در دنیای ارزهای دیجیتال و تکنولوژی بلاکچین، استانداردهای مختلفی برای تعریف و تبادل ارزهای متنوع ایجاد شده‌اند. یکی از مهم‌ترین این استانداردها، استاندارد ERC20 است که به‌طور گسترده در اکثر توکن‌های مبتنی بر بلاکچین اتریوم استفاده می‌شود. ERC20 یک استاندارد تعریف شده توسط توسعه‌دهندگان بلاکچین اتریوم است که امکان ساخت و تبادل توکن‌های دیجیتال را برای توسعه‌دهندگان فراهم می‌کند. توکن‌های ERC20، علاوه بر اتصال به بلاکچین اتریوم، ویژگی‌های استانداردی را دارا می‌باشند که امکان تعیین موجودی، انتقال، و تبادل آنها را برای کاربران و برنامه‌های کاربردی مختلف ساده و قابل دسترس می‌کند. به دلیل سهولت استفاده و توسعه، توکن‌های ERC20 انعطاف‌پذیری بالایی دارند و به عنوان ابزار اصلی برای جمع‌آوری سرمایه و ایجاد دارایی‌های دیجیتال جدید به کار می‌روند.
در این مقاله، به بررسی عمیق توکن و استاندارد ERC20 و کاربردهای آن در دنیای ارزهای دیجیتال خواهیم پرداخت. همچنین، تاثیر و اهمیت این استاندارد در توسعه اکوسیستم بلاکچین اتریوم را مورد بررسی قرار خواهیم داد و نحوه پیاده‌سازی توکن‌های ERC20 را برای توسعه‌دهندگان تازه‌کار توضیح می‌دهیم.
مفهوم توکن چیست؟
توکن‌ها (Token) نمایندگان دیجیتالی دارایی‌ها یا ارزهای مخصوصی هستند که در بلاکچین‌ها با استفاده از تکنولوژی رمزنگاری به وجود می‌آیند. این توکن‌ها، نمایانگر ارزش یا اختیارات خاصی هستند که افراد یا سیستم‌های کامپیوتری می‌توانند آنها را مورد استفاده قرار دهند. اصطلاح “توکن” اغلب به عنوان یک اصطلاح کلی برای ارزهای دیجیتال استفاده می‌شود، اما از نظر فنی، توکن‌ها دارایی‌های قابل تعیینی هستند که معمولاً درون یک بلاکچین خاص ایجاد و مدیریت می‌شوند.
قبل از ورود به عالم ارزهای دیجیتال، مفهوم توکن در علوم کامپیوتری و امنیت اطلاعات وجود داشت. توکن‌ها به عنوان نشانه‌هایی از اعتبار یا دسترسی به سیستم‌های کامپیوتری استفاده می‌شدند و معمولاً با استفاده از رمزنگاری برای تأیید هویت و دسترسی به منابع مخصوصی به کار می‌رفتند.
حالا، در دنیای بلاکچین، توکن‌ها به عنوان نمایندگان دیجیتالی برای دارایی‌ها یا خدمات مختلف عمل می‌کنند. این توکن‌ها معمولاً به وسیله قراردادهای هوش مصنوعی (Smart Contracts) تعریف و مدیریت می‌شوند و از قابلیت‌های بلاکچین برای انتقال و اثبات مالکیت بهره می‌برند. این امر به افراد و شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا دارایی‌ها و اختیارات خود را در بلاکچین بازاریابی و مدیریت کنند، بدون نیاز به واسطه‌های مالی یا ادغام در سیستم‌های مرکزی. به عبارت دیگر، توکن‌ها یک نوآوری اساسی در حوزه اقتصاد دیجیتال و بلاکچین هستند که تعاملات اقتصادی را دگرگون کرده‌اند.
نگاهی کلی به مکانیزم ERC20
می‌توان گفت که ERC20 یک پروتکل می‌باشد که برای ایجاد توکن‌ها در شبکه اتریوم طراحی شده است. این پروتکل امکان ایجاد توکن‌های دیجیتالی را فراهم می‌کند که بر روی بلاکچین اتریوم ساخته می‌شوند. یکی از ویژگی‌های برجسته ERC20 این است که این توکن‌ها می‌توانند به عنوان دارایی‌های قابل معامله در شبکه اتریوم عمل کنند، حال آنکه از بلاکچین اختصاصی خود بهره نمی‌برند.
به عبارت دیگر، ERC20 به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد که توکن‌های خود را درون شبکه اتریوم ایجاد کرده و آنها را به عنوان ارزهای دیجیتال معامله کنند. این استاندارد تعیین‌کننده‌ای برای ساخت توکن‌ها است که باید به آن پایبند باشند. این استاندارد تضمین می‌کند که توکن‌ها به درستی کار می‌کنند و به درستی با سایر توکن‌ها تعامل می‌کنند.
استفاده از استاندارد ERC20 برای ایجاد توکن‌ها دارای مزایای زیادی است. این استاندارد به توسعه‌دهندگان هزینه‌های توسعه و تست را کاهش می‌دهد، زیرا آنها نیازی به ایجاد یک بلاکچین جدید ندارند. همچنین، توکن‌های ساخته شده بر اساس استاندارد ERC20 به راحتی در کیف‌های دیجیتال و تبادلات مختلف معامله می‌شوند.
به علاوه، این استاندارد مشخصات دقیقی را برای توکن‌ها تعیین می‌کند. به عنوان مثال، تعداد کل توکن‌ها، نام و نماد توکن، تعداد اعشار مجاز در معاملات، و قابلیت‌های دیگر مشخص می‌شوند. این امور باعث ایجاد توکن‌های یکنواخت و قابل پیگیری در شبکه اتریوم می‌شود.
در کل، ERC20 یک استاندارد اساسی و مهم در دنیای ارزهای دیجیتال و بلاکچین است که توسعه‌دهندگان از آن برای ایجاد توکن‌های متنوع و تعاملی استفاده می‌کنند.
تاریخچه استاندارد ERC20
در سال ۲۰۱۵، توسعه‌دهندگان اتریوم با تلاش‌هایی دو ساله موفق به ایجاد شبکه ERC20 شدند. این شبکه به مرور زمان موفق به دریافت تأییدی از کمیته اصلی شد و این استاندارد به شکل رسمی به شبکه اتریوم اضافه شد. این فرآیند زمان‌بر بود، اما نهایتاً امکان انتقال ارزها را به راه انداخت.
فرآیند کار ERC-20 به این صورت است که ابتدا یک فرد یا تیم توسعه‌دهنده پیشنهاد خود را ارائه می‌دهد. این پیشنهاد به عنوان یک جزء از پروپوزال‌های بهبود شبکه اتریوم (Ethereum Improvement Proposal) مطرح می‌شود و به دقت ساختار و استانداردهای آن تشریح می‌شود. سپس، کمیته EIP این پیشنهاد را بررسی کرده و اگر متناسب با شرایط باشد، آن را تأیید و اصلاحات نهایی را اعمال می‌کند. در نهایت، قرارداد گروه توسعه‌دهنده بر مبنای استاندارد ERC-20 ایجاد می‌شود و به شکل رسمی یک توکن ERC در شبکه اتریوم شناخته می‌شود.
علاوه بر این، قراردادهای هوشمند و سایر ویژگی‌های درون اتریوم ملزم به تطابق با یکی از استانداردهای تأیید شده هستند. این تضمین می‌کند که همه قراردادهای هوشمند و اجزای اتریوم با استانداردهای مشخص شده تطابق داشته باشند و به تناسب با شبکه عمل کنند.
توکن‌های ERC20
توکن‌های ERC-20 معمولاً به عنوان توکن‌های رایج شناخته می‌شوند و اغلب روی بلاکچین اتریوم ساخته می‌شوند. طراحی این توکن‌ها به گونه‌ای است که به عنوان توکن‌های کاربردی در شبکه عمل می‌کنند و از آنها برای انجام تراکنش‌های مختلف و پرداخت‌ها استفاده می‌شود. به عبارت دیگر، توکن‌های ERC-20 ابزارهایی مناسب برای انجام تبادلات مالی در داخل شبکه اتریوم هستند و از این امکان برای تبادل دارایی‌ها و پرداخت‌های متنوع استفاده می‌شود. این توکن‌ها دارای قابلیت‌های تعویض‌پذیری، انتقال و عرضه به بازار هستند.
در زمینه توکن‌های ERC-20، تعداد زیادی توکن وجود دارد که هر یک از آنان ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود را دارند. در اینجا به معرفی چند توکن برتر از این دسته اشاره می‌کنیم:
- توکن هگز (HEX): این توکن یکی از پرطرفدارترین توکن‌های ERC-20 است و برای انجام تراکنش‌ها و کسب درآمد در شبکه اتریوم مورد استفاده قرار می‌گیرد.
- یو اس دی کوین (USD coin): این توکن به عنوان یک پایگاه پشتوانه به ارز دلار ایالات متحده مرتبط است و می‌تواند به عنوان جایگزینی پایدار برای توکن‌های دیجیتال معاملاتی مورد استفاده قرار گیرد. در مقاله usd coin چیست بیشتر درباره آن صحبت کرده ایم که می توانید آن را نیز مطالعه کنید.
- توکن شیبا اینو (SHIBA Inu): این توکن نسخه‌ای دیگر از توکن موفق “SHIBA” است و در بازار ارزهای دیجیتال به عنوان یک انتخاب مورد توجه قرار دارد.
- توکن فانتوم (Fantom): توکن فانتوم در زمینه ارتقاء عملکرد و سرعت تراکنش‌های بلاکچین اتریوم نقش مهمی ایفا می‌کند و از طرفداران زیادی برخوردار است.
توکن‌ها تنها چند نمونه از توکن‌های ERC-20 هستند که در بازار ارزهای دیجیتال دارای تأثیر بزرگی هستند و از آنان برای انجام تراکنش‌ها و سرمایه‌گذاری‌های مختلف استفاده می‌شود.
کدگذاری ERC20
به طور کلی ERC-20، به عنوان یک استاندارد مهم در دنیای ارزهای دیجیتال، شامل شش تابع اجباری و سه تابع اختیاری می‌شود. این توابع کلیدی در ایجاد و مدیریت توکن‌ها در شبکه اتریوم نقش دارند و به توکن‌ها امکان پیاده‌سازی مختلفی در اکوسیستم اتریوم را می‌دهند. این ویژگی‌ها از اهمیت بسیاری برخوردار هستند، زیرا به توکن‌ها این اجازه را می‌دهند که با توجه به نیازها و موارد مختلف، راهکارهای متنوعی را در سیستم اتریوم پیاده‌سازی کنند.
به علاوه، این توابع در ساختار توکن‌ها و شبکه‌های مبتنی بر ERC-20 تأثیرگذار هستند و می‌توانند تبادلات و تعاملات مالی درون شبکه را تحت‌تأثیر قرار دهند. همچنین، توابع مذکور توانایی تغییر قیمت اتریوم (ETH) را نیز دارا هستند و در تعیین ارزش توکن‌ها تأثیرگذار می‌باشند. به عبارت دیگر، این توابع به توکن‌ها و توسعه‌دهندگان ارزهای دیجیتال تحت استاندارد ERC-20 امکانات و انعطاف بیشتری را فراهم می‌کنند.
توابع اصلی
همانطور که از نام این توابع پیداست، توکن‌های ERC-20 به تنهایی تحت تأثیر این شش تابع اصلی در شبکه اتریوم تشخیص داده می‌شوند:
- عرضه کل: این تابع برای اعلام تعداد کل توکن‌های یک توکن ERC-20 خاص در بلاکچین اتریوم به‌کار می‌رود. از طریق این تابع، تعداد نهایی و موجودی توکن‌ها در شبکه مشخص می‌شود.
- موجودی: این تابع تمام توکن‌های متعلق به یک آدرس مشخص را نمایش می‌دهد. به این تشخیص، امکان بررسی موجودی توکن‌ها برای هر آدرس فراهم می‌شود.
- تایید: با استفاده از این تابع، اعتبارسنجی تراکنش‌ها و توکن‌های مورد معرفی در استاندارد ERC-20 امکان‌پذیر می‌شود. این اعتبارسنجی تراکنش‌ها و معاملات با استفاده از تابع Approve انجام می‌شود.
- انتقال: با استفاده از این تابع، امکان ارسال توکن به آدرس‌های دیگر در شبکه اتریوم فراهم می‌شود. این تابع به کاربران اجازه می‌دهد توکن‌های خود را به دیگر آدرس‌ها انتقال دهند.
- انتقال از: توسعه‌دهندگان می‌توانند از این تابع برای پیاده‌سازی سیستم‌های پرداخت‌های خودکار و مدیریت تراکنش‌ها استفاده کنند.
- مجاز: این تابع در قراردادهای ERC-20 می‌تواند در صورت کمبود توکن‌های لازم برای انجام تراکنش، تراکنش را به صورت کلی و خودکار متوقف کند. از این طریق، اجازه تراکنش به معامله‌گران داده می‌شود که تراکنش‌هایی که امکان انجام آنها وجود ندارد را انجام ندهند.
توابع اختیاری
علاوه بر توابع اصلی، سه تابع اختیاری نیز در استاندارد ERC-20 وجود دارند که برای استفاده از آنان اختیاری است. این توابع عبارت‌اند از:
- نام توکن: این تابع به سازندگان توکن اجازه می‌دهد نام خود را برای توکن تعیین کنند. این نام به صورت متنی آنتیک معرفی می‌شود و تاکنون از لحاظ فنی اجباری نیست.
- نماد: با استفاده از این تابع، توکن‌ها می‌توانند نماد خود را انحصاری کنند. این نماد عبارتی مختصر است که به توکن مرتبط داده می‌شود و شبیه به یک کد مخفف است. همچنین، این تابع اختیاری است.
- اعشار: توکن‌ها می‌توانند تعیین کنند که چند رقم اعشار برای توکن خود دارند. این اعشار در ارتباط با نمایش توکن در کیف پول‌ها و مراکز معاملات مهم است. مانند سایر توابع اختیاری، استفاده از این تابع نیز اختیاری است.
این توابع و ویژگی‌ها، تضمین می‌کنند که توکن‌های ERC-20 می‌توانند در سیستم اتریوم به یکپارچگی و همسانی عمل کنند و به سادگی در کیف‌پول‌ها و بورس‌های دیجیتالی پشتیبانی شوند. به این ترتیب، تقریباً تمام کیف‌پول‌ها و بورس‌های دیجیتالی که اتر را پشتیبانی می‌کنند، توکن‌های ERC-20 را نیز پذیرش می‌کنند.
اهمیت استاندارد ERC20
اهمیت استاندارد ERC20 با توجه به تعریف و اهداف اصلی آن به خوبی قابل درک است. ERC20 به معنای Ethereum Request for Comment، به عبارت ساده‌تر، یک مجموعه از پیشنهادات و استانداردهای فنی در شبکه اتریوم می‌باشد. این استاندارد، به توسعه‌دهندگان و سازندگان ارزهای دیجیتال اجازه می‌دهد تا توکن‌های جدید را با راحتی ایجاد کرده و از زیرساخت ایجاد شده برای ارزهای دیجیتال بهره‌برداری کنند. بنابراین، با استفاده از ERC20، می‌توان هزینه‌های ساخت و مدیریت بلاکچین را بهبود بخشید و پروژه‌های دیجیتال را به صرفه‌تر کرد.
استفاده گسترده از قالب استاندارد ERC20 به عنوان یک فریم‌ورک مشترک در ایجاد توکن‌های دیجیتال به وجود آورده است. در سال‌های گذشته، این استاندارد به خصوص در معاملات عرضه اولیه ارز دیجیتال ICO بسیار محبوب و تأثیرگذار بوده است. تعداد زیادی از توکن‌های موجود در بازار ارزهای دیجیتال از استاندارد ERC20 برای ساخته شدن و معاملات استفاده می‌کنند.
هم‌اکنون، بیش از ده‌ها هزار توکن ERC20 متمایز در حال فعالیت و معامله در بازار ارزهای دیجیتال هستند. این توکن‌ها به معنای واقعی کلمه تنوع زیادی از کاربردها و موارد استفاده دارند. بعضی از آنها به عنوان ابزارهای مالی جایی در بازار دیجیتال پیدا می‌کنند و برای تراکنش‌های مالی به کار می‌روند، در حالی که دیگران به عنوان توکن‌های غیر قابل تعویض (NFT) مورد استفاده قرار می‌گیرند.
استاندارد ERC20 با توجه به انعطاف‌پذیری و سادگی در استفاده خود، به عنوان یکی از مهم‌ترین استانداردهای در فضای ارزهای دیجیتال شناخته می‌شود و به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد تا به سرعت توکن‌های جدید را برای ایجاد ارزهای دیجیتال پیشرفته بیافزایند.
مزایای شبکه ERC20
باید بدانید که ERC20 در کنار اهمیت بالایی که داراست، مزایای فراوانی را نیز ارائه می‌کند. خصوصیات و مزایای شبکه ERC20 به شرح زیر می‌باشد:
- سازگاری بالا: یکی از ویژگی‌های بارز شبکه ERC20، سازگاری بالا با کیف‌پول‌های مختلف اتریوم است. هر توکن مبتنی بر این استاندارد را می‌توان با تقریباً هر کیف‌پولی که اتریوم را پشتیبانی می‌کند، به سادگی استفاده کرد.
- قابلیت معامله: توکن‌های ERC20 امکان معامله و تبادل را فراهم می‌کنند. این به معنای این است که این توکن‌ها می‌توانند در صرافی‌ها یا به صورت مستقیم بین افراد معامله شوند، که این امر برای بازار ارزهای دیجیتال بسیار حیاتی است.
- هزینه نسبتاً کم: برای ایجاد توکن‌های ERC20 در شبکه اتریوم، نیاز به هزینه نسبتاً کمی دارید. این ویژگی به توسعه‌دهندگان و پروژه‌های کوچک امکان می‌دهد تا به راحتی توکن‌های خود را ایجاد کرده و از امکانات بلاکچین بهره‌برداری کنند.
- امنیت بلاکچین: توکن‌های ERC20 از مزایای امنیتی بلاکچین اتریوم بهره‌می‌برند. همه معاملات در blockchain ثبت می‌شوند و تغییری در آنها امکان‌پذیر نیست، که این امر اعتماد بیشتری به توکن‌های ERC20 می‌آفریند.
معایب شبکه ERC20
در کنار تمامی مزایایی که برای شبکه ERC20 تعریف می‌شوند؛ معایبی نیز وجود دارند که عبارت‌اند از:
- محدودیت‌های قرارداد هوشمند: استفاده از استاندارد ERC20 برای ایجاد توکن‌ها با محدودیت‌هایی همراه است. این محدودیت‌ها شامل ناتوانی در پشتیبانی از توابع پیچیده‌تر، محدودیت در تعداد توکن‌های صادر شده، و عدم امکان تنظیم دقیق قوانین مربوط به توکن می‌شود.
- مقیاس‌پذیری: شبکه ERC20 بر اساس بلاکچین اتریوم عمل می‌کند و با افزایش تعداد تراکنش‌ها ممکن است مشکلات مقیاس‌پذیری را تجربه کند. این موضوع می‌تواند به کندی تراکنش‌ها و افزایش هزینه‌ها منجر شود.
- عدم قابلیت برگشت تراکنش‌ها: یکی از ویژگی‌های شبکه ERC20، عدم قابلیت برگشت تراکنش‌هاست. به عبارت دیگر، بعد از انجام یک تراکنش و انتقال توکن‌ها، امکان بازگرداندن تراکنش به حالت قبلی وجود ندارد.
- هزینه‌های گس: برای انجام تراکنش‌ها در شبکه ERC20، نیاز به هزینه‌های گس (Gas) دارید. این هزینه‌ها برای انجام تراکنش‌ها و اجرای قراردادهای هوشمند محاسبه می‌شوند و ممکن است در زمان‌هایی با افزایش تقاضا، افزایش یابند.
فهرست مشترکی از قوانین ERC20
شبکه ERC20 یک مجموعه از قوانین مشترک را تعریف می‌کند که توکن‌های اتریوم باید به آن پایبند باشند. در حال حاضر، در شبکه اصلی اتریوم، تقریباً ۴۴۲۶۴۷ توکن ERC-20 سازگار وجود دارد. این استاندارد تعدادی از مهم‌ترین موارد را تعیین می‌کند که شامل موارد زیر می‌شوند:
- نحوه انتقال توکن‌ها: ERC20 تعیین می‌کند که توکن‌ها باید چگونه به دیگر آدرس‌ها منتقل شوند و این نحوه انتقال به‌صورت یکنواخت برای تمام توکن‌هاست.
- نحوه تأیید تراکنش‌ها: استاندارد ERC20 تعیین می‌کند که چگونه تراکنش‌ها باید تأیید شوند و چگونه از توکن‌ها برای تأیید استفاده شود.
- نحوه دسترسی کاربران به داده‌های مربوط به یک توکن: این استاندارد تعیین می‌کند که چگونه کاربران می‌توانند به اطلاعات مرتبط با یک توکن دسترسی پیدا کنند و از آنان استفاده کنند.
- کل عرضه توکن‌ها: ERC20 قوانین مربوط به تعداد کل توکن‌های عرضه شده را مشخص می‌کند و به‌این ترتیب کنترل می‌کند که چقدر توکن در چرخش باشد.
قوانین استاندارد ERC20 به توسعه‌دهندگان کمک می‌کند تا به طور دقیق عملکرد توکن‌های جدید را در سیستم بزرگ‌تر اتریوم درک کنند.
جمع بندی
در متن بالا در مورد توکن‌ها و استاندارد ERC20 گفته شد که توکن‌ها اشکالی از ارزهای دیجیتال هستند که بر بستر بلاکچین ایجاد می‌شوند. این توکن‌ها قابلیت انتقال و معامله را فراهم می‌کنند و از امنیت بالای بلاکچین اتریوم بهره می‌برند.
استاندارد ERC20 به عنوان یک مجموعه از قوانین مشترک برای توکن‌ها در اتریوم تعریف شده است. این استاندارد تعیین‌کننده نحوه انتقال توکن‌ها، تأیید تراکنش‌ها، دسترسی کاربران به داده‌های مرتبط با توکن و کل عرضه توکن‌ها می‌باشد.
مزایا و معایب استفاده از استاندارد ERC20 نیز مورد بررسی قرار گرفته‌اند. این استاندارد باعث ساده‌تر شدن فرآیند توسعه توکن‌ها برای توسعه‌دهندگان می‌شود و امکان معامله و مبادله توکن‌ها را فراهم می‌کند. اما به همراه این مزایا، معایبی مانند محدودیت‌هایی در تعداد توکن‌ها و مشکلات مقیاس‌پذیری نیز وجود دارد.
در کل، استاندارد ERC20 به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد که توکن‌هایی قابل تعویض و معامله را برای اتریوم ایجاد کنند، اما با محدودیت‌ها و چالش‌های خود روبرو هستند. این استاندارد به نوعی ستون فقراتی از جامعه ارزهای دیجیتال ایجاد کرده و به توسعه این بازار کمک کرده است.
