video thumb

کوین‌های حریم خصوصی در سال ۲۰۱۹؛ آزادی مالی یا مزیتی برای مجرمان!

حق داشتن حریم خصوصی یکی از پیش نیاز اساسی برای آرامش خاطر و امنیت است. این ایده که فقط مجرمان چیزی برای پنهان کردن دارند، درست نیست. قطعا همه افراد به دنبال دستیابی به حریم خصوصی هستند. با این حال، این دید منفی وجود دارد که حریم خصوصی صرفا مختص به مجرمان است.

همچنین این نگرش غیرمنصفانه برای ارزهای دیجیتال

اما کوین های حریم خصوصی برای چه مواردی استفاده می‌ شوند؟ جرایم ارز دیجیتال در سال ۲۰۱۹ چه تغییری کرده اند؟ و چه چیزی برای آینده مفید است؟

آیا بیت کوین ارزشی بیشتر از این چیزها دارد؟

برخلاف تصور عموم، بیت کوین آن طور که اکثر مردم تصور می کنند ناشناس نیست. بلاک چین بیت کوین یک دفتر کل تغییرناپذیر و دائمی است برای تمامی تراکنش های بیت کوین است. به همین دلیل، بیت کوین برای فعالیت های غیرقانونی و برای مجرمان مناسب نیست. توجه داشته باشید، مجرمان.

اگرچه هیچ اطلاعات شخصی را نمی‌ توان از تراکنش های معمولی بیت کوین به دست آورد، اما توالی شبه مستعاری از کاراکترها یا همان آدرس های عمومی اغلب برای جلوگیری از فعالیت های مجرمانه کافی است. در چندین موارد، سرمایه های بیت کوین که هک یا سرقت شده بودند، پیگیری و در لیست سیاه قرار گرفته شد. علاوه بر این، تمام چیزی که بین آدرس ناشناس بیت کوین و هویت واقعی کاربر وجود دارد، یک صرافی متمرکز و یک بررسی احراز هویت است.

البته جایگزین هایی نیز وجود دارد. برخلاف سایر ارزهای دیجیتال، کوین های حریم خصوصی اطلاعات موجود در یک تراکنش معمولی ارز دیجیتال را پنهان می ‌کنند. هیچ سابقه ای از آدرس دریافت یا ارسال کننده وجود ندارد و مقدار تراکنش نیز نامشخص باقی می ‌ماند و یک سیستم پرداخت ناشناس ایجاد می کند.

با این حال، این واقعیت که این کوین از افشا شدن هویت جلوگیری می ‌کنند، به معنای این نیست که آنها برای استفاده های مجرمانه در نظر گرفته شده اند. این موضوع برای افرادی که از این کوین ها استفاده می‌ کنند نیز صادق است. از این گذشته، حریم خصوصی مالی برای بسیاری از افراد موضوعی مهم است. درست همانطور که افراد نمی‌ خواهند کسی از حساب های بانکی آنها باخبر شود، همه کاربران نیز نمی خواهند تراکنش های ارز دیجیتال خود را ثبت کنند.

حریم خصوصی
حریم خصوصی

کوین های حریم خصوصی و جرم و جنایت

در عصر دیجیتال، سطح کمی از حریم خصوصی وجود دارد. شرکت هایی که به دنبال جمع آوری هرچه بیشتر اطلاعات هستند بر سر کوچکترین اطلاعات نیز با یکدیگر رقابت می ‌کنند. این موضوع یکی از دلایل اصلی ورود شرکت های بزرگ فناوری به صنعت مالی است.

برای مثال آخرین سرمایه گذاری گوگل را در نظر بگیرید: بررسی حساب ها. در ظاهر این شرکت به دنبال ارائه تحلیل های گسترده تر از امور مالی به مشتریان خود است. اما با این حال منتقدان بیان می ‌کنند که در واقع گوگل در این طرح به دنبال چشم اندازهای فوق است.

با در نظر گرفتن این موضوع، شاید قابل درک باشد که در وهله اول چرا نیاز به ارزهای دیجیتال ناشناس وجود دارد. با این حال، کوین های خصوصی نیز همانند تمام کالاهای مبتنی بر ارزش، فرصت مناسبی برای جرم و جنایت امکان پذیر می ‌سازد. در واقع، مونرو اوایل سال گذشته این دلایل را مطرح کرد.

در ماه ژانویه سال گذشته، تعداد زیادی از خبرگزاری ها در خصوص ربوده شدن آن الیزابت فالکویک هاگن (Anne-Elisabeth Falkevik Hagen) همسر تام هاگن میلیونر نروژی گزارش دادند. متن باج خواهی در خانه این زن و شوهر یافت شد که ۱۰ میلیون دلار به صورت مونرو تقاضا شده بود. حتی با وجود این تراژدی که به سرخط خبرها تبدیل شده بود، استفاده از مونرو در بازارهای غیرقانونی دارک نت تقریبا از بین رفته است.

شرکت تحقیقاتی سایفرتریس (Ciphertrace) در گزارش سه ماهه دوم سال ۲۰۱۹ خود در خصوص اقدامات ضدپولشویی در عرصه ارز دیجیتال عنوان کرد که فقط ۴ درصد از پرداخت های مجرمانه و دارک وب از مونرو استفاده کرده اند. نکته جالب این است که بیت کوین همچنان بیشترین سهم در پرداخت های دارک نت را در اختیار دارد و در ۷۶ درصد موارد از این ارز دیجیتال استفاده می ‌شود. جان جفریز (John Jefferies) ت، حلیلگر امور مالی سایفرتریس در مصاحبه با کوین تلگراف اظهار داشت که این امر از “نقدینگی” ناشی می شود و افزود:

اگرچه کوین های حریم خصوصی به عاملان مخرب، سطحی از ناشناس بودن را ارائه می‌دهد، اما مسائل نقدینگی و موانع موجود در خرید و فروش کوین های حریم خصوصی آنها را برای اکثر خریدهای بازار دارک نت غیر عملی می کند.

هرچند تام رابینسون، بنیان گذار و دانشمند ارشد شرکت امنیت ارز دیجیتال الیپتیک (Elliptic) به کوین تلگراف گفت که صرف نظر از تسلط بیت کوین در بازارهای دارک نت، کوین های حریم خصوصی همچنان با پذیرش و استفاده بیشتر مواجه هستند.

وی اظهار داشت: روند دیگری که شاهد آن هستیم افزایش پذیرش کوین های حریم خصوصی نظیر مونرو در بازارهای دارک نت است که در آنها امکان خرید مواد مخدر وجود دارد. اکنون اکثر بازارهای جدید پرداخت های مونرو را در کنار بیت کوین می‌ پذیرند. این موضوع، یک تهدید برای قابلیت اجرای قانون در زمینه پیگیری این نوع فعالیت ها و اجرای عدالت برای افرادی است که این فعالیت ها را انجام می‌ دهند.

گزارش سه ماهه سوم سال ۲۰۱۹ سایفرتریس نیز اطلاعات بیشتری درباره شرایط فعالیت های مجرمانه ارز دیجیتال مشخص کرد. به گفته محققان ، در طول سال جاری شاهد حدود ۴٫۴ میلیارد دلار در زمینه جرائم و کلاهبرداری های ارزهای دیجیتال بودیم که نسبت به سال ۲۰۱۷ یک افزایش ۲٫۵۰۰ درصدی را نشان می دهد.

افزایش بازرسی های قانونی در سال ۲۰۱۹

صرف نظر از عدم استفاده از کوین های حریم خصوصی در دارک نت، سرکوبی های قانونی در خصوص این نوع کوین ها، ارزهای دیجیتال ناشناس را تهدید می ‌کند. در ماه ژوئن سال ۲۰۱۹، گروه ویژه اقدام مالی، برنامه ای به اسم قانون سفر ایجاد کرد. در این برنامه آمده است، تمام شرکت هایی که انتقال های بالای ۱۰۰۰ دلار انجام می‌ دهند، باید اطلاعات مشتریان خود را ارائه دهند.

این قانون به عنوان راهی برای مبارزه با تامین مالی تروریسم و پولشویی از طریق ارزهای دیجیتال ایجاد شده است. هرچند مخالفان، این سیاست را مانع مستقیمی برای ناشناس بودن امور مالی می ‌دانند. در نتیجه، بسیاری از صرافی ها چاره ای جز چشم پوشی از کوین های خصوصی ندارند.

بسیاری از سکه های حفظ حریم خصوصی در نتیجه این برنامه خسارت هایی را متحمل شده اند. به عنوان مثال دش، پس از حذف از صرافی اوکی اکس (OKEx)، ۷۶ درصد کاهش یافت. مونرو نیز در ماه ژوئن و پس از حذف شدن از صرافی های ByBit و اوکی اکس از بالاترین قیمت خود بر روی ۱۱۱ دلار با کاهش ۵۹ درصدی مواجه شد.

عملکرد مونرو و دش از اواخر ماه ژوئن

جاناتان لوین (Jonathan Levin) ، بنیان گذار و مدیر ارشد امنیتی شرکت تحلیل بلاک‌چین چینالیسیس (Chainalysis) طی مصاحبه ای با کوین تلگراف اظهار داشت که فقط نبود نقدینگی مسبب این شرایط نیست، بلکه عدم قانونگذاری نیز نقش مهمی دارد. وی در این باره عنوان کرد:

ما معتقدیم که بازار تصمیم می گیرد و در حال حاضر، کویی هایی که حریم خصوصی نیستند، بیشترین نوسان را مشاهده می کنند. این موضوع بیانگر یک توازن است، زیرا می توان آنها را هنگام ارتباط با فعالیت غیرقانونی بررسی کرد، اما این امر به منابع و کار کافی نیاز دارد.

بر اساس گفته های جفریز از سایفرتریس، به نظر می ‌رسد که قانون گذاری و به ویژه اقدامات ضدپولشویی، کلید کاهش جرایم مرتبط با ارزهای دیجیتال است. وی گفت:

“تحقیقات سایفرتریس نشان داده است که بیت کوین غیرقانونی در کشورهایی با قوانین و کنترل ضدپولشویی ۳۹ برابر کمتر وجود دارد. بنابراین، مقررات باعث کاهش فعالیت مجرمانه در فضای ارزهای دیجیتال می شوند.”

افشای حریم خصوصی

با وجود افزایش فعالیت های مجرمانه در عرصه ارزهای دیجیتال و بدون تغییر ماندن استفاده از کوین های ناشناس در دارک نت، یک سؤال بدون جواب باقی می ماند و آن هم این است که کوین های حریم خصوصی در واقع برای چه امری استفاده می شوند؟

برای پاسخ قطعی به این سوال، در وهله اول باید ابزاری برای رصد و پیگیری این کوین ها وجود داشته باشد. هرچند، یک مانع همچنان باقی است. اینکه این کوین ها بسیار غیرقابل پیگیری هستند.

به لطف فرآیندهای الگوریتمی مختلف به کار رفته در کوین های حریم خصوصی مانند مونرو، زی کش و دش، پیگیری آدرس های مشخص تقریبا غیرممکن است. بدون پیگیری سفت و سخت این فعالیت ها، مشخص کردن کاربردها و دموگرافیک های کاربران بسیار دشوار می ‌شود. با این حال، این موضوع بدان معنا نیست که تلاش هایی در این مورد صور نگرفته است. لوین عنوان می ‌کند که کوین های حریم خصوصی یک حوزه فعال تحقیقاتی هستند. وی افزود ما اغلب روش هایی برای پیگیری کوین های غیرقابل ردیابی پیدا می ‌کنیم.

فلورین ترامر (Florian Tramèr) ، یکی از محققان حوزه ارزهای دیجیتال در دانشگاه استفورد، اخیرا از یک نقص بسیار مهم در مونرو و زی کش پرده برداشت. ترامر با اجرای حمله زنجیره جانبی که دریافت کننده کوین ها را هدف قرار داده بود، توانست هم هویت گیرنده و هم آدرس IP کاربر را مشخص کرد. مونرو و زی کش پس از این موضوع، آسیب پذیری های موجود را برطرف کردند. هرچند، این موضوع بدان معنا نیست که دوباره نمی توان به همان نتیجه دست یافت.

بنابراین اگر شرکت های تحلیل بلاک چین موفق به پیگیری کوین های خصوصی شوند، آیا باید از آن استفاده شود؟

حق داشتن حریم خصوصی یک حق اساسی است. چشم پوشی از این حق می‌ تواند موضوعات و پیامدهای بی شماری را هم برای سرمایه گذاران و هم به طور کلی در صنعت ارزهای دیجیتال به وجود آورد. جفریز معتقد است که باید از یک رویکرد تحلیلی استفاده شود. وی در این باره عنوان کرد:

خط بین افرادی که به دنبال حفظ حریم خصوصی (محافظت از هویت) هستند و افرادی که به دنبال مبهم بودن اعمال بد هستند، وقتی الگوی تراکنش های مشکوک مشاهده می شود یا از آستانه ارزش عبور می کند، ترسیم می شود.

به نظر چینالیسیس، حق داشتن حریم خصوصی یک اقدام متوازن کننده است. همانطور که لوین در این خصوص به کوین تلگراف گفت:

“دو حالت ناشناس بودن کامل و شفافیت مطلق بد است. ناشناس ماندن کامل باعث می شود که امکان انجام یک فعالیت غیرقانونی که به طور مشخص نمی تواند مورد بزرسی قرار گیرد، ایجاد شود. این دنیایی نیست که شما بخواهید در آن زندگی کنید. از طرف دیگر، شفافیت کامل به معنای عدم حفظ حریم خصوصی نیست. این دنیا نیز دنیایی نیست که شما بخواهید در آن زندگی کنید. “

سال ۲۰۲۰ و بعد از آن

روندها و سوابق ثبت شده در سال ۲۰۱۹ و سال های گذشته نیز احتمالا برای آینده باقی خواهند ماند. می ‌توان انتظار داشت که سرکوبی شدیدی در خصوص پولشویی از طریق ارز دیجیتال رخ دهد که البته این امر یک تاثیر منفی بر کوین های حریم خصوصی خواهد گذاشت. علاوه بر این، با توجه به افزایش چشمگیر کوین های حریم خصوصی، فرض بر این است که جرم های مربوط به ارزهای دیجیتال نیز افزایش خواهد یافت.

لوین با این ایده موافق است و اظهار داشت که بر افزایش آگاهی سرمایه گذاران از فعالیت های غیرقانونی مرتبط با ارزهای دیجیتال و روش های مبارزه با آن تاکید ویژه ای خواهد شد. وی عنوان کرد:

“ما فکر می کنیم سال ۲۰۲۰ سالی خواهد بود که جرایم مالی مانند فرار مالیاتی، دستکاری در بازار و تسهیل پولشویی مورد توجه و تمرکز سهامداران ارز دیجیتال قرار خواهد گرفت. تجزیه و تحلیل بلاک چین همچنان برای تحقق تعهدات قانون گذاری و بازرسی در مورد جرایم ادامه خواهد یافت.”

جفریز در مقابل به روابط خارجی و بین المللی توجه و بر تلاش مستمر برای فرار از تحریم های آمریکا اشاره می‌ کند. وی در این باره عنوان کرد:

“من انتظار دارم که ارزهای دیجیتال نقش مهمتری را در صحنه ژئوپلیتیک به عهده بگیرند زیرا کره شمالی، ایران و روسیه سعی می کنند تا از ارزهای دیجیتال برای دور زدن تسلط و برتری دلار آمریکا استفاده کنند.”

در خصوص کوین های حریم خصوصی، به نظر می‌رسد که سرمایه گذاران باید انتظارات خود را کاهش دهند. با این وجود، موانع قانون گذاری به ندرت جلوی ارزهای دیجیتال را برای مدت طولانی گرفته اند. حداقل مزایای اصلی کوین های حفظ حریم خصوصی تا زمانی که کسی به آنها نیاز داشته باشد، ادامه خواهد داشت.