نیاز به یک ارز ذخیره جدید بیشتر از گذشته نمایان شده است!

ویروس همه گیر کووید ۱۹ نیاز به یک ارز ذخیره جدید را آشکار کرده است، و اکنون، زمان مناسبی برای ارزهای دیجیتال

ارزهای ذخیره: پناهگاه های امن برای بحران

در موقع یک بحران جهانی مانند بحران ناشی از شیوع ویروس کووید ۱۹، کشورها ترجیح می دهند دلارهای خود را حفظ کنند، زیرا ارزهای محلی آنها به سرعت کاهش یافته است. امروز، آنها به ارزهای دیجیتال روی آورده اند. دلار آمریکا در حال حاضر به دلیل توانایی پایدار ماندن در اثر سقوط جهانی، تا حدودی ارز ذخیره جهانی در همه دنیاست. با این حال، این یک روش ساده و غلط برای درک ارزش واقعی و ضرورت ارز ذخیره است. درست همانطور که هر تمدن بزرگی دربرابر یک دوره دیگر تسلیم شده است، هر ارز ذخیره ای در تاریخ پس از رنسانس حدود ۱۰۰ سال عمر داشته است و بسیاری را به این باور می رساند که ارزش دلار آمریکا در حال کاهش است و جای خود را به یک ارز ذخیره جدید خواهد داد. اگر ارز ذخیره جدیدی وجود داشته باشد – و این را نگوییم که فقط یک ارز وجود دارد – باید بهتر از ارز ذخیره فعلی کنونی جهان یعنی دلار آمریکا باشد.

چه عواملی باعث شده است دلار آمریکا برای ثبات بهینه باشد؟ ژئوپلیتیک، انزوای جغرافیایی و منابع طبیعی نیز همگی در این زمینه سهم داشته اند. جمعیت زیاد بازار داخلی و یک محیط معاملاتی پایدار نیز در این زمینه کمک کرده اند. این عوامل به خوبی به ایالات متحده خدمت کرده اند، اما یک ارز ذخیره جدید باید به دنبال افزایش دسترسی و تقویت ثبات باشد.

آیا ارز ذخیره جدید، یک ارز دیجیتال خواهد بود؟

این جایی است که ارزش ارزهای دیجیتال واقعاً برای بازارهای نوظهور نمایش داده می شود، زیرا یک ارز دیجیتال می تواند کاملاً در دسترس باشد و از طریق مشارکت شبکه، آزادانه دریافت شود. این شمول مالی واقعی است که در آن فقط مبادله ارزهای فیات با ارزهای دیجیتال صورت نمی گیرد، بلکه نوع جدیدی از تولید است که از لحاظ مالی محروم است.

در ۱۲ سالی که بیت کوین راه اندازی شده است، ارز دیجیتال به راس همکاری های اقتصادی بین المللی در دوره مدرن تبدیل شده است. ارزش آن فراتر از وابستگی سیاسی و حاکمیت است و در عوض از ارزش الگوریتمی و قابل محاسبه ناشی می شود. ارز دیجیتال با پتانسیل بازسازی نقش دولت در عرصه مالی و مأموریت خود برای انقلابی کردن و گسترش دسترسی به بازارها، به عنوان کاندیدای بسیار واقعی و پایدار برای ارز ذخیره جهانی بعدی در نظر گرفته شده است.

ارز دیجیتال نیز بدون شک و تردید نیست، کارشناسان امور مالی سنتی نسبت به ارز دیجیتال به عنوان ارز ذخیره بعدی جهان یا اصلا ضرورت آن شک و تردید دارند. در گذشته، ارزهای ذخیره از دولت های قدرتمند حاکمیتی که ارزش تجاری و اقتصادی آنها پایدار بود، ناشی می شدند. قیمت بیت کوین (BTC) و سایر ارزهای ذخیره دیجیتال به طرز چشمگیری در نوسان هستند و به عده ای نشان می دهد که نمی توانند وزن معاملات جهانی را تحمل کنند.

همچنین این نگرانی وجود دارد که ارز دیجیتال ممکن است انعطاف پذیری لازم را برای انعقاد قراردادهای جهانی نداشته باشد. اگرچه ارز دیجیتال مدتی است که در سطح بین المللی مورد استفاده قرار می گیرد، اما برای اینکه ارز ذخیره بعدی باشد و برای حمایت از پذیرش انبوه نیاز به ایجاد زیرساخت ها دارد.

نگرانی بعدی که کارشناسان عنوان می کنند این است که ارزهای دیجیتال متعلق به شرکت های خصوصی هستند، در حالی که به طور سنتی، ارزهای ذخیره متعلق به دولت هاست. نگرانی این است که یک ارز ذخیره متعلق به شرکت ها می تواند آزادانه به نفع منافع خصوصی عمل کند. لیبرای فیس بوک نیز، سال گذشته با انتقادات بسیاری در این زمینه روبرو شد. حتی اگر این شرکت یک الگوی امیدوارکننده برای ارز دیجیتال بعنوان ارز ذخیره جهانی بعدی ایجاد کند، دولت ها و سازمان های بین المللی درباره اختلافات آن با قوانین ضد انحصاری نظراتی اظهار کرده اند.

از میان این سه نگرانی، موانع زیرساختی بیشترین وزن را به خود اختصاص می دهد. اما نگرانی ها از عدم ثبات ارز دیجیتال و منافع شرکت ها بیشتر بی دلیل است.

ایجاد ارز ذخیره جدید چه مزایایی دارد و چرا؟

اگر ایجاد یک ارز پایدار جدید پذیرفته شده سخت باشد، ایجاد یک ارز ذخیره جدید از نظر ظاهری دشوار خواهد بود. حتی اگر ارز ذخیره بیشتری هم داشتیم، هنوز یک مشکل بزرگ وجود دارد.

در اقتصاد متمرکز ما، هر چقدرهم که ارز ذخیره خوب باشد، هر چقدر هم اقتصاد خوب باشد، همیشه برای کسانی که سرمایه موجود را در اختیار دارند و در سیستم مالی هستند، انحصاری خواهد بود.

شکاف بین ثروتمندان و فقرا، مزایای ارزهای ذخیره را افزایش می دهد و به هر حال تنها از مزایای موجود سود می برد. اگر ارز ذخیره جدیدی ایجاد کنیم، باید نابرابری مالی را نیز حل کند.

چرا حالا؟

در اصل، توزیع مستقیم، یک کیفیت ذاتی ارزهای دیجیتال است. برای اینکه توزیع ارزهای دیجیتال به صورت رایگان و با ارزش توزیع شود، ارزدیجیتال باید واقعاً از ارزش شبکه غیرمتمرکز که با آن ایجاد شده، بهره ببرد.

در حقیقت، ارز ذخیره جدید در هر زمان با هر ارز فیاتی که منبع ثبات باشد، همراه خواهد بود. این می تواند یک کشور قدرتمند مانند چین یا کشوری باشد که برای ده ها سال پایدار است، مانند ژاپن. اگر کشورهایی مانند کره جنوبی بتوانند منبع دیگری برای تولید به غیر از صادرات ایجاد کنند، یا اگر استرالیا، کانادا یا نیوزلند به مراکز پیشرفته ای تبدیل شوند، هر یک از این کشورها می توانند ارز ذخیره نسبتاً قوی دیگری را ارائه دهند.
اکنون، با وجود شیوع ویروس کرونا، زمان آن فرا رسیده است که یک ارز ذخیره دیجیتال نقش خود را به عنوان آینده مالی به دست بگیرد.