کارمزد تراکنش ها با انتقال ارزهای دیجیتال
کارمزد تراکنش می تواند براساس میزان شلوغی شبکه بلاک چین تغییر کند و همچنین انعطاف پذیر باشد. کاربری که می خواهد فوراً پرداختش تأیید شود، می تواند کارمزد بیتشری را انتخاب کند تا ماینرها انگیزه بگیرند که تراکنش وی را در جلوی صف قرار دهند.
این هزینه ها در اکثر صرافی ارز دیجیتال ثابت است، اما ممکن است کاربران هنگام استفاده از کیف پول های خاص، گزینه تنظیم کارمزدها را داشته باشند.
چرا کارمزد تراکنش وجود دارد؟
آنها در ابتدا به عنوان ابزاری ضد اسپم در بیت کوین معرفی شدند، اما بعدها به یکی از مهم ترین ویژگی های بلاک چین تبدیل شدند.
در ابتدا، هدف پرداخت کارمزد تراکنش ها تنها بازدارندگی بازیگران مخرب از اضافه بار شبکه بیت کوین بود. ساتوشی ناکاموت، مخترع این ارز دیجیتال، از سیستم hashcash آدام بک الهام گرفته است که متکی به سیستم اثبات کار (PoW) بود.
حدود دو سال بعد، گاوین آندرسن (Gavin Andresen)، توسعه دهنده بیت کوین متوجه یک قانون کد منبع شد که به حداقل هزینه تراکنش ۰٫۰۱ بیت کوین نیاز داشت که قیمت آن در حال حاضر ۱۳۷ دلار می باشد.
در سال ۲۰۱۰، به نظر نمی رسید که این هزینه چندان زیاد باشد. اما با گذشت زمان، با افزایش ارزش دلار بیت کوین و افزایش تقاضا برای فضای بلاک، مردم متوجه شدند که این مبلغ بسیار زیاد است – به ویژه برای کسانی که می خواهند مقادیر کمتری از ارز دیجیتال را ارسال کنند.
توسعه دهندگان بیت کوین، این شبکه را به روز کردند تا این قانون را حذف کنند و از طریق ارتقا Se SegWit2x ، اندازه بلاک را افزایش دهند. اکنون، کارمزدتراکنش ها می تواند بسیار کمتر از ۰٫۰۱ بیت کوین باشد و آنها بخشی اساسی از سلامت شبکه شده اند.
بلاک چین های دیگر مانند اتریوم و ریپل نیز به اهمیت کارمزد تراکنش ها پی بردند و استراتژی های مشابهی را برای انگیزه دادن به ماینرها در پیش گرفتند.
کارمزد تراکنش ها چگونه کار می کند؟
کارمزدها باعث انگیزه ماینرها می شود تا تراکنش های با کارمزد بالاتر را در اولویت قرار دهند و آنها را به بلاک بعدی اضافه کنند.
در مورد بیت کوین، تمام تراکنش های در حال تعلیق به یک ممپول می رسند که منتظر می مانند تا توسط ماینرها انتخاب شده و در بلاک بعدی قرار گیرند. اگر ممپول پر باشد، ماینرها تراکنش های با کارمزد بالاتر را انتخاب می کنند و بقیه را برای بلاک بعدی می گذارند. به همین دلیل است که بسیاری از کاربران ارز دیجیتال مشتاق هستند که در صورت فوریت تراکنش های خود، کارمزدها را به صورت دستی افزایش دهند.
در اتریوم، کارزمد تراکنش ها با گس اندازه گیری می شود – کسری کوچک از اتریوم. این بلاک چین ویژگی های پیچیده تری از بیت کوین مانند قراردادهای هوشمند و برنامه های غیرمتمرکز (dApps) را ارائه می دهد، بنابراین کارمزدها در اینجا نقشی اساسی دارند. با این حال، ممکن است موارد منفی نیز وجود داشته باشد، به خصوص اگر کاربر ارز دیجیتال یک کارمزد گس ناچیز را اضافه کند.
در مورد ریپل نیز باید عنوان کرد، هیچ ماینری وجود ندارد که کوین های XRP جدید تولید کند، این یکی از دلایلی است که کارمزد تراکنش ها عملا به حساب نمی آیند.
بنابراین … در مورد استیبل کوین ها، مانند آنهایی که به دلار آمریکا وابسته هستند چه؟ تتر هنگام انتقال وجوه بین دو حساب USDT یا دو کیف پول مبتنی بر بلاک چین که توانایی ذخیره این دارایی دیجیتال را دارند، هزینه تراکنش را دریافت نمی کند. با این حال، هنگامی که USDT دوباره به فیات تبدیل می شود، می تواند هزینه هایی در بر داشته باشد.
شبکه های بلاک چین و کارمزد تراکنش های آنها چگونه مقایسه می شوند؟
معمولاً بلاک چین هایی که می توانند تعداد تراکنش های بیشتری را در طول یک ثانیه پردازش کنند، کارمزد های کمتری دارند.
امروزه ده ها پروژه بلاک چین معروف وجود دارد که کارزمد تراکنش مختلفی را دریافت می کنند. یک قانون ساده این است: هرچه میزان کارایی شبکه بیشتر باشد، کارمزد تراکنش نیز کمتر است.
به عنوان مثال، هزینه استاندارد تراکنش های خرید ریپل در حال حاضر ۰٫۰۰۰۰۱ XRP است و برای مدت زمان بسیار کوتاهی در سال ۲۰۱۷ به بیش از ۰٫۴۰ XRP رسید. با توجه به اینکه قیمت XRP زیر ۰٫۲۵ دلار است، این کارمزد بسیار ناچیز است.
در اتریوم، کارمزد تراکنش ها بیشتر است و این کارمزدها می تواند در هنگام ازدحام در شبکه افزایش یابد. این اتفاق در سال ۲۰۱۷، ۲۰۱۸ و در اواسط سال ۲۰۲۰ در زمان اوج دیفای رخ داده است. در ماه آگوست، این کارمزدها به بالاترین حد خود رسیدند – و یک ماه بعد دوباره رکورد آنها شکسته شد. برخی از افراد عنوان کرده اند که میزان کارمزدها ۹۹ دلار نیز بوده است و همین امر باعث سفته بازی در مورد برخی پروتکل ها برای جستجوی بلاک چین های جایگزین شد. در تاریخ ۱ سپتامبر، ماینرهای اتریوم در یک ساعت ۵۰۰،۰۰۰ دلار سود به جیب زدند. تقاضا برای تراکنش ها به یک مشکل بزرگ برای این بلاک چین تبدیل شده است، اما امید است که با ارتقا به اتریوم۲٫۰ ، سیستم کارمزد بهتری ارائه شود. ویتالیک بوترین، بنیان گذار اتریوم ابراز نگرانی کرده است که کارمزدهای بالا می تواند کارهای خودسرانه استخراج را تشویق کند.
در مورد بیت کوین نیز، بزرگ ترین ارز دیجیتال از نظر ارزش بازار نیز افزایش چشمگیری در قیمت کارمزد تراکنش ها در سال جاری داشته است. این کارمزدها در ژوئیه زیر ۱ دلار بودند، در ماه آگوست بیش از ۶ دلار رشد کردند و در پایان ماه اکتبر سقف ۱۰ دلار را شکستند.
علاوه بر بیت کوین و اتریوم، سایر بلاک چین ها از جمله لایت کوین، بیت کوین کش، کاردانو و اتریوم کلاسیک به طور متوسط کارمزدهای بسیار پایین تر از زیر یک سنت دارند. کارمزدهای ترون حتی از ریپل نیز کمتشر می باشد.
در جای دیگر ، ILCoin کارمزد تراکنش بسیار کمی دارد و به پروتکل PoW الهام گرفته از بیت کوین متکی است. هر بلاک در بلاک چین آن می تواند میلیون ها تراکنش را مدیریت کند، که در تضاد با ۲۰۰۰ تراکنشی است که در یک بلاک بیت کوین معمولی گنجانده شده است. این امر اجازه می دهد تا ILCoin کارمزدهای غیرقابل توجهی را حفظ کند – و شرکت می گوید این کارمزدها به ازای هر ۱۰ میلیون تراکنش انتقال یافته به ۰٫۰۱۲۴ ILC می رسد. برخلاف ریپل که یک شبکه پرداخت متمرکزتر است، ILCoin غیرمتمرکز است و به پروتکل RIFT متکی می باشد.
چه عواملی در میزان کارمزد تراکنش ها نقش دارند؟
دو عامل اصلی تأثیرگذار بر کارمزدها، اندازه یک تراکنش و تقاضای فضای بلاک است.
با توجه به اینکه برخی از شبکه ها فقط می توانند مقدار محدودی از داده ها را در هر بلاک داشته باشند، ماینرها یا اعتبارسنج ها محدود به تعداد تراکنش هایی هستند که می توانند شامل شوند.
هنگامی که کاربران زیادی به طور همزمان وجوه ارز دیجیتال را ارسال می کنند، تقاضا برای فضای بلاک افزایش می یابد و تراکنش های بیشتری در انتظار تأیید هستند.
گاهی اوقات، تقاضا برای فضای بلاک می تواند آنقدر زیاد شود که شبکه ها با ازدحام مواجه شوند و کارمزدها به سطوح ناپایداری برسد.
تراکنش های بزرگتر به فضای بیشتری در بلاک احتیاج دارند و اعتبار آنها بیشتر از تراکنش های کوچک تر است.
