آپارتمان یوجین موتای در نایروبی آکنده از صدای پول است. این هیاهوی صدای فن های خنک کننده کامپیوتر است که توسط او جهت ماینینگ ارزهای رمزگذاری شده بصورت شبانه روز برنامه ریزی شده اند.
این فرد ۲۸ ساله چند سال از عمر خود را صرف این تشکیلات کرده و علاوه بر آن هر سنت دارایی خود را در عرضه اولیه سکه(ICO) سرمایه گذاری نموده است(برخی استارت آپ ها جهت جذب سرمایه جمعی از ابزار جذب سرمایه استفاده می کنند).
او در این دنیای جدید و عجیب و جنجال برانگیز یک شهروند سرافراز و افتخارآفرین و به نوعی بینظیر محسوب می شود چرا که تنها با تحصیلات دبیرستانی و بدون آموزش رسمی به عنوان رمزگذار دست به این اقدامات زده است.
این یکی از چیزهایی است که می توان گفت مدرکی جهت اثبات این امر که صنعت ارزهای دیجیتال (Cryptofinance) برخلاف آنچه جمعی از منتقدان از جیمی دیمون، جی پی مورگان و شرکا تا شاهزاده عربستان صعودی، الولید بن طلال تصور می کنند، کلاهبرداری محسوب نمی شود، می باشد.
موتای در حالیکه دختر دو ساله اش زینا که نامش برگرفته از مجموعه شاهدخت جنگجو می باشد، با یک تبلت بازی میکرد و از یک اپلیکیشن به اپلیکیشن دیگر سرک می کشید، به ما گفت:
“کل این اکوسیستم می تواند بزرگترین سیستم توزیع ثروتی که تاکنون وجود داشته، باشد.”
دنیای ارزهای مبتنی بر اینترنت
در دنیای ارزهای مبتنی بر اینترنت که معاملات بدون واسطه هایی همچون بانک یا تنظیم کنندگان صورت می گیرد، بازیکنان بزرگ نمی توانند هیچکس را از مشارکت در این سیستم مالی برحذر دارند.
این بازی برای امثال موتای آسان است زیرا باعث همتراز شدن میدان بازی در بازار جهانی می شود که فرصت چندانی در اختیار افرادی همچون او قرار نمی دهد.
در این خصوص دیدگاه مخالفی وجود دارد، افرادی می گویند کاری که این مرد جوان انجام میدهد اشتباه یا احمقانه است. حجم زیادی از نیروی برق مصرف شود تا یک سرمایه با ساختار نرم افزاری ایجاد گردد که می تواند در یک قمار غیر قانونی و وسوسه انگیز معامله شود.
بنابراین می توان گفت موتای چه در میان یک کلاهبرداری یا یک انقلاب بزرگ قرار داشته باشد به هر حال میان هر کدام که باشد بازار رشد خود را خواهد داشت، همانطور که ارزش کل بازار از ۱۷ میلیارد دلار(۷۰ هزار میلیارد تومان) در اوایل سال جاری به ۱۹۰ میلیارد دلار(۷۸۰ هزار میلیارد تومان) رسید.
به محض اینکه کارآفرینان اقدام به اجرای پروژه ها بر پایه بلاکچین نمودند، صدها توکن دیجیتال جدید ناگهان پدیدار شد. فناوری ساماندهی عمومی که ارزهای دیجیتال را مورد پشتیبانی قرار داده و منجر به تولید میلیونها و حتی صدها میلیون دلار طی یک دقیقه می گردند. ارزش بیت کوین، بزرگترین ارز رمزگذاری شده، به شش برابر رسیده است و شرکت سی ام ای (CME) واقع در شیکاگو در راستای این رویداد قصد دارد تا پایان سال جاری قراردادهای تجاری جدیدی در خصوص بیت کوین عرضه نماید.
ارزهای رمزگذاری شده خصوصا در قسمت اقتصادی که با محدودیت هایی همچون دریافت پول نقد در خارج از کشور روبرو هستند(تحریم) یا افراد نمی توانند دارای حساب بانکی باشند یا پول رایج آن به دلیل تورم ارزش چندانی ندارد، از جذابیت بیشتری برخوردارند
به عنوان مثالی از این دست می توان به زیمبابوه اشاره نمود که به دلیل تورم بالا با بحران نقدینگی مواجه است:
بیت کوین در صرافی محلی گالیکس (Golix) از ارزشی بالغ بر ۱۰،۰۰۰ دلار معادل ۷۵ درصد نرخ جهانی آن برخوردار است به همین دلیل افراد محلی بدان هجوم آورده اند تا بتوانند از پس اندازهای خود محافظت کنند.
در شش کشور بزرگ آفریقایی که اطلاعات تجاری در صرافی Local Bitcoins ثبت می شود، میانگین ارزش شاخص بلومبرگ بیت کوین معادل ۷ درصد می باشد که این درصد با قطب های تجاری بیت کوین نظیر چین، کره جنوبی، آلمان و بریتانیا که نرخ در آنها هرگز فراتر از ۳ درصد نمی رود، اختلاف شایان توجهی دارد.
موتای اظهار نمود:
من ارزهای رمزگذاری شده را نوعی ارز ایمن می دانم چرا که مسائل سیاسی منطقه بر آنها تاثیر نمی گذارد.”
این نقل قول وی اشاره به کنیا دارد که پس از برگزاری دو دوره انتخابات طی سه ماه هنوز در خصوص این مسئله که رهبر مشروع و قانونی چه کسی می تواند باشد تردیدهایی وجود دارد.
تا همین سال گذشته موتای در مورد بیت کوین چیزی نشنیده بود و به همین دلیل برای او بسیار عجیب و ناشناخته بنظر می رسید. حتی تا یک دهه قبل او به هیچ کامپیوتری دسترسی نداشت. او به فناوری علاقمند شد و از دوست خود یک نوکیا(ورژن سیمبیان s40) که جزء اولین گوشی های غیر هوشمندی بود که می توانست اپلیکیشن ها را دانلود کند، قرض گرفت. او میان مشاغل عجیب و غریبی همچون کشاورزی، گوسفند داری و حمل افراد با موتور سیکلت مبانی زبان های برنامه نویسی CSS و HTML را بصورت خودآموز یاد گرفت.
او در آن زمان در روستای موطن مادرش زندگی می کرد. آنها در سال آخر دبیرستان او به شهر نقل مکان کردند. پس از آنکه برادر دوقلویش از دنیا رفت و مادرش کار خود را از دست داد و حتی آنقدر درآمد نداشتند که زنده بمانند، تصمیم گرفت همراه عمویش به نایروبی برود. او در آنجا یک دستگاه کامپیوتر با اتصال به وایفای خریداری نمود و با خود گفت:
یا این کار را انجام می دهم یا میمیرم
موتای بمدت چهار ماه از کامپیوتر جدا نشد حتی عمویش به دلیل نگرانی کامپیوتر او را به بیرون از خانه برد.
او پس از کسب مهارت در رمز و راز کدها بعنوان برنامه نویس مشغول بکار شد. همچنین سمت مشاور فناوری انکوباتور iHub و مشاور فرمانداری شهر نایروبی را بدست آورد.
او در سال ۲۰۱۶(۱۳۹۵) توسط Git Awards به عنوان برترین توسعه دهنده نرم افزار در کنیا معرفی شد. رتبه بندی Git Awards بر پایه اطلاعات موجود در GitHub وبسایتی که کدنویسان کارهایشان را در آنجا ذخیره کرده و به اشتراک می گذارند، می باشد.
موتای در حال حاضر برای Andela کار می کند. او در این شرکت توسعه دهندگان و مهندسان سرتاسر آفریقا را آموزش داده و آنها را به شرکت هایی همچون مایکروسافت ارتباط می دهد.
قرارداد فعلی او با موسسه بِرندهای بین المللی رستوران (Restaurant Brands International) بمنظور ساخت اپلیکیشنی جهت سفارش برای شرکت Tim Hortons می باشد و با توجه به اینکه او از یک طبقه متوسط اجتماعی در کنیا است و برای فردی بدون مدرک دانشگاهی فعالیت های او شاهکار محسوب می شود.
اما فرصت او برای کسب ثروت حقیقی در طرح هایش جهت ارزهای رمزگذاری شده نهفته است که می تواند آنها را به دلار تبدیل کرده یا بعنوان سرمایه حفظ کند.
تجهیزات ماینینگ او شش کارت گرافیکی ۱۰۸۰ Ti را اجرا می کنند. همچنان که او در صفحه فیسبوک خود نوشته است، تعمیر و نگهداری چندان لازم نیست:
“آن در اتاق نشیمن من قرار دارد و همه کارها را هر روز و هر روز بدون نظارت یا با اندکی نظارت انجام می دهد.”
در حال حاضر این دستگاه کوین های دیجیتالی که زی کش و LBRY Creadits نامیده می شوند، را با سرعت زیاد تولید می کند. موتای عنوان داشت که مایل است با اضافه کردن دو کارت گرافیکی دیگر تولید را افزایش دهد اما تا زمانیکه بتواند منبع برق متصل به آپارتمانش را ارتقا دهد، باید منتظر بماند. صورتحساب برق ماهانه او معادل ۲۰۰ دلار(۸۰۰ هزار تومان) است که برای یک اقامتگاه در نایروبی اندکی بالاست.
او انرژی بسیاری صرف سرمایه گذاری ICO ها نموده است و در این خصوص عنوان داشته:
“من تحقیقات بسیاری انجام داده ام. اکنون حس می کنم یک سرمایه گذار کارآفرین کوچک هستم.”
آیا او یک تنه به آب زده است؟ احتمالا، اما او برای این قمار به اندازه کافی مهارت دارد.
آنها می گویند این کار ریسک دارد و هیچ بازگشتی هم وجود ندارد، اما من مایلم خطر کنم
نظر شما راجع به چنین تجربه ای چیست؟ با توجه به تورم بالا و منازعات سیاسی متعدد موجود در کشور و با توجه به آمارهای رسمی در ارتباط با فقر و اغشار آسیب پذیر آیا سرمایه گذاری در بخش ارزهای دیجیتال ، ICO ها و یا ماینینگ چه مزایا و مواهبی برای مردم کشورمان خواهد داشت؟ چه راهی برای آگاهی دادن به مردم و دادن حق انتخاب به آنها وجود دارد؟ نظرات و ایده های خود را با ما در میان بگذارید
