راه اندازی بیت کوین در سال ۲۰۰۹ مفهوم جدیدی از پول را به جهانیان معرفی کرد. یک سیستم پرداخت مالی همتا به همتا که غیر متمرکز است. بیت کوین همچنین یک سیستم ذخیره سازی داده به صورت دموکراتیک، به نام بلاک چین را ارائه داد. که در واقع امروزه بلاک چین بستری است که بیت کوین بر روی آن کار می کند.
بلاک چین از دو کلمه “بلاک” و “چِین” به معنای زنجیره تشکیل شده و به معنای واقعی نیز زنجیره ای از بلاک ها است. این بلاک ها یا داده ها به یکدیگر مرتبط هستند.
یک منبع اطلاعاتی اطلاعاتی مرسوم با یک منبع مشخص که انتشار داده ها را از طریق یک سرور متمرکز انجام می دهد. بلاک چین یک مدل مبتنی بر اجماع است.
شبکه مبتنی بر نود
نودها یا مشارکت کنندگان در شبکه، به طور فعال برای تایید هر بخش از اطلاعات مربوط به تراکنش های دیجیتال، در حال انجام کار هستند. مجموعه داده هایی که امنیت اکثریت را تامین می کند متعاقباً بر روی بلاک ها اعمال می شود، که جزئی از زنجیره خواهد شد.
برخلاف بانک ها، شرکت ها و واسطه ها، بلاک چین به هر نود شبکه اجازه می دهد تا یک کپی از اطلاعات مبادلات انجام شده داشته باشد، مانند یک دفتر حساب توزیع شده. هرگونه ورود به این دفتر حساب بلافاصله برای همه اعضا معلوم می شود و بدین ترتیب احتمال دستکاری و کلاهبرداری از بین می رود.
این همان چیزی است که به بلاک چین نسبت به سیستم های مدیریت داده های قبلی برتری می دهد. با از از بین بردن حضور شخص ثالث مورد اعتماد برای تسهیل انجام معاملات دیجیتال، بلاک چین یک فناوری واقعا قدرتمند و یک اختراع مهم را پس از اینترنت است.
امنیت در بلاک چین
فناوری بلاک چین به یک ویژگی امنیتی بسیار منحصر به فرد را ارائه می دهد. چگونه می تواند از تهدیدها جلوگیری کند؟ بیایید بررسی کنیم.
بلاک چین بلاک ها را پس از گذشتن از مراحل مربوط به اجماع یا تایید، به زنجیره می افزاید. تغییر اطلاعات بلاک پس از تشکیل آن بسیار دشوار است. این دشواری به این دلیل است که هر بلاک دارای یک هش اختصاصی است که به همراه بخشی از هش بلاک قبلی است. این هش ترکیبی از اعداد و حروف است.
وقتی یک هکر موفق به تغییر اطلاعات مربوط به یک تراکنش در یک بلاک شود، منجر به تغییر هش بلاک می شود. اما هکر نمی تواند در همینجا متوقف شود، زیرا لازم است اطلاعات مربوط به بلاک بعدی را نیز بررسی و دستکاری کند، چون هش بعدی نیز حاوی بخشی از هش این بلاک است.
با انجام این کار، هش این بلاک نیز تغییر می کند. این کار به این ترتیب ادامه می یابد و در نهایت، هکر می بایست تک به تک بلاک ها بر روی زنجیره را تغییر دهد. محاسبه مجدد و دستکاری هش این بلاک ها مقدار انرژی محاسباتی بسیار زیاد و غیرقابل تصوری را نیاز خواهد داشت. به عبارت دیگر هنگامی که یک بلاک به بلاک چین اضافه می شود، ویرایش آن بسیار مشکل و حذف آن غیرممکن می شود.
اثبات کار
برای حل مسئله اعتماد، شبکه های بلاک چین از رایانه هایی که قصد عضویت و اضافه کردن بلاک ها به زنجیره را دارند آزمون هایی را انجام داده اند. در این آزمون ها نیاز است که کاربران قبل از مشارکت در شبکه بلاک چین، خود را اثبات کنند. بلاک چین بیت کوین از یک مکانیسم تاییدیه به نام اثبات کار(PoW) استفاده می کنند.
رایانه هایی که در سیستم اثبات کار مشغول به غعالیت هستند، باید مهارت خود را اثبات کنند تا بتوانند واجد شرایط افزودن بلاک به بلاک چین شوند. اما چطور؟ این کار با حل مسائل پیچیده ریاضی در فرآیندی به نام استخراج انجام می شود.
اما فرآیند استخراج، به آن آسانی که به نظر می رسد، نیست. طبق آمار، شانس حل مسائل مربوط به PoW در شبکه بیت کوین در ماه فوریه ۲۰۱۹ در حدود ۱ به ۵٫۸ تریلیون بود. برای حل این مسائل پیچیده ریاضی و با توجه به این شانس کم، رایانه باید برنامه هایی را اجرا کند که به قدرت و مصرف انرژی بالایی نیاز دارند و در نتیجه هزینه قابل توجهی دارد.
این اثبات کار حملات هکرها را غیرممکن نمی کند، اما باعث می شود که حملات آنها تا حدودی بی اثر شود. اگر یک هکر قصد حمله به بلاک چین را داشته باشد، دقیقا شانس ۱ در ۵٫۸ تریلیون را مانند سایر استخراج کنندگان، برای حل مسائل پیچیده ریاضی دارد. هزینه سازماندهی برای چنین حمله ای مطمئنا از مزایای آن بسیار بیشتر است.
بلاک چین حتی پس از گذشت بیش از یک دهه از پیدایش آن، هنوز یک فناوری در حال پیشرفت و نوپاست. با این حال سطح استفاده از آن بالاتر از همیشه است. از دولت ها گرفته تا شرکت های چند میلیارد دلاری، همه به دنبال استفاده از بلاک چین برای انجام فعالیت های خود هستند. مفهوم بلاک چین بسیار گسترده است و به نوعی به یک فناوری پیشرفته اشاره دارد که پس از اختراع اینترنت جهان را درگیر خود کرده است.
