دلیل افزایش محبوبیت سکه‌های دیجیتال پایدار چیست؟

قیمت بیت کوین از حدود ۲۰ هزار دلار در دسامبر سال ۲۰۱۷ به کمتر از ۳۴۰۰ دلار کاهش یافته است. لذا این موضوع قابل فهم است که برخی کاربران ارزهای دیجیتال در انتظار ثبات بیشتر قیمت این ارز دیجیتال در بازار باشند. با آینده مبهم پیش روی بیت کوین و بسیاری از ارزهای دیجیتال دیگر، اخیرا راه حل جدیدی برای مساله این ثباتی یافت شده که آن را «سکه های با ثبات» نامیده‌اند. هدف این ارز دیجیتال حفظ ارزش خود در برابر دیگر ارزها بوده و می‌تواند قیمت با ثبات تری را به سرمایه گذاران پیشنهاد دهد.

ارزهای دیجیتال، توکن‌هایی هستند که به مثابه یک ارز عادی به حساب آمده و به کاربران این اجازه را می‌دهند تا بتوانند با استفاده از آنها نسبت به مبادلات و جا به جایی پول خود اقدام نموده و در ازای این کار هم هیچ کارمزدی پرداخت نکنند. عمده ارزهای دیجیتال از ارزش ذاتی برخوردار نیستند و ارزش آنها ناشی از پرداخت دیگران و میزان استفاده از آنها توسط کاربران است. همین موضوع در کنار احتکار و آزاد سازی این دسته از ارزها توسط عده‌ای منجر به بروز نوسان شدید در قیمت ارزهای دیجیتال می‌شود.

بر خلاف سایر ارزهای دیگر، هدف ارزهای دیجیتال با ثبات، حفظ بهینه ارزش قابل دسترس درست مانند ارزهای فیات یا عادی همانند دلار و یا یورو و حتی طلا است.

سکه‌های با ثبات در حقیقت نوعی دارایی به حساب می‌آیند که در شرایط عادی می‌توان آنها را نزد یک بانک به صورت سپرده نگهداری کرد. دارندگان این سکه‌ها می‌توانند این سکه ها را به صورت ارز عادی باز خرید کرده و صادر کننده این سکه ها نیز می‌بایست جهت جلوگیری از نوسان شدید قیمت‌ها که منجر به کاهش احتمالی ارزش سرمایه مشتری خواهد شد، ذخایر کافی در گردش به عنوان پشتوانه در اختیار داشته باشند.

بزرگترین شرکت‌های صادر کننده سکه‌های با ثبات عبارتند از Tether، TrueUSD و USD Coin که ارزش آنها در برابر دلار آمریکا مورد سنجش قرار می‌گیرد. در این میان، ارزش سکه شرکت Tether تقریبا بین ۰٫۹۸۹ و ۰٫۹۵ بوده است. ارزش سکه‌های TrueUSD نیز ثابت بوده ولی USD Coin مدتی است با افت ارزش مواجه شده است. اما در مجموع قیمت سکه‌های با ثبات یاد شده در قیاس با سایر ارزهای دیجیتال از ثبات و پایداری بیشتری برخوردار بوده است.

اما مساله اینجاست که به لحاظ فنی هیچ ساز و کار چندان مشخصی برای حفظ دائمی ارزش سکه‌های با ثبات دیده نشده است. اگر سرمایه گذاران اعتماد خود به شرکت‌های صادر کننده سکه‌های با ثبات مبنی بر اینکه این شرکت‌ها ذخایر مالی لازم برای تبدیل ارزهای خود به ارز فیات را در اختیار ندارد، از دست بدهند، آنگاه با پدیده‌ بی ثباتی در قیمت این دسته ارزهای نیز مواجه خواهیم شد. البته در صورت پیشی گرفتن تقاضا از عرضه، قیمت این سکه‌ها نیز افزایش خواهد یافت.

افت قیمت اخیر بیت کوین و دیگر ارزهای دیجیتال در کنار هزینه‌های غیر معقول تبدیل ارز، تاثیر زیادی بر ادراک عموم گذاشته و تصور بسیاری از مخاطبان بازار ارزهای دیجیتال این است که این ارزها در نهایت با بی ثباتی ارزش مواجه هستند. ایده ارزهای دیجیتال با ارزش ثابت موضوعی قابل درک است. به ویژه برای آنهایی که به دنبال خرید کردن با استفاده از این دسته ارزها هستند.

مبادلات ارزهای دیجیتال همچنین از تعامل با سیستم بانکی به دلیل علاقه شدید به وضع مقررات و توجه آنها به عملیات مالی ارزهای دیجیتال در حال دور شدن است. در برخی موارد، مبادلات مالی با استفاده از ارزهای دیجیتال در بسیاری از بانک‌ها متوقف شده است. همین موضوع باعث شده تا در بسیاری از موارد، امکان تبدیل ارزهای دیجیتال به ارز فیات یا عادی امکانپذیر نباشد. بنابراین برای انجام معاملات بر مبنای این مبادلات، مردم نیاز به ارزهای دیجیتال موجود داشته تا بتوانند آنها را تبدیل به ارزهای با ثبات کنند.

آیا الگوریتم‌های کامپیوتری می‌توانند ثبات قیمت ارزهای دیجیتال را حفظ کنند؟

سکه‌های با ثبات دیجیتال، آخرین فناوری در زمینه بازار ارزهای دیجیتال به حساب می‌آیند. این سکه‌ها برای کنترل موجودیت سکه‌های با ثبات از الگوریتم‌هایی جهت خرید و فروش آنها استفاده می‌کنند که ارزش این ارزها به هنگام معامله زمان محور خواهد بود. اگر قیمت‌ها افزایش یابند، سکه‌های ذخیره جهت فروش به میدان می‌آیند که همین امر موجب تامین بیشتر سکه در بازار مبادله و در نتیجه کاهش قیمت خواهد شد. اگر هم قیمت‌ها افت کنند، الگوریتم یاد شده اقدام به باز خرید سکه‌ها کرده که همین امر موجب کاهش عرضه و افزایش قیمت خواهد شد.

اما اگر سرعت عرضه یک مرتبه افزایش یابد، آنگاه الگوریتم منابع مالی لازم برای بازخرید کافی سکه‌ها را در اختیار نخواهد داشت. این موضوع می‌تواند منجر به نوسان شدید قیمت شده و در نتیجه اعتماد مردم به سکه‌ها از بین خواهد رفت. البته این اتفاق ممکن است برای ارزهای عادی نیز رخ داده و تنها مختص سکه‌های با ثبات نیست.

در آینده چه خواهد شد؟

ممکن است سکه‌های با ثبات راه حلی کوتاه مدت برای جلوگیری از نوسان نرخ ارز به حساب آمده و ارزش آنها را حفظ کنند. اما به شرط اینکه مردم واقعا نسبت به خرید و نگهداری این دسته از ارزهای دیجیتال تمایل نشان دهند. افت شدید قیمت‌های ارزهای دیجیتال که به هنگام فروش مقدار زیادی از آنها ایجاد می‌شود، شاید در کوتاه مدت تاثیر چندانی بر بازار ارزهای دیجیتال نداشته باشند، اما آنچه مسلم است رخداد چنین حالتی نشان دهنده پتانسیل واقعی برای عدم ثبات قیمت و فرار بودن قیمت‌ها در حجم زیادی از تراکنش‌ها به حساب آید.

همچنین موضوع مهم دیگر امکان استفاده از سکه‌های با ثبات جهت خرید سایر ارزهای دیجیتال است. در زمان انتشار مقاله حاضر، برای خرید هر واحد بیت کوین با استفاده از Tether باید مبلغ ۱۱۸ دلار  هزینه مازاد بپردازید. هرچند ارزش اساسی هر دو ارز یکسان است. این درحالیست که اگر بازار، ارزهای پایدار را به چشم راه حلی برای جلوگیری از مساله فرار بودن قیمت ارزهای دیجیتال در نظر بگیرد، ارزش بهای پرداختی نیز باید به اندازه همان مقدار پولی باشد که برای خرید این ارزها با استفاده از سکه های با قیمت پایدار می‌پردازید.

توکن “Tokens” وکوینز “Coins” اصطلاحات رایجی هستند که شما در فضای دیجیتالی نام آنها را مرتباً می شنوید.  البته بسیاری متوجه تفاوتهای موجود نیستند و از این اصطلاحات بصورت یکسان استفاده می نمایند. با این حال، “توکن” و “کوین” هر یک به یک  نوع جداگانه‌ای از ارزهای دیجیتال اشاره دارند، که درک تمایز آنها مهم است.

تفاوت اساسی آنها نسبتا ساده است. اگرچه توکن‌ها و کوین‌ها هر دو با ارزش واحدی در بلاک چین تعریف و استفاده می‌شوند، اما توکن‌ها در بلاک چین موجود ایجاد و ساخته می شوند، در حالی که کوین‌ها، ارزهای دیجیتال منحصر به فردی هستند که پایگاه بلاک چین مستقل و مخصوص به خود را دارند. با این تفاسیر برای روشن شدن موضوع بیایید نگاهی دقیق‌تر به تفاوت ارزهای دیجیتالی داشته باشیم و چگونگی عملکرد دارایی‌های دیجیتال را بررسی نماییم:

سکه‌ها(کوین ها)

یک سکه دیجیتال، در حقیقت نوعی دارایی است که دارای بلاک چین مخصوص به خود میباشد. بیت کوین(BTC)، اتر (ETC)، آنتولوژی(ONT)  و لایت کوین نمونه هایی از سکه‌ها هستند. شما می توانید این سکه‌ها را در بازارهای HBUS به فروش برسانید. افراد از سکه‌هایی مانند بیت کوینجهت پرداخت کالاهای خریداری شده ، خدمات، تجارت با ارزهای دیگر یا پس انداز به عنوان سرمایه استفاده می‌کنند.

در حال حاضر سکه‌ها عمدتا برای معاملات پولی استفاده می‌شود، با این حال، سکه کاربردهای دیگری نیز دارد. به عنوان مثال، سکه اتر برای  معاملات سوخت در شبکه اتریوم  Ethereum مورد استفاده قرار می‌گیرد. توکن‌ها را می‌توان بر روی اتریوم ایجاد نمود، اما اتر همچنان مجبور است توکن‌ها را منتقل نماید. صندوق اتر هزینه ها را تأمین می‌کند (تامین مالی رایانه هایی که معاملات را بر روی شبکه اتریوم تأیید می‌کنند).

DASH یک سکه دیجیتالی دیگر است که دارای قابلیت های اضافی است. اگر کاربران مقدار مشخصی از DASH داشته باشند، می‌توانند در تصمیم گیری‌های مهم در شبکه DASH  مشارکت نموده و رای دهند. به عنوان مثال، اگر ایده ارتقاء شبکه در DASH  مطرح باشد، کسانی که به اندازه کافی DASH  داشته باشند، میتوانند تصمیم بگیرند آیا این ارتقاء باید انجام شود یا خیر؟ این حق رای دادن به صاحبان DASH اجازه می‌دهد تا در مورد چگونگی تحول پروژه صحبت کنند. اگر چه سکه‌ها ممکن است قابلیت های بیشتری نیز داشته باشند، اما تفکر غالب این که سکه‌ها تنها ابزار پرداخت هستند.

توکن‌ها

توکن‌ها، بر خلاف سکه‌ها، در صدر بلاک چین های موجود ایجاد و قرار می‌گیرند. اتریوم یکی از مهمترین پایگاه‌های مورد استفاده برای توکن‌ها است. سایر اپراتورهای  مرتبط عبارتند از Stellar، NEO، Omni  و EOS . توکن‌های ساخته شده در اتریوم  ERC-20 نامیده می‌شوند، در حالی که توکن‌های ساخته شده در NEO ،  NEP-5  نامیده می‌شوند. نمونه‌های دیگر از توکن‌ها عبارتند از ۰x (ZRX),  ، (BAT) و (GNT).  این توکن‌ها بر روی بلاک چین اتریوم نیز  وجود دارند.

اکثر توکن‌های موجود با سیستم DApps (برنامه های کاربردی غیر متمرکز) مورد استفاده قرار می‌گیرند. توکن‌ها پس از ایجاد، برای فعال نمودن ویژگی‌های برنامه کاربردی که برای آنها طراحی شده ، استفاده می‌شوند.  از آنجا که توکن‌ها برای استفاده در DApp ساخته شده‌اند، هدف کاربردی آنها بستگی به خود برنامه دارد. به عنوان مثال، در بازی  DApps، توکن‌ها دسترسی کاربران به بازی را ایجاد می‌نمایند. همچنین در حوزه موسیقی،  محتوای موسیقی DApps  به کاربران امکان دسترسی به ویژگی هایی نظیر تماشای موزیک ویدئو یا پخش یک آهنگ را می دهد.

DApps  و توکن‌ها  به یک بلاک چین مشترک متصل هستند که ممکن است برنامه های دیگر نیز در آن بلاک چین در حال اجرا باشند. در این راستا هنگام ایجاد یک توکن جدید، توسعه دهندگان این سیستم تصمیم می گیرند که چه تعداد واحد لازم است ایجاد شود و کدام توکن پس از ایجاد ارسال شود.

ایجاد توکن‌ها بسیار ساده‌تر از سکه‌ها میباشد.  ایجاد یک توکن نیاز به پیروی از یک قالب استاندارد در بلاک چین، مانند پلت فرم Ethereum یا NEO دارد که به شما اجازه می دهد تا توکن خود را ایجاد نمایید. همانطور که پیشتر گفته شد برای ایجاد یک توکن نیازی به ایجاد یک بلاک چین جدید نیست که همین باعث صرفه جویی در زمان و منابع می‌شود. همچنین امنیت یک بلاک چین بومی مانند اتریوم یک مزیت اضافی است، بعلاوه پلتفرم توکن‌هایی که قبلا ایجاد شده‌اند نیز دارای یک شبکه وسیع از ماینرها برای بررسی و تایید معاملات می باشد.

هم توکن‌ها و هم سکه‌ها در کیف‌های پول دیجیتال ذخیره می‌شوند. کیف‌های پول دیجیتال به دو نوع اصلی تقسیم می شوند: گرم و سرد.  کیف‌های پول گرم از طریق اینترنت متصل می‌شوند و در همه جا قابل دسترسی هستند. کیف پول های سرد (اغلب به عنوان ذخیره سازی سرد) به صورت آفلاین ذخیره می‌شوند. کیف پول باید با توکن یا سکه سازگار باشد. معمولاً اینطور تبلیغ می شود که بسیاری از کیف پول هایی که توکن‌ها بر روی پلت فرم اتریوم ساخته اند، با ERC-20 سازگار هستند. اگر چه برخی مرزهای نامشخص میان تعاریف توکن‌ها و «سکه‌ها» وجود دارد، ولی فعالین ارزهای دیجیتالی به طور کلی به عملکرد سکه‌ها به عنوان یک روش پرداختی اعتقاد دارند.