در سال ۲۰۲۵، استخراج ارزهای دیجیتال تنها به رقابت در هش ریت محدود نیست؛ بلکه به صنعتی پیچیده و جهانی تبدیل شده که عوامل متعددی از جمله قیمت انرژی، پایداری زیست‌محیطی، موقعیت جغرافیایی، و چارچوب‌های قانونی بین‌المللی در آن نقش دارند. این مقاله با بررسی تازه‌ترین داده‌ها، وضعیت قانونی و هزینه‌های ماینینگ بیت کوین در کشورهای مختلف نشان می‌دهد چرا استخراج ارز دیجیتال به یکی از محورهای کلیدی اقتصاد دیجیتال تبدیل شده است.
اهمیت جهانی استخراج ارزهای دیجیتال در سال ۲۰۲۵
در سال ۲۰۲۵، استخراج ارزهای دیجیتال از مراحل ابتدایی گذر کرده و حالا ترکیبی از بهره‌وری انرژی، سازگاری با چارچوب‌های نظارتی و توان انطباق با الزامات محیط‌زیستی، اجتماعی و حاکمیتی تعیین‌کننده موقعیت رقابتی بازیگران این صنعت است.
فشارهای قانونی
فشارهای قانونی از سوی نهادهایی مانند اتحادیه اروپا (با اجرای مقررات میکا MiCA) و آمریکا (از طریق قوانین CLARITY و FIT21) باعث شده تا ماینرها به‌جای تمرکز صرف بر توسعه تجهیزات، به جنبه‌های پایداری و شفافیت نیز توجه ویژه‌ای داشته باشند.
هزینه‌های سنگین
هم‌زمان، هزینه‌های نوسانی برق به‌ویژه در اروپا و آمریکای شمالی، مزارع استخراج را به سمت مناطق با انرژی تجدیدپذیر یا یارانه‌ای سوق داده است.
در جدول زیر، میانگین هزینه استخراج بیت کوین در مناطق مختلف دنیا را مشاهده می‌کنید. اروپا با هزینه‌ای معادل ۱۴۲٬۶۸۲ دلار برای استخراج هر بیت کوین، گران‌ترین و غیراقتصادی‌ترین منطقه برای ماینینگ است. پس از آن، اقیانوسیه با ۱۱۶٬۵۷۰ دلار در رتبه دوم قرار دارد. آمریکای جنوبی با میانگین هزینه ۷۶٬۱۵۹ دلار رتبه سوم را دارد. در آفریقا و آمریکای شمالی، هزینه استخراج برابر و حدود ۶۵٬۲۷۹ دلار است. در مقابل، آسیا با ۳۰٬۳۰۸ دلار، ارزان‌ترین و مقرون‌به‌صرفه‌ترین منطقه برای ماینینگ بیت کوین محسوب می‌شود.
پایداری بلاک چین‌ها
از سوی دیگر، نقش ماینینگ در پایداری شبکه‌های بلاک چینی نیز دستخوش تحول شده است. برخی شبکه‌ها از مدل‌های جدید اجماع مانند اثبات سهام (PoS) استفاده می‌کنند که مستقیماً با مدل ماینینگ اثبات کار (PoW) رقابت دارند، اما بیت کوین همچنان با الگوریتم اثبات کار، بخش بزرگی از تقاضا برای انرژی و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های محاسباتی را به خود اختصاص داده است.
ماینینگ ارز دیجیتال در کدام کشورها قانونی و سودآور است؟
به‌طورکلی، تاکنون حدود ۸۰ تا ۹۰ کشور استخراج ارزهای دیجیتال را به‌صورت قانونی یا با چارچوب‌های تنظیم‌شده پذیرفته‌اند، درحالی‌که تقریباً ۳۰ تا ۴۰ کشور، استخراج را با محدودیت‌های جزئی یا مقررات خاص مجاز می‌دانند و حدود ۸ تا ۱۰ کشور نیز استخراج ارز دیجیتال را به‌طور کامل ممنوع کرده‌اند.
در ادامه، مروری بر برخی از کشورهایی که در زمینه قانون‌گذاری استخراج ارز دیجیتال (ماینینگ) نسبت به دیگران پیشتاز و پیشرو هستند خواهیم داشت.
سوییس
سوئیس یکی از کشورهایی است که قوانین مشخص و شفافی در حوزه استخراج ارز دیجیتال و بلاک چین دارد. ماینینگ در این کشور قانونی است و به‌عنوان فعالیت صنعتی یا اقتصادی در چارچوب مقررات شناخته می‌شود. نظارت توسط مقامات فدرال یا منطقه‌ای (مانند کانتون زوگ) انجام می‌شود.
برق پایدار، فناوری اطلاعات پیشرفته و پشتیبانی دولتی از جمله ایالت زوگ که تحت نام کریپتو ولی (Crypto Valley) به‌عنوان یکی از قطب‌های جهانی فناوری بلاک چین شناخته می‌شود، این کشور را به محیطی امن برای سرمایه‌گذاری ایجاد کرده است.
گرجستان
گرجستان استخراج ارز دیجیتال را قانونی می‌داند و تاکنون هیچ محدودیتی رسمی برای آن وضع نکرده است. این کشور تا چند سال پیش یکی از بزرگ‌ترین مراکز ماینینگ بیت کوین در جهان بود. این کشور درحال‌حاضر، فناوری بلاک چین را در ثبت املاک و سایر امور دولتی به‌کار برده است.
همچنین این کشور یکی از پایین‌ترین تعرفه‌های برق در اروپا را دارد، دولت آن از فعالیت‌های ارز دیجیتال حمایت می‌کند و برای واردات تجهیزات ماینینگ مشکل یا مقررات سختگیرانهای ندارد.
استونی
استونی با برخورداری از یکی از پیشرفته‌ترین زیرساخت‌های دیجیتال جهان، ماینینگ ارز دیجیتال را به‌صورت قانونی و در چارچوب قوانین دقیق مالی و ضد پولشویی (AML) مجاز می‌داند. فعالان این حوزه برای شروع فعالیت نیاز به دریافت مجوز رسمی دارند، اما روند صدور مجوز از طریق برنامه «شهروندی دیجیتال» ساده و سریع انجام می‌شود. محیط نظارتی در استونی منظم اما باز است؛ به این معنا که ماینرها در صورت شفافیت مالی و تطابق با مقررات، می‌توانند با آسودگی کامل فعالیت کنند.
اینترنت پرسرعت، دسترسی گسترده به خدمات دیجیتال و حمایت از نوآوری‌های بلاک چینی، این کشور را به گزینه‌ای جذاب برای استخراج قانونی و پایدار ارز دیجیتال تبدیل کرده است. با وجود سخت‌گیری‌های اخیر در صدور مجوز، فضای کلی برای ماینرهای مسئول همچنان مساعد است.
السالوادور
السالوادور بیت کوین را در سال ۲۰۲۱ به‌عنوان ارز رسمی کشور اعلام کرد. ماینینگ در این کشور کاملاً قانونی است و دولت حتی خودش وارد حوزه استخراج شده است.
رئیس‌جمهور اسالوادور از بیت کوین و ماینینگ به‌طور کامل حمایت می‌کند و گفته از انرژی زمین‌گرمایی (آتشفشان‌ها) برای تأمین برق ماینینگ استفاده می‌شود و سرمایه‌گذاران خارجی از معافیت مالیاتی برخوردارند.
انگلستان
انگلستان رویکردی نسبتاً باز به ارزهای دیجیتال دارد، ولی با توجه به قوانین سخت‌گیرانه‌تر مبارزه با پولشویی و جرایم مالی، نظارت‌ها در حال افزایش است. مانند بسیاری دیگر از کشورها، استخراج رمز ارز در بریتانیا قانونی است، اما مشمول قوانین عمومی انرژی و محیط‌زیست می‌شود. درحال‌حاضر، برای استخراج ارز دیجیتال مجوز خاصی نیاز نیست، اما فعالیت‌های بزرگ باید استانداردهای مالی و امنیتی را رعایت کنند.
اتحادیه اروپا (EU)
اتحادیه اروپا رویکردی هماهنگ‌تر نسبت به رمز ارزها دارد و در حال تدوین قوانین جامع برای کنترل و نظارت بر بازارهای ارز دیجیتال، از جمله ماینینگ است. استخراج در کشورهای عضو اتحادیه قانونی است، اما باید مطابق با قوانین محیط‌زیستی و مصرف انرژی هر کشور باشد.
بسته مقررات بازار دارایی‌های کریپتو (MiCA) که به زودی اجرایی می‌شود، بر شفافیت، امنیت و نظارت بر فعالیت‌های رمز ارزی از جمله استخراج تأکید دارد. ماینرها در اتحادیه اروپا باید استانداردهای زیست‌محیطی، اجتماعی و حاکمیتی (ESG) را رعایت کنند و در بسیاری کشورها فشار برای استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر افزایش یافته است.
کانادا
وضعیت قوانین و مقررات ماینینگ ارز دیجیتال در کانادا نسبتاً شفاف، اما در حال تحول است. دولت کانادا استخراج ارز دیجیتال را به‌عنوان یک فعالیت قانونی می‌پذیرد، اما این فعالیت باید با رعایت قوانین فدرال و استانی، به‌ویژه در حوزه‌های انرژی، مالیات، محیط زیست و مقررات مالی انجام شود.
بااینکه برخی استان‌های کانادا مانند کبک و بریتیش‌کلمبیا به دلیل دسترسی به انرژی برق‌آبی ارزان، مقصد محبوبی برای ماینرها هستند، اما دولت‌های محلی این استان‌ها در سال‌های اخیر برای مدیریت فشار روی شبکه برق محدودیت‌هایی وضع کرده‌اند، از جمله:
- تعلیق موقت صدور مجوزهای جدید ماینینگ
- الزام به توافق‌نامه‌های خاص با شرکت برق
- اولویت دادن به مصرف انرژی برای کاربردهای صنعتی دیگر
آمریکا
در سال‌های گذشته، ایالات متحده رویکردی چندوجهی و در حال تحول نسبت به ارزهای دیجیتال داشته است. از سال ۲۰۱۳ تاکنون، نهادهای مختلف دولتی، مالیاتی و نظارتی دیدگاه‌ها و قوانین متفاوتی درباره ارزهای دیجیتال وضع کرده‌اند:
- در سال ۲۰۱۳، وزارت خزانه‌داری آمریکا بیت کوین را ارز مجازی قابل تبدیل و غیرمتمرکز معرفی کرد.
- کمیسیون معاملات آتی کالا (CFTC) در سپتامبر ۲۰۱۵، بیت کوین را به‌عنوان یک کالا طبقه‌بندی کرد.
- اداره مالیات آمریکا (IRS) نیز بیت کوین را دارایی می‌داند و مالیات آن را همانند سایر دارایی‌ها محاسبه می‌کند.
- در ژوئن ۲۰۱۸، دیوان عالی آمریکا در پرونده‌ای رسمی اشاره کرد که تعریف پول در طول زمان تغییر می‌کند و ممکن است در آینده، کارمندان حقوق خود را با ارز دیجیتال دریافت کنند.
- در سپتامبر ۲۰۱۶، دادگاه فدرال نیویورک جنوبی اعلام کرد که بیت کوین نوعی دارایی مالی و ابزار پرداخت است، چون می‌توان از آن برای خرید کالا یا انتقال پول استفاده کرد.
- اداره مالیات آمریکا همچنان ارزهای دیجیتال را دارایی می‌داند. اما در سال ۲۰۲۵ برخی دستورالعمل‌ها برای سادگی فعالیت‌های مربوط به دیفای (DeFi) به‌روز شدند. افراد یا کسب‌وکارهایی که استخراج می‌کنند، با ارز دیجیتال حقوق می‌گیرند یا خرید و فروش انجام می‌دهند، باید درآمد خود را گزارش و مالیات پرداخت کنند.
ایسلند
ماینینگ در ایسلند قوانین مشخص دارد و تاکنون محدودیت سختگیرانهای برای آن اعمال نشده است. بیشتر فعالیت‌های ماینینگ در این کشور توسط شرکت‌های بزرگ انجام می‌شود و دولت نیز با نظارت کلی، برخورد منعطفی دارد.
ایسلند تقریباً ۱۰۰٪ انرژی خود را از منابع تجدیدپذیر مانند نیروگاه‌های زمین‌گرمایی و برق‌آبی تأمین می‌کند. آب‌وهوای سرد این کشورباعث کاهش هزینه‌های خنک‌سازی دستگاه‌ها می‌شود. شرکت‌های بزرگ مانند جنسیس ماینینگ (Genesis Mining) از سال‌ها پیش در این کشور فعال هستند.
بوتان
بوتان به‌طور رسمی در مورد ماینینگ تبلیغ یا اطلاع‌رسانی نمی‌کند، اما گزارش‌های معتبر نشان می‌دهند که دولت این کشور از سال ۲۰۱۹ با استفاده از انرژی برق‌آبی پایدار، استخراج بیت کوین را در مقیاس گسترده آغاز کرده است و عملیات را به‌صورت متمرکز و پشت درهای بسته مدیریت می‌کند. بیش از ۹۰٪ برق کشور از منابع هیدروالکتریک تأمین می‌شود و دولت آن را به‌صورت مقرون‌به‌صرفه به ماینینگ ارز دیجیتال تبدیل می‌کند تا علاوه بر کاهش صادرات با نرخ پایین، درآمدزایی اقتصادی ایجاد کند.
طبق گزارش‌های Reuters در آوریل ۲۰۲۵، بوتان با استراتژی استخراج «سبز» ارز دیجیتال با استفاده از برق هیدروالکتریک، قصد دارد ظرفیت برق‌آبی کشور را از حدود ۳.۵ گیگاوات فعلی تا رسیدن به ۱۵ گیگاوات در ۱۰ تا ۱۵ سال آینده افزایش دهد تا بتواند صنعت ماینینگ را با استانداردهای ESG برای جذب سرمایه‌گذاران جهانی توسعه دهد.
همچنین فهرست دارایی‌های دولتی نشان می‌دهد که تا جولای ۲۰۲۵، بوتان بیش از ۱۱،۴۰۰ بیت کوین به ارزش حدود ۱.۴ میلیارد دلار در اختیار دارد که معادل حدود ۴۰٪ تولید ناخالص داخلی این کشور است.
در کدام کشورها، استخراج ارزهای دیجیتال ممنوع است؟
فعالیت‌های ماینینگ چالش‌هایی را برای هر کشور دارد که بنا به سیاست‌های آن کشور ممکن است محدود یا به‌طور کل ممنوع شود. مصرف انرژی، مسائل زیست محیطی، زیرساخت‌های ضعیف از یک سو و نگرانی‌های دولت‌ها از پول شویی و فرار مالیاتی و فعالیت‌های غیر قانونی در این حوزه از جمله دلایلی هستند که باعث ممنوع شدن استخراج ارزهای دیجیتال می‌شوند.
چین
در چین، مؤسسات مالی اجازه ندارند تراکنش‌های مربوط به بیت کوین را انجام دهند؛ قوانین، نگهداری یا خرید و فروش ارز دیجیتال توسط شرکت‌های مالی را ممنوع کرده‌اند. برای مثال:
- در ۵ دسامبر ۲۰۱۳، بانک مرکزی چین (PBOC) برای اولین‌بار اعلام کرد که مؤسسات مالی حق ندارند با بیت کوین کار کنند.
- در ۱ آوریل ۲۰۱۴، بانک مرکزی چین دستور داد که بانک‌ها و شرکت‌های پرداخت، حساب‌های معاملاتی بیت کوین را تا دو هفته ببندند.
- در سپتامبر ۲۰۱۷، فعالیت صرافی‌های ارز دیجیتال ممنوع شد و تا جولای ۲۰۱۸، حدود ۱۷۳ پلتفرم تعطیل شدند.
- اوایل سال ۲۰۱۸، بانک مرکزی چین اعلام کرد که اداره ارز خارجی با استخراج بیت کوین برخورد خواهد کرد.
- تا ژانویه ۲۰۱۸، بسیاری از مزارع استخراج بیت کوین در چین تعطیل شدند.
- در ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۱، ممنوعیت کامل خرید و فروش و استخراج ارزهای دیجیتال اجرا شد.
دلیل اصلی این تصمیمات، نگرانی از مصرف بالای برق، آسیب به محیط زیست و خطرات اقتصادی ناشی از گردش مالی خارج از کنترل دولت بود. در حال حاضر، هرگونه فعالیت رسمی ماینینگ در چین غیرقانونی است و به‌شدت سرکوب می‌شود.
آسیای مرکزی
بعد از ممنوعیت ماینینگ در چین، بسیاری از شرکت‌های بزرگ استخراج ارز دیجیتال، تجهیزات خود را از چین خارج کردند و به کشورهای آسیای مرکزی مهاجرت کردند.
کشورهایی مانند قزاقستان، ازبکستان و قرقیزستان برق صنعتی نسبتاً ارزانی دارند که برای استخراج رمز ارز جذاب است. برخی از این کشورها، به‌خصوص در ابتدا، برخورد سختگیرانهای با ماینینگ نداشتند یا حتی به آن به چشم منبع درآمد نگاه می‌کردند. این کشورها امکانات فنی و شبکه‌ای مناسبی برای راه‌اندازی مزارع استخراج بزرگ دارند.
قزاقستان در سال ۲۰۲۱ به یکی از بزرگ‌ترین مراکز ماینینگ دنیا تبدیل شد. اما پس از مدتی، به دلیل مصرف بالای برق و فشار به شبکه، دولت این کشور نیز محدودیت‌هایی برای استخراج اعمال کرد، از جمله تعیین سهمیه برق و اخذ مالیات سنگین از ماینرها.
الجزایر
در الجزایر، با تصویب قانون شماره ۲۵‑۱۰ که در تاریخ ۲۴ جولای ۲۰۲۵ منتشر شد، تمامی فعالیت‌های رمز ارزی از جمله ماینینگ، مالکیت، معامله، و تبلیغ جرم انگاشته شده‌اند و قابل مجازات با حبس تا یک سال و جریمه تا حدود ۱ میلیون دینار (۷۷۰۰ دلار) هستند.
این فعالیت‌ها تحت قوانین ضد پولشویی و مقابله با تأمین مالی تروریسم جرم‌انگاری شده و می‌تواند منجر به حبس تا یک سال و جریمه‌های سنگین شود. این تصمیم بخشی از سیاست دولت برای حفظ انحصار پول رسمی کشور و کنترل مبادلات مالی است.
مراکش
مراکش از سال ۲۰۱۷ هرگونه معامله و استخراج ارزهای دیجیتال را ممنوع اعلام کرده و بر اساس قوانین مالی کشور، فعالیت‌های ارزهای دیجیتال غیرقانونی تلقی می‌شوند. بانک مرکزی این کشور نسبت به بی‌ثباتی ارزهای دیجیتال و خطرات آن برای اقتصاد ملی هشدار داده است. با وجود این ممنوعیت، بازار کریپتو در مراکش همچنان به‌صورت غیررسمی و زیرزمینی فعال است و این کشور یکی از بالاترین نرخ‌های استفاده از ارز دیجیتال را در شمال آفریقا دارد.
بنگلادش
در بنگلادش، بانک مرکزی این کشور با صدور بیانیه‌ای اعلام کرده که استخراج، نگهداری و معامله ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین ممنوع است و تخلف از آن می‌تواند منجر به تعقیب قضایی تحت قوانین ضد پولشویی شود. این ممنوعیت از سال ۲۰۱۷ تاکنون پابرجاست و دولت دلایل خود را نگرانی از خروج سرمایه و تهدید برای سیستم بانکی اعلام کرده است. در این کشور نیز دسترسی به بسیاری از وب‌سایت‌های ارز دیجیتال مسدود شده است.
نپال
نپال یکی از معدود کشورهایی است که رسماً تمامی فعالیت‌های ارز دیجیتال، از جمله استخراج و معامله بیت کوین را جرم تلقی می‌کند. بانک مرکزی نپال در سال‌های اخیر بارها هشدار داده و حتی برخی از فعالان ارز دیجیتال را بازداشت کرده است.
دسترسی به صرافی‌ها و پلتفرم‌های ارز دیجیتال نیز در این کشور محدود یا مسدود شده و بر اساس قانون مالی، هرگونه استفاده از ارز دیجیتال خلاف مقررات ارزی و قابل پیگرد قضایی است.
بولیوی
بولیوی از سال ۲۰۱۴ تاکنون هرگونه استفاده از ارز دیجیتال را ممنوع کرده است. بانک مرکزی این کشور اعلام کرده که بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال نمی‌توانند جایگزین پول رسمی شوند و استفاده از آنها خطراتی مانند پولشویی، نوسان بالا، و بی‌ثباتی اقتصادی در پی دارد.
با اینکه در سال ۲۰۲۴ زمزمه‌هایی از کاهش محدودیت‌ها مطرح شد، اما تاکنون تغییری در موضع رسمی دولت در خصوص ماینینگ و معامله ارزهای دیجیتال ایجاد نشده است.
قوانین استخراج ارز دیجیتال در ایران
از سال ۱۳۹۸ استخراج ارز دیجیتال به‌عنوان یک صنعت قانونی در ایران به رسمیت شناخته شد و امکان اخذ مجوز از وزارت صنعت، معدن و تجارت (وزارت صمت) فراهم گردید.
استخراج قانونی: مجوز و ثبت رسمی از وزارت صمت
استخراج رمز دارایی چنانکه در متن قانون نوشته می‌شود، در ایران با دریافت مجوز رسمی دومرحله‌ای امکان‌پذیر است:
- مجوز تأسیس (مانند ثبت طرح کسب‌وکار) با اعتبار ۶ تا ۱۲ ماه و مجوز بهره‌برداری سالانه که قابل تمدید است.
- استخراج ارز دیجیتال به‌عنوان صنعتی رسمی شناخته می‌شود و فقط فعالیت‌های دارای مجوز از وزارت صنعت، معدن و تجارت مجاز هستند. تجهیزات استخراج نیز باید با ارائه شناسه کالا و گمرکی قانونی وارد شده و ثبت گردند.
تعرفه برق و محدودیت ساعت فعالیت
استخراج مجاز فقط در ساعات غیرپیک مصرف برق مجاز است و تعرفه انرژی این فعالیت بر اساس متوسط نرخ صادرات برق یا گاز محاسبه می‌شود، که معمولاً چند برابر تعرفه خانگی است. در فصل گرم، فعالیت در ساعات اوج مصرف ممنوع است و در صورت تخلف، برق قطع و تعرفه مضاعف یا چهاربرابر اخذ می‌شود.
به استناد آخرین گزارش تعرفه‌های برق و شرایط عمومی آنها در خرداد ماه سال ۱۴۰۴، کمترین تعرفه برق برای مصارف خانگی برای مناطق عادی و در ماه‌های غیرگرم، ۱۳۹۲ ریال است.
اما طبق ابلاغیه شرکت توانیر، بهای هر کیلووات/ساعت برق مصرفی مراکز مجاز استخراج رمز ارز طی ۳ ماه منتهی به ۲۸ مرداد ۱۴۰۴، معادل ۴۶٬۲۷۹ ریال تعیین و جهت اجرا به شرکت‌های زیرمجموعه، ابلاغ شد. این نرخ حدود ۱۹٪ افزایش نسبت به دوره قبلی (۳۸٬۹۱۸ ریال) دارد و براساس متوسط قیمت ریالی برق صادراتی و متوسط نرخ ارز مبادله‌ای تعیین شده است.
علاوه‌براین، قوانین و محدودیت‌های استفاده از انرژی برق برای ماینرها به‌صورت زیر است:
- استفاده از برق خانگی، کشاورزی یا صنعتی برای استخراج غیرقانونی است.
- استخراج فقط با برق صادراتی یا تجدیدپذیر باید انجام شود؛ مراکز مجاز باید از طریق تأمین برق از نیروگاه‌های تجدیدپذیر یا خرید گواهی صرفه‌جویی انرژی برق خود را تأمین کنند.
- استخراج در ساعات پیک مصرف ممنوع است و در صورت تخلف، امکان قطع موقت برق یا اعمال تعرفه بیشتر وجود دارد.
برخورد با استخراج غیرمجاز
ماینرهای غیرمجاز علاوه‌بر جریمه نقدی سنگین (تا چندبرابر هزینه برق صادراتی)، با قطع برق، ضبط دستگاه و احتمالأ نابودی آن مواجه می‌شوند. متخلفان ممکن است از کار در نهادهای دولتی منع شده و حتی به زندان و جریمه‌های کیفری طبق مواد ۶۸۷–۶۸۸ قانون مجازات اسلامی محکوم شوند.
فروش بیت کوین استخراج‌شده به بانک مرکزی
استخراج‌کنندگان مجاز موظف‌اند رمز ارز استخراج‌شده را مستقیماً به بانک مرکزی فروخته یا ارزهای حاصل را از طریق سامانه NIMA به اقتصاد داخلی بازگردانند.
فضای عملیاتی: محدودیت و پیچیدگی
با وجود چارچوب قانونی استخراج، ماینرها گزارش می‌دهند که روند دریافت مجوز پیچیده، زمان‌بر و هزینه‌بر است و تعرفه‌های انرژی و مالیات بالا، سودآوری را کاهش داده‌اند. به‌دلیل سختی شرایط، برخی ماینرها قانونمند فعالیت خود را به کشورهای همسایه منتقل کرده‌اند.
سؤالات متداول
کدام کشورها در سال ۲۰۲۵ برای ماینینگ مناسب‌ترند؟
کشورهایی مانند گرجستان، ایسلند، السالوادور، کانادا و استونی به دلیل برق ارزان، قوانین شفاف، یا انرژی تجدیدپذیر، بهترین گزینه‌ها هستند.
تعرفه برق ماینینگ در ایران چقدر است؟
در سه‌ماهه منتهی به مرداد ۱۴۰۴، قیمت هر کیلووات‌ساعت برق صنعتی ۴۶٬۲۷۹ ریال اعلام شده که بالاتر از تعرفه خانگی است.
استخراج در کدام کشورها ممنوع است؟
کشورهایی مانند چین، بنگلادش، نپال، الجزایر، مراکش و بولیوی استخراج را ممنوع کرده‌اند.
آینده استخراج ارز دیجیتال در ایران چگونه پیش‌بینی می‌شود؟
در صورت تسهیل مجوزها و اصلاح تعرفه‌ها، می‌تواند درآمد ارزی خوبی داشته باشد. اما فعلاً شرایط پیچیده و پرهزینه است.
آیا استخراج در خانه هنوز امکان‌پذیر است؟
در اکثر کشورها (از جمله ایران)، استفاده از برق خانگی برای ماینینگ غیرقانونی است و مشمول جریمه است. استخراج خانگی در سال ۲۰۲۵ کمتر رایج و مقرون‌به‌صرفه است.
جمع‌بندی
صنعت استخراج ارز دیجیتال یک حوزه پویا و در حال تغییر است که تحت تأثیر پیشرفت‌های فناوری، تحولات قانونی و تمرکز روزافزون بر پایداری زیست‌محیطی قرار دارد. از روندهای کاربران نهایی گرفته تا جریان‌های درآمدی جهانی، استخراج ارز دیجیتال در حال تطبیق با نیازهای دنیای دیجیتال امروز است. در حالی که مناطقی مانند آمریکای شمالی و اروپا در به‌کارگیری روش‌های پایدار پیشتاز هستند، کشورهایی مانند قزاقستان و روسیه با استفاده از انرژی ارزان‌قیمت بهره‌وری را افزایش داده‌اند. این صنعت بازتابی از حرکت جهانی به‌سوی نوآوری و راهکارهای سبز است.
