تتر (USDT) به عنوان یکی از محبوب‌ترین استیبل‌کوین‌های بازار ارز دیجیتال، بر بستر شبکه‌های مختلفی از جمله اتریوم (ERC-20) و ترون (TRC-20) عرضه می‌شود. کاربران در هنگام انتقال تتر باید با دقت شبکه مناسب را انتخاب کنند تا از پرداخت هزینه‌های اضافی یا از دست دادن دارایی جلوگیری شود. در این مقاله به بررسی تفاوت‌های کلیدی بین این دو شبکه، نقاط قوت و ضعف هرکدام، و کاربردهای آن‌ها در سناریوهای مختلف می‌پردازیم. همچنین با توجه به فعالیت‌های صرافی سرمایکس در پشتیبانی از این شبکه‌ها، به‌صورت ویژه به تجربه کاربران ایرانی نیز توجه شده است.
معرفی تتر (USDT) و انواع شبکه‌های انتقال
تتر یک ارز دیجیتال با پشتوانه دلار آمریکا است که با هدف تثبیت ارزش در بازار رمزارزها ایجاد شده است. این استیبل‌کوین بر بستر شبکه‌های مختلفی مانند بیت‌کوین (Omni)، اتریوم (ERC-20)، ترون (TRC-20) و اخیراً بایننس اسمارت چین (BEP-20) قابل انتقال است.
در میان این شبکه‌ها، ERC-20 و TRC-20 بیشترین استفاده را در میان کاربران دارند. تفاوت در زیرساخت فنی این شبکه‌ها باعث شده تا عملکرد، کارمزد و سرعت انتقال آن‌ها متفاوت باشد. انتخاب بین این دو بستگی به نیاز کاربر، هدف از تراکنش و شرایط بازار دارد.
ERC-20 چیست و چگونه کار می‌کند؟
ERC-20 استانداردی برای توکن‌های ساخته‌شده در بستر شبکه اتریوم است. این استاندارد به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد توکن‌هایی با عملکرد یکپارچه و قابل تعامل با سایر قراردادها ایجاد کنند. تتر ERC-20 از همین ساختار بهره می‌برد.
ویژگی برجسته ERC-20، اکوسیستم پیشرفته و پشتیبانی گسترده آن است. این شبکه به دلیل پراکندگی بالا و زیرساخت قوی، مورد اعتماد بسیاری از کاربران و صرافی‌ها قرار گرفته است. اما باید توجه داشت که این مزایا با هزینه بالاتر کارمزد همراه هستند.
TRC-20 چیست و چه تفاوتی دارد؟
TRC-20 استانداردی مشابه ERC-20 است، اما بر بستر بلاکچین ترون توسعه یافته است. این شبکه با هدف ارائه راه‌حلی سریع‌تر و ارزان‌تر نسبت به اتریوم ایجاد شده و توانسته در انتقال‌های سبک و پرتعداد، محبوبیت زیادی کسب کند.
تتر TRC-20 به دلیل هزینه انتقال پایین و تایید سریع تراکنش‌ها، انتخابی مناسب برای کاربران معمولی و انتقال‌های روزمره است. البته به دلیل تمرکز بیشتر این شبکه، ممکن است در برخی موارد از نظر امنیت و عدم تمرکز، دچار چالش‌هایی شود.
مقایسه سرعت تراکنش در شبکه‌های اتریوم و ترون
شبکه اتریوم با وجود زیرساخت پیشرفته، به دلیل ترافیک بالا و ساختار اجماع پیچیده، سرعت تراکنش پایین‌تری نسبت به ترون دارد. تایید هر تراکنش در ERC-20 ممکن است بین ۲ تا ۵ دقیقه طول بکشد، به‌ویژه در ساعات پر ترافیک.
در مقابل، ترون با الگوریتم DPoS قادر است تراکنش‌ها را در چند ثانیه تایید کند. این موضوع در استفاده‌های روزمره بسیار مفید است و به همین دلیل تتر TRC-20 برای پرداخت‌های سریع و زمان‌محور ترجیح داده می‌شود.
تفاوت کارمزدها در انتقال تتر
کارمزد انتقال تتر در شبکه اتریوم معمولاً به‌شدت بالاتر از ترون است. به‌ویژه در زمان‌هایی که ترافیک شبکه افزایش می‌یابد، کاربران ERC-20 مجبورند مبالغی قابل توجه به‌عنوان گس پرداخت کنند.
در نقطه مقابل، TRC-20 از مدل کارمزدی بسیار پایین یا حتی رایگان در برخی کیف‌پول‌ها بهره می‌برد. این تفاوت فاحش باعث شده کاربران با بودجه محدود یا تراکنش‌های پر تعداد، بیشتر به سمت شبکه ترون گرایش پیدا کنند.
سطح امنیت در ERC-20 و TRC-20
اتریوم به دلیل طول عمر بیشتر، توسعه‌دهندگان گسترده و ممیزی‌های امنیتی متعدد، از سطح امنیتی بالاتری برخوردار است. قراردادهای هوشمند در ERC-20 به‌طور منظم مورد بررسی قرار می‌گیرند.
اگرچه ترون نیز تلاش کرده تا امنیت خود را افزایش دهد، اما به دلیل ساختار متمرکزتر و تمرکز مالکیت نودها، نگرانی‌هایی درباره احتمال نفوذ یا سانسور در شبکه آن وجود دارد. به‌طور کلی، ERC-20 برای کاربران حساس به امنیت، انتخاب قابل اطمینان‌تری است.
پشتیبانی کیف‌پول‌ها از شبکه‌های مختلف تتر
اغلب کیف‌پول‌های معتبر مانند Trust Wallet، MetaMask و SafePal از هر دو استاندارد ERC-20 و TRC-20 پشتیبانی می‌کنند. اما برخی از کیف‌پول‌ها تنها یکی از این دو را فعال کرده‌اند یا رابط کاربری برای هر شبکه متفاوت است.
کاربران باید در هنگام انتقال، به دقت آدرس شبکه صحیح را وارد کنند و مطمئن شوند کیف‌پول مقصد نیز از همان شبکه پشتیبانی می‌کند. عدم هماهنگی میان شبکه مبدا و مقصد، می‌تواند باعث از دست رفتن دارایی شود.
محبوبیت کاربران ایرانی نسبت به هر شبکه
در بازار ایران، TRC-20 به دلیل کارمزد بسیار پایین و سرعت بالا محبوبیت بیشتری دارد. بیشتر کاربران ایرانی که به انتقال سریع و ارزان نیاز دارند، ترجیح می‌دهند از تتر TRC-20 استفاده کنند. این روند در شبکه‌های اجتماعی و انجمن‌های کریپتو به‌وضوح قابل مشاهده است.
از سوی دیگر، برخی کاربران حرفه‌ای و فعال در پروژه‌های دیفای یا NFT که با اکوسیستم اتریوم تعامل دارند، ناچار به استفاده از ERC-20 هستند. بنابراین انتخاب کاربران ایرانی بستگی به نوع فعالیت آن‌ها در بازار دارد، اما گرایش عمومی بیشتر به سمت TRC-20 است.
مقیاس‌پذیری و حجم تراکنش روزانه
اتریوم به‌رغم محدودیت‌هایی در سرعت، از شبکه‌ای گسترده با ظرفیت بالا برخوردار است که قادر به پردازش هزاران تراکنش در روز است. با این حال، هزینه بالای گس و شلوغی شبکه، مقیاس‌پذیری آن را با چالش مواجه کرده است.
در مقایسه، ترون با ساختار ساده‌تر و توان بالای تایید تراکنش، عملکرد بهتری در مقیاس‌پذیری از خود نشان داده است. این مزیت باعث شده که TRC-20 گزینه بهتری برای کاربردهایی با تعداد بالای تراکنش، مانند صرافی‌ها یا اپلیکیشن‌های پرداختی باشد.
پشتیبانی صرافی‌ها از USDT در دو شبکه
بیشتر صرافی‌های معتبر بین‌المللی مانند Binance و KuCoin از هر دو شبکه ERC-20 و TRC-20 پشتیبانی می‌کنند. اما در صرافی‌های داخلی، بسته به سیاست کارمزد و ساختار فنی، ممکن است تنها یک شبکه فعال باشد.
برخی صرافی‌ها به دلیل هزینه‌های پایین‌تر، تنها TRC-20 را ارائه می‌دهند. در حالی که دیگر صرافی‌ها، برای کاربران حرفه‌ای که با دیفای کار می‌کنند، پشتیبانی از ERC-20 را نیز فراهم کرده‌اند. این عامل بر انتخاب شبکه توسط کاربران اثرگذار است.
نحوه تشخیص آدرس ERC-20 و TRC-20
یکی از تفاوت‌های مهم در آدرس‌هاست. آدرس‌های ERC-20 معمولاً با 0x شروع می‌شوند و به ساختار اتریوم تعلق دارند. در مقابل، آدرس‌های TRC-20 با T آغاز می‌شوند که مشخص‌کننده شبکه ترون است.
این تشخیص برای جلوگیری از ارسال اشتباه ضروری است. کاربران باید هنگام انتقال، چندین بار آدرس را بررسی کنند و اطمینان حاصل نمایند که آدرس وارد شده با شبکه انتخاب‌شده مطابقت دارد. اشتباه در این مرحله می‌تواند منجر به از بین رفتن دارایی شود.
خطرات اشتباه در انتخاب شبکه انتقال
اگر کاربر تتر TRC-20 را به آدرس ERC-20 ارسال کند یا بالعکس، در اغلب موارد امکان بازیابی آن وجود ندارد یا بسیار پیچیده خواهد بود. این اشتباه رایج، یکی از مهم‌ترین دلایل از دست رفتن دارایی در معاملات تتر است.
آموزش و دقت کاربر در هنگام انتخاب شبکه در کیف‌پول یا صرافی اهمیت بالایی دارد. برخی پلتفرم‌ها با هشدارها و چک‌های امنیتی این ریسک را کاهش داده‌اند، اما هنوز هم خطاهای انسانی در این زمینه بسیار رایج است.
تجربه کاربری در تراکنش‌های واقعی
در تجربه‌های واقعی کاربران، شبکه TRC-20 به دلیل تایید آنی و هزینه ناچیز، رضایت بیشتری ایجاد کرده است. کسانی که روزانه تراکنش انجام می‌دهند یا به صورت مکرر تتر منتقل می‌کنند، این شبکه را مقرون‌به‌صرفه‌تر می‌دانند.
در طرف مقابل، کاربران ERC-20 از اکوسیستم گسترده‌تر آن بهره‌مند می‌شوند و امکان تعامل با پروژه‌های متنوع‌تری دارند. با این حال، برخی کاربران نسبت به سرعت پایین و هزینه بالای شبکه اتریوم انتقاد دارند. در نهایت، انتخاب نهایی باید متناسب با هدف کاربر باشد.
آینده توسعه شبکه‌های اتریوم و ترون
اتریوم با اجرای پروژه‌های ارتقا مانند ETH 2.0 به دنبال حل مشکلات مقیاس‌پذیری و کارمزد بالاست. این ارتقاها در صورت موفقیت، می‌توانند ERC-20 را بار دیگر به انتخاب نخست کاربران تبدیل کنند.
ترون نیز برنامه‌هایی برای افزایش تمرکززدایی و بهبود زیرساخت‌های امنیتی دارد. اما سرعت و هزینه پایین آن همچنان مهم‌ترین برگ برنده‌اش باقی مانده است. آینده این دو شبکه بسته به اجرای موفق به‌روزرسانی‌ها و پذیرش بازار مشخص خواهد شد.
بهترین انتخاب برای کاربران حرفه‌ای و مبتدی
کاربران حرفه‌ای که با دیفای، NFT یا قراردادهای هوشمند کار می‌کنند، اغلب به شبکه ERC-20 نیاز دارند و با هزینه‌های آن کنار آمده‌اند. این شبکه انتخاب بهتری برای آن‌هایی است که به دنبال دسترسی گسترده‌تر و استانداردهای جهانی هستند.
در مقابل، کاربران تازه‌وارد یا کسانی که تمرکز آن‌ها روی انتقال سریع و کم‌هزینه است، بهتر است از TRC-20 استفاده کنند. این شبکه ساده‌تر، سریع‌تر و کم‌هزینه‌تر است و برای استفاده روزمره گزینه‌ای عالی محسوب می‌شود.
نتیجه‌گیری
تفاوت میان تتر ERC-20 و TRC-20 تنها در شبکه نیست، بلکه در تجربه کلی کاربری، هزینه‌ها، امنیت و کاربردهای عملی نمود پیدا می‌کند. کاربران باید با توجه به نیاز خود، سطح تخصص، و نوع تراکنش‌هایی که انجام می‌دهند، شبکه مناسب را انتخاب کنند. صرافی سرمایکس نیز با ارائه خدمات در هر دو شبکه، به کاربران ایرانی امکان بهره‌گیری از مزایای متنوع این دو استاندارد را می‌دهد و انتخابی امن و مطمئن فراهم می‌کند.
