دوم فناوری بیت کوین معطوف میشود و آن این است که چگونه مفهوم بلاکچین میتواند برای برخی موارد دیگر غیر از پول به کار رود. اپلیکیشن های عادی، استفاده از دارایی های دیجیتال در بلاکچین را، برای ارائه واحد پول های سفارشی و ابزار های مالی ( سکه های ترکیبی)، مالکیت یک ابزار فیزیکی زیربنایی ( مالکیت هوشمند)، دارایی های غیر مثلثی مانند نام دامین ها (Namecoin)، به علاوه اپلیکیشن های پیشرفته تری مانند صرافی غیر مرکزی، ماخوذات مالی، قمار همتا به همتا، هویت بلاکچینی و سیستم های اعتباری، شامل می شوند.
یک زمینه مهم دیگر برای بررسی، قرارداد های هوشمند است؛ سیستم هایی که به طور خودکار دارایی های دیجیتال را بر طبق قوانین دلخواهی که از قبل تعیین شده، انتقال می دهند. برای مثال فردی می تواند یک قرارداد خزانه داشته باشد که فرد A می تواند تا مقدار خاصی از یک واحد پول را هر روز برداشت کند، B میتواند مقدار دیگری را هر روز برداشت کند؛ A و B با همدیگر می توانند هر مقداری را برداشت کنند و A می تواند توانایی B برای برداشت کردن را مسدود کند.
حال در این زمینه، توسعه معقول قرارداد های هوشمند دراز مدت برای سازمان های خودمختار غیر مرکزی (DAOs) میباشد که دارایی ها را در بر می گیرد و آیین نامه کل سازمان را رمزگذاری می کند.
آنچه که اتریوم
توجه!
دیدگاه هایی که در این مقاله ارائه شده اند، متعلق به نویسنده می باشند و لزوماً مربوط به ارزجو نمی باشد و نباید به آن نسبت داده شود.
