احراز هویت دو عاملی (Two-factor Authentication) یا 2FA که به آن ورود دو مرحله ای نیز می‌گویند، نوعی فرایند احراز هویت است که برای ورود شما به یک سایت، برنامه یا پلتفرم، به دو عامل ورود نیاز دارد. این یعنی شما فقط با داشتن رمزعبور نمی‌توانید وارد حساب کاربری خود شوید و باید یک مرحله دیگر، مثلاً وارد کردن یک کد ثانویه، را طی کنید.
در این مطلب، روش‌های مختلف و نحوه کار Two-factor Authentication را بررسی کرده و نحوه فعال‌سازی آن در سایت و اپلیکیشن موبایل صرافی سرمایکس را آموزش می‌دهیم.
احراز هویت دو عاملی چیست؟
احراز هویت دوعاملی (Two-factor Authentication) یا 2FA که به آن «احراز هویت دو مرحله‌ای» یا «ورود دومرحله‌ای» نیز می‌گویند، یک روش امنیتی در مدیریت هویت و دسترسی است که به دو نوع شناسایی، مثلاً یک رمزعبور ثابت و یک رمز یک‌بار مصرف از طریق اپلیکیشن احراز هویت، برای دسترسی به منابع و داده‌ها نیاز دارد.
احراز هویت دو مرحله‌ای با الزام به ارائه یک عامل دوم، امنیت حساب‌ها را تقویت می‌کند. در این حالت، هکرها حتی درصورت یافتن رمزعبور ثابت شما، بدون داشتن عامل دوم که به‌سختی قابل هک‌کردن است، توانایی ورود به حساب‌ها را ندارند. از عوامل دوم رایج شامل اثر انگشت و داده‌های بیومتریک، کلیدهای امنیتی فیزیکی و کدهای یک‌بار مصرف هستند.
تفاوت 2FA با MFA چیست؟
2FA رایج‌ترین شکل احراز هویت چندمرحله‌ای (Multi-factor Authentication) یا MFA و درواقع، زیرمجموعه آن است. MFA به هر روشی از احراز هویت گفته می‌شود که در آن، کاربران باید بیش از دو عامل احراز هویت ارائه دهند تا هویت‌شان را اثبات کنند.
بنابراین:
- 2FA از دقیقاً دو عامل برای تأیید هویت استفاده می‌کند. برای مثال، ورود به یک سامانه ممکن است مستلزم وارد کردن رمز عبور و تأیید آن با یک کد یک‌بار مصرف از طریق اپلیکیشن تلفن همراه باشد.
- MFA امکان استفاده از بیش از دو عامل را فراهم می‌کند. این روش با تنوع در تعداد و نوع عوامل احراز هویت، سطح امنیت را به‌مراتب افزایش می‌دهد.
|
2FA |
MFA |
|
| تعداد فاکتورها |
دو |
بیش از دو |
| مثال |
رمزعبور + کد تأیید دریافتی از طریق پیامک |
رمزعبور + کد تأیید دریافتی از طریق پیامک + اثرانگشت |
| سطح امنیت |
متوسط |
بالا |
| انعطاف‌پذیری |
کمتر |
بیشتر |
فاکتور احراز هویت چیست؟
عوامل یا فاکتورهای (Factors) احراز هویت، اعتبارنامه‌هایی هستند که کاربران برای تأیید هویت خود ارائه می‌دهند. بهترین سیستم‌های احراز هویت دو مرحله ای از چند نوع مختلف از این عوامل در دسته‌بندی‌های جداگانه استفاده می‌کنند.
بنابراین، استفاده از دو نوع متفاوت از فاکتورهای احراز هویت، از نظر امنیتی مؤثرتر از استفاده از دو عامل از یک نوع است؛ زیرا هکرها مجبورند از روش‌های مختلفی برای نفوذ به هر یک از این عوامل استفاده کنند. برای مثال، هکرها می‌توانند با نصب جاسوس‌افزار روی کامپیوتر شما، رمزعبورتان را سرقت کنند. اما همان جاسوس‌افزار نمی‌تواند رمزهای یک‌بار مصرفی را که روی تلفن همراه کاربر تولید یا دریافت می‌شوند، شناسایی کند. در نتیجه، هکرها مجبورند راه دیگری برای دستیابی به این رمزها پیدا کنند.
منابع مختلف، دسته‌بندی‌های متفاوتی را برای فاکتورهای احراز هویت مشخص کرده‌اند که برخی از رایج‌ترین آن‌ها شامل موارد زیر هستند:
- دانش (Knowledge)
- تملک (Possession)
- داده‌های بیومتریک (Biometric Data)
- موقعیت مکانی (Location)
- زمان (Time)
دانش (Knowledge)
فاکتور دانش اطلاعاتی است که فقط کاربر از آن آگاه است. این عامل معمولاً اولین سطح از فرایند احراز هویت را تشکیل می‌دهد و مبتنی بر دانستن اطلاعاتی است که صرفاً در اختیار خود کاربر قرار دارد؛ مانند گذرواژه، پین‌کد، پاسخ به سؤالات امنیتی.
شایان ذکر است که استفاده از دو مورد از یک نوع فاکتور احراز هویت، به‌عنوان احراز هویت دوعاملی قدرتمند تلقی نمی‌شود. به‌عنوان مثال، درخواست رمز عبور و سؤال امنیتی، همچنان احراز هویت تک‌عاملی محسوب می‌شود، چراکه هر دو به دسته «دانش» تعلق دارند.
تملک (Possession)
برای احراز هویت از طریق فاکتور تملک، کاربر باید به یک شیء فیزیکی دسترسی داشته باشد؛ برای مثال، یک کلید سخت‌افزاری که توانایی تولید رمز دارد یا یک دستگاه تلفن همراه که کدها به آن ارسال می‌شود. کاربر باید به‌صورت فیزیکی به این ابزار دسترسی داشته باشد تا بتواند کد یک‌بار مصرف یا تأییدیه را دریافت کند.
داده‌های بیومتریک (Biometric Data)
داده‌های زیستی یا بیومتریک، مانند اثر انگشت، اسکن عنبیه چشم و تشخیص چهره (Face ID)، مختص خود شما هستند. این داده‌ها بر اساس ویژگی‌های فیزیکی صاحب حساب هستند و جعل آن‌ها بسیار دشوار است.
موقعیت مکانی (Location)
عامل موقعیت مکانی، موقعیت جغرافیایی کاربر یا دستگاه را ارزیابی می‌کند. تأیید هویت می‌تواند بر اساس آدرس آی‌پی، مختصات GPS یا سیگنال‌های دیگر باشد که نشان می‌دهند دسترسی از موقعیت مکانی موردانتظار انجام شده است یا خیر.
زمان (Time)
این فاکتور، زمان دسترسی را بررسی می‌کند. مثلاً فقط در ساعات مشخصی اجازه ورود یا انجام تراکنش داده می‌شود. تخطی از این زمان می‌تواند منجر به بررسی‌های امنیتی بیشتر یا مسدودشدن دسترسی شود.
احراز هویت دوعاملی چگونه کار می‌کند؟
هنگامی که احراز هویت دو مرحله‌ای (2FA) فعال باشد، کاربر در زمان ورود ابتدا چیزی را که می‌داند (مثلاً رمز عبور) وارد می‌کند. سپس، سیستم درخواست عامل دوم (مصلاً یک کد یک‌بار مصرف از طریق توکن، تلفن همراه یا داده بیومتریک) را می‌دهد. تنها پس از تأیید موفق هر دو عامل، دسترسی به سیستم امکان‌پذیر خواهد بود.
مراحل کار سیستم ورود دو مرحله ای را می‌توان به‌صورت زیر دانست:
۱. کاربر فرآیند ورود را آغاز می‌کند
هنگامی‌که فردی تلاش می‌کند وارد یک حساب آنلاین مانند ایمیل، شبکه اجتماعی یا وب‌سایت مالی مانند صرافی ارز دیجیتال شود، روند احراز هویت آغاز می‌شود.
۲. کاربر چیزی را که می‌داند وارد می‌کند
نام کاربری و رمز عبور معمول‌ترین عامل اول هستند و در دسته فاکتور «دانش» قرار می‌گیرند. برای عبور از مرحله اول احراز هویت، کاربر به‌صورت معمول نام کاربری و رمزعبور خود را وارد می‌کند.
۳. سرور عامل اول را تأیید می‌کند
سرور با مقایسه اطلاعات واردشده با داده‌های موجود در پایگاه داده خود، صحبت نام کاربری و رمزعبور را بررسی می‌کند. اگر اطلاعات معتبر باشند، عامل اول احراز هویت تأیید می‌شود، اما هنوز اجازه دسترسی به حساب صادر نمی‌گردد.
۴. سرور درخواست عامل دوم را ارسال می‌کند
پس از تأیید موفقیت‌آمیز عامل اول، سرور از کاربر می‌خواهد تا عامل دوم را ارائه دهد. این عامل معمولاً در دیگر دسته‌های فاکتورهای احراز هویت مانند «بیومتریک» یا «تملک» قرار می‌گیرند.
۵. کاربر عامل دوم را ارائه می‌دهد
کاربر باید عامل دوم را ارائه کند. مثلاً با داشتن فیزیکی یک دستگاه مانند تلفن همراه، توکن سخت‌افزاری یا اپلیکیشن تولید رمز، اثر انگشت (عامل بیومتریک) یا کد یکبارمصرف (عامل تملک) را وارد می‌کند.
۶. سرور عامل دوم را تأیید می‌کند
سرور، تطابق عامل دوم ارائه‌شده با مقدار موردانتظار را بررسی می‌کند. اگر صحیح باشد، عامل دوم نیز تأیید می‌شود.
۷. دسترسی داده می‌شود و نشست برقرار می‌گردد
اگر هر دو عامل احراز هویت، یعنی چیزی که کاربر می‌داند و چیزی که در اختیار دارد، به‌درستی تأیید شوند، سرور اجازه دسترسی به حساب را صادر می‌کند. سپس نشست کاربری برقرار شده و کاربر می‌تواند از حساب و امکانات آن استفاده کند.
روش های احراز هویت دو مرحله ای چیست؟
روش‌های مختلفی برای فعال‌سازی و پیاده‌سازی 2FA روی پلتفرم‌ها و حساب‌های دیجیتال وجود دارد که از جمله آن‌ها شامل موارد زیر است:
- کدهای پیامکی یا متنی
- کدهای ایمیلی
- اپلیکیشن‌های احراز هویت موبایلی
- توکن‌های امنیتی سخت‌افزاری
- اعلان‌های پوش
- احراز هویت صوتی
- احراز هویت بیومتریک
- کدهای پشتیبان
کدهای پیامکی یا متنی
کاربر یک کد یک‌بار مصرف از طریق پیامک دریافت می‌کند که باید برای تکمیل فرایند ورود، آن را وارد نماید. به این روش، «کد پیامکی (SMS Code)» یا «کد متنی (Text Message Code)» گفته می‌شود. اگرچه استفاده از پیامک ساده و رایج است، اما به‌دلیل امکان رهگیری و شنود پیامک‌ها، این روش نسبت به دیگر گزینه‌ها امنیت کمتری دارد.
کدهای ایمیلی
برای تکمیل فرآیند ورود، یک کد یک‌بار مصرف به آدرس ایمیل ثبت‌شده کاربر ارسال می‌شود که باید توسط او وارد شود. این روش برای بسیاری از کاربران ساده است، اما امنیت آن به امنیت خود ایمیل وابسته است.
اپلیکیشن‌های احراز هویت موبایلی
در این روش که زیرمجموعه روش کلی‌تر احراز هویت نرم‌افزار محور (Software-based) قرار دارد، کاربران می‌توانند با نصب اپلیکیشن‌هایی مانند گوگل اتنتیکیتور (Google Authenticator) یا Authy، از کدهای یک‌بار مصرف تولیدی مبتنی بر زمان آن‌ها استفاده کنند. این اپ‌ها با سرور همگام‌سازی شده‌اند و در بازه‌های زمانی کوتاه (مثلاً ۳۰ یا ۶۰ ثانیه یک‌بار)، به‌صورت تصادفی یک کد تولید می‌کنند.
توکن‌های امنیتی سخت‌افزاری
این ابزارهای فیزیکی، یا یک کد یک‌بار مصرف تولید می‌کنند یا دارای دکمه‌هایی هستند که با فشردن آن‌ها، عملیات احراز هویت انجام می‌شود. این روش بسیار امن، اما نسبتاً پرهزینه است و بیشتر در سازمان‌های حساس و کاربران حرفه‌ای استفاده می‌شود.
اعلان‌های پوش
پوش نوتیفیکیشن (Push Notification) یا اعلان فشاری، روش دیگری برای ورود دور مرحله ای است که نیازی به وارد کردن گذرواژه ندارد. در این نوع 2FA، سیگنالی به تلفن همراه کاربر ارسال می‌شود و از او خواسته می‌شود تا با انتخاب گزینه‌های Approve/Deny یا Accept/Decline، دسترسی به یک وب‌سایت یا اپلیکیشن را تأیید یا رد کند. این روش با یک لمس ساده، هویت کاربر را تأیید می‌کند و در‌عین‌حال، سریع و کاربرپسند است.
احراز هویت صوتی
این روش مشابه اعلان‌های فشاری عمل می‌کند، با این تفاوت که تأیید هویت از طریق تماس صوتی و به‌صورت خودکار انجام می‌شود. کاربر از طریق تماس تلفنی، پیامی صوتی دریافت می‌کند که از او می‌خواهد برای شناسایی خود، کلیدی را فشار دهد یا نام خود را بیان کند.
احراز هویت بیومتریک
در این روش، کاربران از ویژگی‌های بیومتریک خود برای احراز هویت استفاده می‌کنند؛ اطلاعاتی مانند اثر انگشت یا اسکن چهره هویت کاربر با داده‌های بیومتریک ذخیره‌شده مقایسه می‌شوند. این روش به‌دلیل منحصر‌به‌فرد بودن داده‌های زیستی، بسیار امن است.
کدهای پشتیبان
در زمان راه‌اندازی Two-factor Authentication، می‌توان مجموعه‌ای از کدهای پشتیبان یک‌بار مصرف را در اختیار کاربر قرار داد. درصورتی‌که روش اصلی احراز هویت در دسترس نباشد، مثلاً تلفن همراه گم یا خراب شده باشد، می‌توان از این کدها برای ورود امن استفاده کرد. این کدها باید در مکانی امن نگهداری شوند.
کاربرد و اهمیت 2FA برای کیف پول‌ها و صرافی‌های ارز دیجیتال
در دنیای ارزهای دیجیتال، امنیت از اهمیت بالایی برخوردار است. کیف پول‌ها و صرافی‌های رمز ارزی به‌خاطر ماهیت نسبتاً ناشناس و ارزشی که دارند، اغلب هدف حملات مجرمان سایبری قرار می‌گیرند.
در این حالت، احراز هویت دو عاملی با افزودن یک لایه امنیتی اضافی به رمزعبور شما، تلاش می‌کند تا امنیت را افزایش داده و دسترسی افراد غیرمجاز به حساب‌های کریپتویی‌تان را دشوارتر سازد.
از جمله راهکارهای رایج مورداستفاده در صرافی‌ها، پلتفرم‌ها و کیف پول‌های رمزارزی برای 2FA، شامل دریافت کد یک‌بار مصرف از طریق پیامک یا ایمیل و تولید کد توسط اپلیکیشن موبایل هستند.
مزایای پیاده‌سازی و استفاده از احراز هویت دو عاملی
طی سال‌های اخیر، میزان هک پلتفرم‌های رمز ارزی و کلاهبرداری ارزهای دیجیتال از کاربران بسیار گسترده‌تر شده است. پروژه‌های کریپتویی با پیاده‌سازی 2FA و کاربران نیز با فعال‌کردن آن‌ها روی حساب‌های خود می‌توانند ریسک سرقت دارایی‌های دیجیتال‌شان را کاهش دهند.
از جمله مزایای استفاده از احراز هویت دو مرحله ای می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
جلوگیری از سوءاستفاده از رمزهای عبور
رمزعبور به‌تنهایی بسیار آسیب‌پذیر است و به راحتی از طریق روش‌هایی مانند فیشینگ (Phishing)، حمله مردمیانی (Man-in-the-Middle)، حملات بروت فورس (Brute Force) و استفاده مکرر از رمزهای یکسان، قابل‌سرقت است.
2FA با افزودن یک عامل دوم، مانع استفاده ساده مهاجمین از رمزهای دزدیده‌شده می‌شود و جلوی حملاتی مانند پرکردن اعتبارنامه (Credential Stuffing) را می‌گیرد.
تقویت احراز هویت در محیط‌های کاری از راه دور
در دوران کار از راه دور و ریموت (Remote)، احراز هویت حضوری دیگر ممکن نیست. در این حالت، استفاده از ورود دو مرحله‌ای به سازمان‌ها کمک می‌کند تا مطمئن باشند فقط کارکنان مجاز به سیستم‌ها و داده‌های حساس دسترسی دارند.
دشوارتر و پرهزینه‌تر شدن حمله برای مهاجمان
اگرچه هیچ سیستمی کاملاً غیرقابل نفوذ نیست، اما 2FA باعث می‌شود:
- حمله به سیستم به مراتب سخت‌تر و پیچیده‌تر شود.
- هزینه زمانی و مالی برای مهاجم افزایش یابد.
- نیاز به دسترسی فیزیکی یا جعل بیومتریک وجود داشته باشد.
محافظت در برابر پیامدهای سرقت رمز
رمز عبور دزدیده‌شده می‌تواند منجر به سرقت هویت، دسترسی به حساب‌های دیگر به دلیل استفاده مجدد از رمز ثابت، دستبرد مالی و خرابکاری در سیستم‌های سازمانی شود. در این حالت، احراز هویت دوعاملی می‌تواند از وقوع این خسارات جلوگیری کند.
تطابق با استانداردها و الزامات قانونی
استفاده از 2FA به سازمان‌ها کمک می‌کند تا الزامات امنیتی مقرراتی را رعایت کنند از جمله:
- PCI DSS: استاندارد امنیت داده‌های صنعت کارت‌های پرداخت
- GDPR: مقررات عمومی حفاظت از داده اتحادیه اروپا
- SOX: قانون ساربنز-آکسلی
حتی اگر 2FA صراحتاً در برخی از این قوانین الزامی نباشد، استفاده از آن نشان‌دهنده تعهد پلتفرم به امنیت بالا است.
افزایش امنیت سیستم‌های مدیریت هویت و دسترسی
احراز دو عاملی به‌عنوان یک لایه امنیتی دوم در کنار رمز عبور، امنیت سیستم‌های احراز هویت و مدیریت دسترسی (IAM) را به‌شکل قابل‌توجهی ارتقا می‌دهد.
معایب و چالش‌های استفاده از 2FA
علی‌رغم مزایای بسیار زیاد، Two-factor Authentication چالش‌ها و مشکلات خود را دارد که در ادامه آن‌ها را بررسی می‌کنیم.
پیچیدگی برای کاربران غیر فنی
برخی کاربران، به‌ویژه آن‌هایی که با تکنولوژی آشنایی کمتری دارند، ممکن است در استفاده از اپلیکیشن‌های تأیید هویت دچار مشکل شوند.
موانع اقتصادی برای کاربران
برخی ملاحظات اقتصادی ممکن است مانع استفاده از 2FA برای بعضی کاربران شود از جمله:
- نداشتن گوشی هوشمند سازگار برای نصب اپ‌های احراز هویت.
- بالا بودن هزینه اینترنت یا دیتا در برخی کشورها.
- محدودیت‌های ذخیره‌سازی یا باتری که باعث حذف اپ‌ها می‌شود.
این مشکلات می‌توانند به نابرابری دیجیتال دامن بزنند.
هزینه‌های پیاده‌سازی برای کسب‌وکارها
پیاده‌سازی قابلیت فعال‌سازی 2FA برای سرویس‌دهنده‌ها ارزان یا ساده نیست و ممکن است چالش‌های زیر را داشته باشد:
- راه‌اندازی زیرساخت داخلی زمان‌بر و پرهزینه است.
- استفاده از خدمات احراز هویت شخص ثالث شامل هزینه‌های مستمر اشتراک یا API می‌شود.
- نگهداری و پشتیبانی از سیستم 2FA نیازمند نیروی متخصص است.
در نتیجه، کسب‌وکارهای کوچک ممکن است توانایی مالی یا فنی اجرای ورود دو مرحله‌ای را نداشته باشند و از آن صرف‌نظر کنند.
امنیت 2FA چقدر است؟ روش‌های هک و دور زدن احراز هویت دو مرحله ای
اگرچه 2FA بسیار امن‌تر از احراز هویت تک‌مرحله‌ای (مثلاً فقط رمز عبور) است، اما غیرقابل نفوذ نیست. مهاجمان با سوءاستفاده از ضعف‌های جانبی، می‌توانند برخی روش‌های این سیستم را دور بزنند. در ادامه، این روش‌ها را بررسی می‌کنیم.
۱. سوءاستفاده از سیستم‌های بازیابی حساب
در این حالت، مهاجم وانمود می‌کند کاربر واقعی پلتفرم است و دسترسی‌اش را از دست داده است. او سپس می‌تواند با پاسخ‌دادن به سؤالات امنیتی ساده مانند «نام مادر»، رمز عبور را بازنشانی کند. در نتیجه، بدون نیاز به عامل دوم، حساب را تصاحب کرده و کاربر واقعی را بیرون می‌اندازد.
۲. هک یک حساب برای دسترسی به حساب‌های دیگر
در این روش، هکر مثلاً ابتدا ایمیل کاربر را هک می‌کند. سپس با استفاده از ایمیل هک‌شده، در سیستم دیگری درخواست بازنشانی رمز عبور می‌دهد. اکنون ازآنجاکه لینک یا کد به همان ایمیل ارسال می‌شود، هکر می‌تواند به حساب دوم هم دسترسی پیدا کند.
۳. مهندسی اجتماعی در 2FA مبتنی بر پیامک
هکر طی تماس با شرکت ارائه‌دهنده خدمات موبایل، وانمود می‌کند که گوشی خود را گم کرده است. سپس، شماره قربانی را به سیم‌کارت جدید خود منتقل می‌کند که به آن حمله SIM Swapping می‌گویند. از این پس، تمام کدهای پیامکی احراز دو مرحله‌ای به گوشی هکر ارسال می‌شود.
روش‌های پیشگیری از هک احراز هویت دو مرحله ای
روش‌های مختلفی برای کاهش ریسک هک 2FA وجود دارد از جمله:
استفاده از MFA در همه حساب‌ها
نه فقط در سیستم‌های حساس، بلکه در ایمیل، اپراتور موبایل و حتی حساب‌های کم‌اهمیت نیز بهتر است از احراز هویت چندعاملی استفاده کنید که امنیت بیشتری نسبت به 2FA دارد. این کار باعث می‌شود هکر نتواند از یک حساب برای هک بقیه استفاده کند.
استفاده از عوامل مقاوم‌تر
جعل عوامل فیزیکی مانند توکن امنیتی سخت‌افزاری یا اثر انگشت و تشخیص چهره، سخت‌تر هستند. در مقابل، سؤالات امنیتی ساده یا پیامک‌ها قابل سوءاستفاده‌اند.
تقویت نحوه بازیابی حساب
برای این کار، سؤالات امنیتی را با پاسخ‌های غیرقابل حدس یا تصادفی پر کرده و آن‌ها را در جایی امن نگه دارید. هیچ‌گاه از لینک‌های بازنشانی رمز در ایمیل‌های تاییدنشده استفاده نکنید.
نحوه فعال‌سازی 2FA در سایت و اپلیکیشن سرمایکس
در صرافی سرمایکس شما می‌توانید ورود دو مرحله‌ای را برای هر دوی سایت و اپلیکیشن موبایل آن فعال کنید. سه روش برای فعال‌سازی احراز دو مرحله‌ای برای سایت و اپلیکیشن موبایل سرمایکس وجود دارد:
- ارسال کد تأیید به آدرس ایمیل
- ارسال کد تأیید به شماره موبایل
- اتصال حساب به برنامه‌های رمزساز مانند Google Authenticator
پس از ثبت‌نام و احراز هویت در سرمایکس، در پنل کاربری، از منوی سمت راست، روی «تنظیمات امنیتی» کلیک کنید. در این قسمت، سه روش احراز هویت دوعاملی شامل ارسال کد تأیید به ایمیل، شماره موبایل یا از طریق اپلیکیشن رمزساز را مشاهده می‌کنید.
در اپلیکیشن موبایل سرمایکس نیز پس از ورود به حساب کاربری، با ضربه زدن روی آیکن «سه خط» گوشه راست بالای صفحه، وارد بخش تنظیمات حساب کاربری خود می‌شوید. در صفحه بعد، روی گزینه «ورود دو مرحله‌ای» ضربه بزنید و سپس روش مورد نظر خود را انتخاب کنید.
سؤالات متداول
2FA چیست و چرا باید آن را فعال کنم؟
احراز هویت دو عاملی یک لایه امنیتی اضافی است که علاوه بر رمز عبور، یک عامل دوم مانند کد یک‌بار مصرف یا اثر انگشت را هم برای ورود لازم می‌داند. این کار باعث می‌شود حتی اگر رمز عبورتان لو برود، هکر نتواند به حساب شما دسترسی پیدا کند.
چه تفاوتی بین 2FA و MFA وجود دارد؟
2FA دقیقاً از دو عامل برای تأیید هویت استفاده می‌کند، درحالی‌که MFA می‌تواند شامل سه یا چند عامل مختلف باشد. به‌طور کلی، MFA سطح امنیت بالاتری نسبت به 2FA دارد.
چه روش‌هایی برای فعال‌سازی 2FA وجود دارد؟
روش‌های رایج شامل دریافت کد پیامکی یا ایمیلی، استفاده از اپلیکیشن‌های رمزساز (مثل Google Authenticator)، توکن سخت‌افزاری، داده‌های بیومتریک (اثر انگشت یا تشخیص چهره)، و اعلان‌های پوش (Push Notification) هستند.
آیا استفاده از پیامک برای ورود دو مرحله‌ای امن است؟
پیامک یکی از ساده‌ترین روش‌های 2FA است، اما نسبت به دیگر روش‌ها امنیت کمتری دارد و در برابر حملاتی مانند SIM Swapping آسیب‌پذیر است. استفاده از اپلیکیشن‌های رمزساز یا داده‌های بیومتریک امنیت بیشتری دارد.
آیا فعال‌سازی احراز دوعاملی روی صرافی‌های ارز دیجیتال ضروری است؟
بله، چون حساب‌های ارز دیجیتال هدف اصلی هکرها هستند. فعال‌سازی 2FA روی صرافی‌ها و کیف پول‌های دیجیتال، امنیت دارایی‌های شما را به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌دهد.
فعال‌سازی 2FA در صرافی سرمایکس چگونه انجام می‌شود؟
پس از ورود به حساب کاربری، وارد بخش «تنظیمات امنیتی» شوید. در این بخش می‌توانید یکی از سه روش زیر را انتخاب کنید: ارسال کد به ایمیل، ارسال کد به شماره موبایل یا استفاده از اپلیکیشن رمزساز مثل Google Authenticator.
آیا احراز هویت دو مرحله‌ای قابل هک شدن است؟
اگرچه 2FA بسیار امن‌تر از احراز هویت تک‌مرحله‌ای (مثلاً فقط رمز عبور) است، اما غیرقابل نفوذ نیست. مهاجمان با سوءاستفاده از ضعف‌های جانبی، می‌توانند برخی روش‌های این سیستم را دور بزنند.
جمع‌بندی
احراز هویت دو عاملی یا ورود دو مرحله ای (2FA) یک لایه امنیتی مهم برای حفاظت از حساب‌های دیجیتال است که علاوه بر رمز عبور، یک عامل دوم مثل کد یک‌بار مصرف یا اثر انگشت را هم درخواست می‌کند. این روش جلوی بسیاری از حملات سایبری و سرقت رمزها را می‌گیرد و امنیت حساب‌های مالی و رمزارزی را به‌طور قابل توجهی افزایش می‌دهد. هرچند استفاده از آن ممکن است کمی پیچیدگی ایجاد کند، اما در دنیای امروز یکی از مطمئن‌ترین راه‌ها برای محافظت از دارایی‌ها و اطلاعات شخصی است.
