احتمالاً اخیراً اصطلاح SegWit را چندین بار شنیده اید و در مورد آن نیز مطالبی را خوانده اید. ما گزارش هایی را مشاهده کرده ایم که می گویند معاملات از طریق SegWit رو به افزایش است و بسیاری از کارشناسان از این بروزرسانی تقدیر کرده اند. همچنین پلتفرم ها و شبکه ها خواستار ادغام شدن و استفاده از این فناوری هستند.
حتی به نظر می‌رسد چانگ پنگ ژائو (Changpeng Zhao)، مدیرعامل بایننس نیز در فکر اضافه کردن سگویت به پلتفرم خود می باشد. با این حال ، توضیحات در مورد چگونگی استفاده از آن به طرز شگفت آوری کم است. بیایید این رویه را تغییر دهیم.
سگویت چیست؟
ابتدا بیایید ببینیم درباره‌ی چه چیزی صحبت می کنیم. همانطور که می‌دانید تعداد بی شماری ارز دیجیتال وجود دارد و هر کدام پروتکل مخصوص به خود را دارند که به عبارت ساد،ه مجموعه قوانینی هستند که باید از آنها پیروی کرد. اینجاست که سگویت وارد میدان می شود. سگویت یک پروتکل اختیاری برای شبکه های بلاک چین است که ابتدا در سال ۲۰۱۷ در لایت کوین و سپس در شبکه بیت کوین فعال شد. سگویت خلاصه کلمات Segregated Witness است. Segregate به معنای جداسازی و Witnesses امضای تراکنش است. به این ترتیب و به طور کلی SegWit به معنای جداکردن امضاهای معامله یا تراکنش است.
هر بلاک دارای یک امضای دیجیتال از فرستنده به عنوان بخشی از داده های تراکنش بوده که برای فرایند اعتبارسنجی مهم است. اما فضای زیادی را اشغال می کند، حدود ۶۰ درصد از داده های تراکنش. اما سگویت به عنوان یک فرآیند، داده های مربوط به امضاء را از تراکنش ها برداشته و فضای بیشتری را برای گنجاندن تراکنش های بیشتر در هر بلاک آزاد می کند. به این معنی که بلاک چین شاهد حضور بلاک هایی با اندازه های بزرگتر خواهد بود.
اما این چه فایده ای دارد؟ پاسخ این سوال را می توان در چهار کلمه عنوان کرد: انعطاف پذیری، هزینه، سرعت و مقیاس پذیری. هنگامی که ظرفیت بیشتری برای ذخیره تراکنش های بیشتر وجود دارد، پس تراکنش های بیشتری در یک بلاک قرار گرفته، تراکنش ها سریعتر و با هزینه کمتر قابل انجام هستند. با این حال مفهوم سگویت اولین بار توسط پیتر وویل، توسعه دهنده بیت کوین، ارائه شد و منظور از آن محافظت از کاربران در برابر انعطاف پذیری تراکنش ها بود. نوعی حمله که به افراد امکان تغییر هویت منحصر به فرد تراکنش های بیت کوین را می داد.
بسیاری بر این باورند که سگویت در صورت ترکیب شدن با شبکه لایتنینگ امکان پردازش میلیون ها تراکنش در ثانیه را فراهم می کند، اما منتقدان ادعا می کنند که این بروزرسانی برای تغییر و تاثیر بر مشکلاتی که بیت کوین در مورد مقیاس پذیری با آن روبروست، کافی نیست.
سگویت چگونه مورد استفاده قرار می گیرد؟
اکنون که می دانید سگویت چیست، بیایید به نحوه استفاده از آن بپردازیم. استفاده از آن بسیار ساده است و بخش اعظم آن به صورت خودکار انجام می شود. به این معنی که تمام کاری که باید انجام دهید این است که تنظیمات را انجام داده و امضای خود را از داده ها خارج کنید و از انجام تراکنش های خود با هزینه پایین لذت ببرید.
مرحله اول: یک کیف پول که از تراکنش های سگویت پشتیبانی می کند دریافت کنید یا کیف پول خود را ارتقاء دهید.
سگویت از سال ۲۰۱۷ ارائه شده، اما همه کیف پول ها این گزینه را ندارند. از جمله آنها می توان به ترزور، لجر، سامورائی ولت (Wallet Samourai)، الکتریوم (Electrum)، کیپ کی (KeepKey) و غیره اشاره کرد.ما به شما توصیه می‌کنیم که قبل از تهیه یک کیف پول، بررسی کنید تا بتوانید نوعی را انتخاب کنید که از این ویژگی پشتیبانی کند.
اگر از قبل کیف پولی را دارید که از تراکنش های سگویت پشتیبانی می کند، اما آن را به عنوان یک گزینه مشاهده نمی کنید، به احتمال زیاد تنها به یک نرم افزار یا یک بروزرسانی سیستم عامل نیاز دارید (بسته به این که یک کیف پول نرم افزاری دارید یا یک کیف پول سخت افزاری). مسلما نیاز به دانلود یا خرید یک کیف پول متفاوت نخواهید داشت. برای به روزرسانی آن، شما فقط باید راهنماهای ارائه شده توسط هر کیف پول خاص را دنبال کنید.
مرحله ۲: ایجاد یک حساب کاربری جدید
حالا که کیف پول جدید خود را دانلود کردید یا نسخه قدیمی کیف پول خود را به روز رسانی کرده اید، وقت آن است که یک حساب سگویت جدید ساخته تا بتوانید ارزهای خود را به این آدرس انتقال دهید. بله درست است، حتی اگر هیچ نرم افزار جدیدی دانلود نکرده اید یا دستگاه جدیدی خریداری نکرده اید، لازم است یک حساب کاربری و آدرس جداگانه ایجاد نمایید. این مرحله ممکن است در کیف پول های مختلف کمی متفاوت باشد، اما این اختلافات جزئی هستند و نباید مشکلی ایجاد کنند. قبل از ایجاد حساب کاربری، برخی از کیف پول ها از شما می‌خواهند تا یک ارز دیجیتال و نوع دستگاه خود را انتخاب کنید.
سپس به احتمال زیاد دو نوع حساب پیشنهاد می شود:
حساب قدیمی شما که با نام حساب Legacy خواهد بود. مهم نیست که چه تعداد از این آدرس ها دارید. نگران نباشید زیرا تمام آنها امن هستند و به همان شکل باقی خواهند ماند و این بروزرسانی هیچ تاثیری بر روی آنها نخواهد داشت. آنها فقط قادر به پشتیبانی از ویژگی جدید نخواهند بود.
حساب جدید سگویت شما؛ گزینه ای که ما در اینجا انتخاب خواهیم کرد.
برای کسانی که می خواهند بدانند آیا می توان چندین حساب سگویت ایجاد کرد باید گفت که این امکان وجود دارد. این امر بستگی به کیف پول شما دارد، اما به طور کلی و پیش فرض می توان گفت که شما فقط باید مراحل ایجاد هر اکانت را تکرار کنید و احتمالا مسیر را کمی با تغییر طی کنید. با این وجود هر کیف پول خاص باید راهنمایی برای این منظور داشته باشد.
مرحله سوم: تولید یک آدرس سگویت
خب حالا یک حساب کاربری داریم و اکنون نیاز به یک آدرس داریم. در مورد نحوه تولید یک آدرس، حتما دستورالعمل کیف پول خود را دنبال کنید. پس از اینکه ساخت یک حساب کاربری را تمام کردید، تنها کاری که باید انجام دهید کلیک بر روی آن و تایید صحت آن از طریق پیام ها و فعال کردن آدرس است. با این وجود ممکن است از شما خواسته شود تا قالب آدرس را انتخاب کنید.
سه نوع آدرس وجود دارد که ممکن است دو نوع و یا هر سه نوع آن به شما پیشنهاد شود. شما می توانید بر اساس قالب ها، نوع آنها را تشخیص دهید. دانستن تفاوت آنها نه فقط برای انتخاب آنها، بلکه برای اینکه بدانید با هر یک می توانید چه نوع تراکنش هایی را انجام دهید، به شما کمک خواهد کرد.
- آدرس Legacy که آدرس اصلی بیت کوین است. این آدرس با ۱ شروع می شود. همه کیف پول ها از ارسال و دریافت این آدرس ها پشتیبانی می کنند. اینها تراکنش های سگویت نیستند.
- آدرس های Nested SegWit که با عدد ۳ شروع می شوند. اینها آدرس های استاندارد سگویت نیستند، اما با آن سازگاری کامل دارند. P2SH(پرداخت با اسکریپت هش) تنها به معنای سگویت نیست(می تواند یک آدرس چند امضایی نیز باشد)؛ اما آدرس سگویت به عنوان یک آدرس P2WPKH تو در تو که در P2SH قرار گرفته، قابل تشخیص است. این آدرس ممکن است به عنوان یک آدرس سگویت در کیف پول شما مشخص شود. این آدرس ها توسط تعداد زیادی از کیف پول ها و صرافی ها پشتیبانی می شود.
- آدرس های سگویت استاندارد(bech32) که با bc1 شروع می شوند. این پیشوند صرفا برای آدرس های سگویت است. به نوعی این آدرس ها، آدرس های واقعی سگویت هستند. این آدرس ها با نام bech32 شناخته می شوند. آدرس های سگویت استاندارد توسط چندین کیف پول و صرافی پشتیبانی می شوند.
مرحله چهارم: ارزهای خود را را به حساب سگویت جدید منتقل کنید
این آخرین مرحله است. برای شروع استفاده از سگویت ، شما باید وجهی را منتقل کنید، یعنی یک پرداخت P2PKH را از حساب Legacy خود به آدرس P2SH-P2WPKH ارسال کنید ، مانند سایر تراکنش های قبلی، انجام دهید. به طور خلاصه، ابتدا ارز خود را آنجا ارسال کنید. بعد از این مرحله می توانید با استفاده از این آدرس ارسال و دریافت های خود را انجام داده و از مزیت پرداخت کارمزد کمتر استفاده کنید.
همانطور که گفته شد همه کیف پول ها و صرافی ها از سگویت استفاده نمی کنند و تعداد بسیار کمی از آنها از آدرس های استاندارد سگویت پشتیبانی می کنند. در عین حال تعداد کسانی که از این آدرس ها استفاده می کنند در حال رشد هستند. به این ترتیب می توانند مقدار کارمزد کمتری را برای انجام تراکنش های خود پرداخت کنند. بسته به نوع تراکنش این کارمزد می تواند بیشتر یا کمتر باشد. اگر آدرس فرستنده و گیرنده ارز، هر دو از نوع سگویت باشد، این یک تراکنش از نوع سگویت بوده و کارمزد کمی پرداخت می شود. اگر ارز از یک آدرس سگویت به یک آدرس قدیمی(Legacy) ارسال می شود، این نیز یک تراکنش سگویت بوده و کارمزد پایینی دارد. اما اگر از یک آدرس قدیمی(Legacy) به یک آدرس سگویت ارز ارسال شود، این تراکنش از نوع سگویت نبوده و کاهش کارمزد اعمال نخواهد شد.
اگر نخواهید کیف پول خود را ارتقا دهید، چه اتفاقی می افتد؟ یا اینکه بخوhهید کیف پول خود را ارتقا دهید، اما نگران مشکلات احتمالی هستید؟ اما اگر همسر من مقداری ساتوشی از آدرس سگویت خود را به من ارسال کند، یا من بخواهم تعدادی از آنها را برای همسرم ارسال کنم، چه می شود؟ خبر خوب این است که آدرس های سگویت به نوعی یک سافت فورک هستند. بنابراین بدون توجه به قالب آدرس می توانید تراکنش های خود به سایر آدرس ها را انجام دهید.
البته علاوه بر هزینه ها، اختلافاتی نیز وجود دارد. به عنوان مثال، اگر کیف پول خود را به روزرسانی نکرده اید و آدرس سگویت برای شما بیت کوین را برای شما ارسال کند، کیف پول شما ممکن است این پرداخت را نشان ندهد، چرا که نیاز دارد تا توسط یک ماینر تائید شود.
متاسفانه و همانطور که گفته شد گزینه آدرس های استاندارد سگویت بسیار محدود است اگرچه در آینده ممکن است که این مشکل برطرف شود. همچنین ممکن است با مسائل جدیدی پس از بروزرسانی و انجام تمام مراحل مواجه شوید. مثل این که نتوانید از برخی آدرس های خاص، ارسال و دریافتی انجام دهید. اگر چه از نظر فنی باید قادر به انجام این کار باشید. دلایل این امر می تواند متفاوت باشد و بسیاری از آنها نیز ناشناخته باقی مانده اند. بسیاری این مشکل را ناشی از مشکلات مربوط به ارتقاء و بروزرسانی سایت ها می دانند، زیرا این سایت ها قادر به شناسایی آدرس های سگویت و به ویژه آدرس های استاندارد نیستند. با این وجود و به هر دلیلی، در صورت بروز این مشکل همیشه می توانید از آدرس های Legacy خود استفاده کنید تا ارتقاء سگویت رایج تر شده و کاربرد آن نیز هموارتر شود، همانطور که بسیاری نیز امیدوارند که چنین اتفاقی رخ دهد.
