تکنولوژی بلاک چین به دلیل نوپا بودن ممکن است در ذهن هر کسی ابهاماتی ایجاد کند از این رو در این مطلب به بررسی ۱۰ پرسش مهمی که امکان دارد در ذهن هر کسی خطور کند میپردازیم.
نکنولوژی بلاک چین می‌تواند سیستم اجتماعی و اقتصادی را تغییر دهد و مدل‌های گوناگون کسب و کار را بهبود ببخشد. همچنین می‌تواند به حل برخی چالش‌های موجود در اینترنت مانند مدیریت هویت کاربران و حفظ حریم خصوصی، حفاظت از کپی رایت و درستی اطلاعات و داده‌ها بپردازد.
با این حال تکنولوژی بلاک چین هنوز نوپا است. در بسیاری از موارد به دلیل عدم آگاهی در مورد مزایای این فناوری مانع گسترش آن می‌شود و ممکن است مانند بسیاری از تکنولوژی‌ها حتی مانند همین اینترنت دارای ابهاماتی باشد و هرکسی در مورد آن پرسش‌هایی داشته باشد که به دنبال جوابی درست و منطقی در مورد آنهاست.
در ادامه با ۱۰ پرسش مهمی که ممکن است یکی از آنها سوال خود شما باشد آشنا می‌شوید.
۱-چگونه داده‌ها در بلاک چین حقیقی و غیرقابل تغییر هستند؟
همانطور که ممکن است شنیده باشید بلاک چین تغییرناپذیر است اما واقعا همچین چیزی امکان دارد؟ آیا بلاک چین می‌تواند هک شود؟ بهترین پاسخ برای این پرسش « شاید » می‌تواند باشد اما بعید است. این بعید بودن به این معناست که هر بلاک چین با توافق عمومی بین کاربران زنجیره ایجاد می‌شود. این یعنی بعد از اینکه به یک تراکنش چندین بار اعتبار داده می‌شود رمزنگاری در بلاک چین تضمین می‌کند که ورودی‌ها نمی‌توانند برگشت بخورند یا تغییر کنند. با اینحال بلاک چین در معرض سه نوع آسیب پذیری قرار دارد.
اولین مورد دسترسی به سیستم‌های بلاک چین است. شهری بزرگ را در نظر بگیرید که به برنامه‌های بلاک چین نفوذ دارد. چه کسی می‌تواند به اطلاعات در بلاک چین دسترسی داشته باشد؟ آیا باید به همه اطلاعات یا تنها بخشی از آنها دسترسی داشته باشد؟ پاسخ به این پرسش‌ها ممکن است کمی دشوار باشد زمانیکه با عواملی مانند یک شرکت یا یک دولت محلی یا ملی رو به رو هستیم. با اینحال برای جواب دادن به آنها مدیر بلاک چین می‌بایست تمام مسائل را در نظر بگیرد. اولین مسئله امنیت و قابلیت دسترسی است.
برای مثال، جهت کنترل دسترسی، این شهر ممکن است بخواهد از چندین رمزعبور برای یک کامپیوتر استفاده کند و اطلاعات را در یک فرمت رمزنگاری شده ذخیره کند. با این حال هنوز هم مقامات دولتی شهر نمی‌توانند به آسانی برای بهبود عملیات‌های روزانه خود به اطلاعات دسترسی داشته باشند. به علاوه مدیر بلاک چین مجبور است از اطلاعات بدون ساختار نیز محافظت کند و همچنین مجوز ویرایش همه یا بخشی از آنها را بسته به نقش کاربر صادر کند.
دومین آسیب پذیری، امکان ربوده شدن یا هک بلاک چین است. این مسله بی اهمیت نیست. دولت میشیگان اخیرا لایحه‌ای را معرفی کرده است که به موجب آن مجازات کیفری برای دست بردن به اطلاعات بلاک چین در نظر گرفته شده است.
سومین آسیب پذیری سیستم‌های بلاک چین عبارت مشهور ورودی زباله، خروجی زباله است. این بدان معناست که اگر داده‌های نامعتبری به سیستم وارد شوند خروجی به دست آمده نیز نامعتبر خواهد بود.
۲-چه کسی مالک و نگه دارنده بلاک چین است
از آنجایی که بلاک چین یک انجمن غیرمتمرکز برای کاربران است چه کسی از آن محافظت می‌کند؟ آیا کسی هست آن را اداره کند و مانند یک وب سایت آن را برقرار نگه دارد؟ باید در پاسخ به این پرسش گفت بلاک چین به جای اینکه توسط یک مرجع مرکزی اجرا شود خود کاربران بلاک چین آن را مدیریت و نگهداری می‌کنند. در بلاک چین‌های فاقد مجوز اینگونه است که آنها متعلق به هیچ کسی نیستند در عوض به انجمنی که آن را اجرا می‌کنند تعلق دارند. اما سوال مهمی که اینجا پیش می‌آید این است که چه کسی مسئول بلاک چینی است که وقتی توسط کابران اجرا می‌شود و متعلق به هیچ کسی نیست؟
در سیستم‌های مجوز محور این رسیدگی تاحدودی متفاوت است. نهادی که این زنجیره را اداره می‌کند همچنین می‌تواند تعیین کند چه کسی به آن دسترسی داشته باشد. در سیستم‌های دارای مجوز، یک مدیر از این شبکه نگه داری کرده و به عنوان یک دروازه بان عمل می‌کند اما این کاربران هستند که که از زنجیره برای معامله، اتصال و پذیرش اطلاعات جدید استفاده می‌کنند. با این حال این شبکه کوچکتر از سیستم‌های وسیع فاقد مجوز است و بیشتر در معرض چالش‌ها و خطرها قرار دارد.
مدیریت بلاک چین چطور؟ هزینه‌های هماهنگی برای مدیر در محیط بلاک چین‌های دارای مجوز بسیار کمتر است زیرا تنها تعدادی محدودی طرفین وجود دارد مانند شبکه کوچک بانک‌ها در پلتفرم we.trade
۳-آیا قراردادهای هوشمند واقعا هوشمند هستند؟
قراردادهای هوشمند برای اجرای تعهدات قراردادی راه اندازی شدند. هنگامیکه یک خریدار محصولی را از فروشنده تهیه می‌کند در این مواقع پرداختی صورت می‌گیرد. چنین عملکرد قراردادی اتوماتیک چیز جدید نیست. بسیاری از آمریکایی‌ها برای رساننده‌های خدمات اینترنتی پرداخت اتوماتیک انجام می‌دهند. برای مثال، در قراردادهای پیچیده‌تر که نیاز به طرفین معامله برای پر کردن تعهدات پس از وقوع یک رویداد دارند مراحل پیچیده‌ای باید طی می‌شد. اکنون قراردادهای هوشمند برای این چنین وظایفی اجرا می‌شوند.
در واقع یک قرارداد هوشمند از منبع داده‌های بیرونی که در یک کامپیوتر برنامه ریزی شده‌اند برای دانستن اینکه چه موقع یک قرارداد اجرا می‌شود استفاده می‌کند. این منبع اطلاعات که « اوراکل » نامیده می‌شوند به این قراردادهای هوشمند بیان می‌کنند که رویدادی رخ داده است. برای مثال، در تامین مالی تجارت شماره ثبت نام با یک بارنامه الکترونیکی که می‌تواند یک اوراکل باشد مطابقت داشته باشد. برای ساده کردن این مسئله، هنگامیکه این اوراکل نشان میدهد محموله‌ای به خریدار رسیده است مبلغ پرداختی به طور خودکار از بانک خریدار به بانک فروشنده منتقل می‌شود. هدف قراردادهای هوشمند ایجاد یک کارایی و کاهش تعاملات غیرضروری (مانند تلفن همراه و ایمیل) و خطای انسانی در معاملات است.
دولت‌ها در حال پیشبرد کاربردهای قراردادهای هوشمند هستند . برای مثال، Delaware یکی از ایالت‌های آمریکا است که شرکت‌های تجاری آمریکایی بسیاری در آنجا متمرکز هستند. اکنون این شرکت‌ها برای نگهداری رکوردهای شرکت مانند فهرست سهامداران در یک شرکت یا ثبت انتقال سهام از بلاک چین استفاده می‌کنند.
بسیاری دیگر از دولت‌های ایالتی به مزایای قراردادهای هوشمند پی بردند و قوانینی بر مبنای اجرای آنها وضع کرده‌اند. به عنوان مثال در سال ۲۰۱۶ ورمونث قانونی را تصویب کرد که در آن رکورد دیجیتالی مبتنی بر بلاک چین یک رکورد تجاری در نظر گرفته می‌شود. قوانینی که در مورد قراردادهای هوشمند ایجاد می‌شوند حاکی از آن است که این قراردادها همانند رکوردها و امضاها در قالب الکترونیکی هستند و نمی‌توان اثرات قانونی آنها را تکذیب کرد.
اما سوالی که ممکن است برای خیلی‌ها پیش بیاید این است که آیا این قراردادهای هوشمند واقعا هوشمندانه هستند و درک کاملی از اجرای قراردادها دارند یا اینکه بر اساس کدگذاری‌هایی که بر روی آنها انجام شده است به طور غیر مستقیم عمل می‌کنند؟
دو دلیل برای این موضوع وجود دارد. اول اینکه قراردادهای هوشمند به همان اندازه نویسندگان قرارداد هوشمند هستند. در اینجا تفاوتی بین نویسندگان قراردادهای فرضی در مورد معانی که مرتبط با اجرای قرارداد و معانی سیستم قرارداد هوشمند وجود دارد. نویسندگان قرارداد باید بدانند چگونه معنایی که استفاده می‌کنند می‌تواند توسط قرارداد هوشمند تفسیر شود. برای مثال، یک قرارداد هوشمند از شهود انسانی برای قضاوت رفتار یا قصد طرفین برخوردار نیست. به طور کلی، سازندگان سیستم‌های قرارداد هوشمند می‌بایست یاد بگیرند که همانند نویسندگان قرارداد فکر کنند.
دومین دلیل این است که چرا قراردادهای هوشمند هنوز به اندازه‌ای هوشمند نیستند که ورودی‌های آنها می‌توانند توسط بازیگران بد این سیستم دستکاری شوند. حال می‌توانند طرفین معامله باشند یا استخراج کننده‌هایی (ماینر) که رکوردهای تراکنش‌های خود را به دفتر کل بلاک چین اضافه می‌کنند. تحقیقات نشان میدهد بلاک چین هنوز در معرض آسیب‌پذیری قرار دارد. در مطالعاتی که صورت گرفته، محققان دریافتند ۳٫۴ درصد قراردادهای هوشمند اتریوم در معرض هک قرار می‌گیرند. از این رو پیشنهاد می‌شود قراردادهای هوشمند می‌بایست سیستم امنیتی خود را بهبود ببخشند تا این خطاها و مشکلات را به سرعت شناسایی کند.
اصل دیگری که برای حل این مشکل باید در نظر گرفته شود این است که محیط بلاک چین در استفاده از قراردادهای هوشمند به طور گسترده بهترین روش‌ها را قبول می‌کند و به اشتراک می‌گذارد. به علاوه نرم افزاری که برای بلاک چین ساخته و استفاده می‌شود ممکن است همانند کامپیوترها و وب سایت‌ها دارای باگ باشد. برای مثال، اتریوم ممیزهای اعشاری را قبول نمی‌کند نکته‌ای که در اینجا باید توجه کرد این است کدگذاری قراردادهای هوشمند برای اتریوم است.
قراردادهای هوشمند همچنین در طول زمان می‌توانند هوشمندانه‌تر عمل کنند. به عنوان مثال، با استفاده از هوش مصنوعی می‌شود نکات مربوط به قراردادها را دقیق‌تر تفسیر کرد. در حقیقت بلاک چین خودش قادر است هوشمندانه عمل کند. برای مثال آن می‌تواند تعلیم ببیند که تنها اطلاعات مربوط را بردارد و هوشمندانه آنها را دسته بندی و ذخیره کند.
۴-سرقت هویت در بلاک چین وجود دارد؟
شاید این حرف برایتان عجیب نباشید که تقریبا ۳ درصد یا شاید بیشتر پروفایل‌های کاربران در شبکه‌های اجتماعی جعلی یا همان فیک هستند. اما آیا می‌تواند در بلاک چین حساب کاربری جعلی ساخت؟ یا آیا می‌شود هویتتان در بلاک چین دزیده شود؟
یکی از سوال‌ها مهمی است که ممکن است ذهن اکثر کاربران بلاک چین را درگیر کند. اینترنت بدون هیچ هویت شخصی شفاف و قابل اثباتی توسعه یافت هرچند ممکن است از پایگاه داده با هویت دیجیتالی دولتی داشته باشد. برخی دولت‌ها از قبیل هند و استونی، شناسه‌های دیجیتالی متمرکز برای تمام شهروندان که می‌خواهند ایجاد کرده‌اند. از آن پس هر فرد می‌تواند از یک آواتار دیجیتالی برای رای دادن، فایل مالیات‌ها، ثبت املاک، بازکردن حساب بانکی و پرداخت برای مواد غذایی استفاده کند تا آن شناسه به حساب بانکی وصل شود. به هیچ تلفن هوشمندی نیاز نمی‌باشد. در هند تایید شناسه توسط اثرانگشت صورت می‌گیرد. یکی از مزایای بزرگ این فناوری این است که فقیرترین شهروندان هم به سیستم مالی آورده می‌شوند.
حساس بودن این سیستم‌ها می‌تواند بخاطر متمرکز بودن آنها باشد. الزامات امنیتی این اطلاعات در دولت‌هایی که از آنها نگهداری می‌کنند فوق العاده است و همیشه نگرانی‌هایی در مورد سرقت رفتن این شناسه‌های دیجیتال وجود دارد. دیوان عالی هند تصمیم گرفته است برای برطرف کردن این نگرانی در سیستم شناسه دیجیتالی خود از تکنولوژی بلاک چین استفاده کند. برای مثال، برخی نوآوران عرصه بلاک چین از ایالت ایلینوی آمریکا در حال اجرای پروژه آزمایشی هستند که گواهی‌های تولد در بلاک چین قرار گیرد. این گواهی‌ها توسط کاربر کنترل می‌شوند و می‌توانند خیلی سریع و به آسانی قانونی شوند. بلاک چین همچنین می‌تواند در هنگام رای گیری با این کد شناسه کمک شایانی کند.
بلاک چین می‌تواند یک جایگزین مناسب به پایگاه داده متمرکز برای ذخیره اطلاعات قابل شناسایی شخصی (PII) ارائه دهد.
یک شناسه غیرمتمرکز می‌تواند نام شما باشد و دیگر شماره پاسپورت. به عنوان یک کاربر شما می‌توانید به DiD دسترسی داشته باشید یا دسترسی آن را به یک شخص ثالث با استفاده از برنامه کیف پول دیجیتالی بر روی گوشی هوشمند یا دسکتاپ خود که این شناسه غیرمتمرکز را به بلاک چین منتقل کند بسپارید.
این شناسه به طور اتوماتیک قادر است به روز رسانی شود. برای مثال، زمانی که بخشی از شناسه شما مانند عنوان شغلتان یا شماره گواهینامه‌تان تغییر می‌کند. همچنین کاربران می‌توانند تعیین کنند چه اطلاعاتی در موارد خاص به اشتراک گذاشته شود. با این حال، این تکنولوژی هنوز به آزمایشات بیشتری نیاز دارد تا اطمینان حاصل شود که DiD یا شناسه‌ها امن و غیرقابل تغییر هستند. همچنین انتظار می‌رود راهی برای اتصال شناسه‌های فیزیکی و دیجیتالی افراد باشد. سوال دیگری این است که آیا کاربران می‌توانند اطلاعات خود را از بلاک چین حذف کنند؟
در اصل بلاک چین از همانند قوانین خصوصی که به اینترنت داده شده است پیروی می‌کند. برای مثال، مقررات حفاظت اطلاعات اتحادیه اروپا (GDPR) اصلی به نام « حق فراموش شدن » دارد که بر مبنای این اصل کاربر می‌تواند از ارائه دهنده خدمات اینترنت درخواست کند اطلاعاتش را از نتایج جستجو حذف کند. بلاک چین نیز به این نظریه نیاز دارد. اطلاعات سلامت، مالی و دیگر داده‌های حساس کاربران بلاک چین باید با توجه به درخواست صاحبان خود از بلاک چین حذف شوند. اما چطور همچین چیزی انجام می‌گیرد شفاف نیست چون داده‌ها در بلاک چین به گونه‌ای طراحی می‌شوند که تغییر ناپذیر هستند.
۵- آیا بلاک چین ها با یکدیگر در ارتباط هستند؟
دقیقا مانند شبکه ها اجتماعی که دارای افراد استفاده کننده هستند یا مانند پلتفرم های تجاری که متشکل از خریداران و فروشندگان هستند، ارزش بلاک چین ها با افزایش یوزر‌ها افزایش می یابد.
با این حال امکان حضور یک بلاک چین واحد وجود ندارد به این علت که بلاک چین های متعددی در نواحی مختلف جامعه و دنیای بیرون موجود هستند. در حالی که تحربیات در این حوزه بسیار مثبت است؛ این ذهنیست وجود دارد که هر یوزر چه تجاری یا عادی ممکن است در بسیاری از بلاک چین ها حضور داشته باشد که هر کدام سیتسم هدایت و تکنولوژی وِیژه خود را داشته باشد. همچنین احتمال دارد ساختار و دیتا سیستم مربوط به چند شبکه با یکدیگر همخوانی نداشته باشند که این مساله مانع ارتباط یک یوزر از یک زنجیره با زنجیره دیگر باشد.
اتفاقات نادر نیز ممکن است وجود داشته باشد. به عنوان مثال رکورد های یک بلاک چین از یک شرکت یا یک فرد با گزارشات اطلاعات سیستم دیگر از آن متفاوت باشد. یک سیستم منفک شده حاوی چندین فهرست که از یکدیگر منقطع هستند منجر به دنیای سیلوهای عملیاتی یا جزیره های دیجیتال می شود که در آن یوزر های نیازمند ورود جداگانه به هر یک از آن ها می باشند تا بتواند با طرف های مقابل تبادل داشته باشند. فضاهای بسیاری افزون بر این جزیره ها یا باغ های دیوار شده وجود دارند که نیاز مند ارتباط هستند.
نرم افزار ها به وسیله ی api ها با یکدیگر در ارتباط هستند. واسطه های کاربری نرم افزاری برای مثال درگاههای پرداخت امکان ارتباط به چندین نرم افزار که از سیستم های پرداخت ویژه ی خود بهر می برند را دارند. این سیستم ها که همیشه در دسترس نیستند این امیدواری وجود دارد که با ارتباط میان بلاک چین ها زنجیره ارتباطی بین یوزر‌های برای انتقال اطلاعات را برقرار و مشکلات فوق را بر طرف نماید. این موضوع نیازمند همخوانی استانداردها میان بلاک چین ها می باشد. بسیاری از این استاندار ها در حال شکل گیری است که همگی به نفع کاربران آن ها خواهد بود. راه حل دیگر ایجاد قرار داد های هوشمند میان یوزر های هر بلاک چین است.
آیا بلاک چین ها می توانند در حوزه های قضایی متفاوت مرتبط باشند؟ این موضوع بعید به نظر نمی رسد زیرا در حال حاضر ارتباط مالی و محصولی و پرداخت ها میان بلاک چین ها وجود دارد. دولت های مختلف در صدد ارتباط میان بلاک چبن های خود هستند. یکی از موارد برجسته ان ها ارتباط اداره پولی مالی هنگ کنگ و سنگاپور است. این موسسات در حال استقرار شبکه ارتباطی تجارت جهانی میان خود هستند که جریان مالی دو جانبه را امکان پذیر می سازد. هر کشوری که بخواهد در این شبکه قرار گیرد باید بلاک چین خود را به این مسیر وارد نماید.
۶-چگونه بلاک چین با پایگاه داده off-chain صحبت می‌کند؟
آیا می‌شود دو طرفین معامله با یکدیگر در تعامل باشند اگر اطلاعات یا اسناد یکی از آنها آفلاین در در بلاک چین حضور نداشته باشد در حالیکه اطلاعات و اسناد طرف مقابل در بلاک چین فعال است؟
واضح است که کاربران تمایل دارند همه اطلاعات در بلاک چین رو خیلی سریع دریافت کنند. در صورت بروز چنین مشکلی، بلاک چین بینش تجاری برتری را ایجاد می‌کند و متصل می‌شود. هرچند در عمل ممکن نیست همیشه شاهد چنین اتفاقی باشیم اما این موضوع اگر تمام کاربران جدید همین مشکل مشابه را داشته باشند می‌تواند افزایش یابد. این چالش‌ها معروف و قابل حل هستند. امکان اجرای همان تحلیل‌ها و بررسی‌ها در سیستم‌های اطلاعاتی off-chain و on-chain وجود دارد اما تنها خطری که تهدید می‌کند این است که وقتی اطلاعات on-chain یا درون زنجیره اصلی به پایگاه داده خارج از زنجیره اصلی یا off-chain ارسال شود دیگر پس از آن قابل تغییر نیست.
۷- آیا بلاک چین ها پولشویی را تسهیل می کنند؟
پولشویی یکی از مشکلات بزرگ جهانی است، و حجم آن ۱ تا ۲ هزار میلیارد دلار یا ۲ الی ۵ درصد از تولید ناخالصی کل جهان می رسد. بانک ها و نهاد های ناظر برای مقابله با این پدیده سالانه ۸ میلیارد دلار هزینه می کنند. برای تطابق با شناسایی هویت مشتری (kyc) بانک های موجود در جهان از مشتریان جدید خود می خواهند اطلاعات کامل خود را در زمانی که ارتباط جدیدی(مانند افتتاح حساب، واریز، اعتبار دهی) با سایر مشتریان برقرار می کنند در اختیار آن ها بگذارند تا جریان پولی را شناسایی و پولشویی احتمالی را کشف کنند.
بانک ها همچنین می بایست در فرایند AML یا همان ضد پولشویی و CFT یا همان مبارزه با تامین مالی تروریسم مشارکت داشته باشند. به این علت که محیط های نظارتی در همه جای دنیا یکسان نیست هربانک سطوح اقدامات مختص به خود را دارد. چون هر تراکنش دو طرف دارد هر بانک می بایست اقدامات جداگانه خود را انجام دهد. تاکنون بسیارس از بانکهای بزرگ در رهگیری تراکنش‌های پولشویی ناتوان بوده‌اند. آیا بلاک چین‌ها به افراد مجرم این امکان را میدهد که به صورت ناشناس نقل و انتقالات مالی خود را انجام دهند؟ جواب بدبینانه به این سوال می تواند این باشد که سیستم بانکداری به حدی متخلخل است که توانایی جلوگیری از پولشویی این مجرمین را ندارد.
جواب دیگر به این سوال می تواند حول اندازه تراکنش ها باشد. شاید برای تراکنش‌های کوچک، بلاک چین ها بتوانند پوشش پولشویی ایجاد کنند. اما برای تراکنش های حجیم تر بلاک چین‌ها می توانند مشکل زا باشند.
به عنوان مثال برای مجرمین ایجاد تراکنش های بسیار کوچک در بانکهای ماهواره ای به صورت بی نام بسیار دشوار است.
به عنوان مثال در سال ۲۰۱۷ OCBC Bank، HSBCو IMDA, و Mitsubishi UFJ Financial Group (MUFG) به توافقی در خصوص kyc در بلاک چین رسیدند. فایده اصلی آن کاهش دوباره کاری بود، به نحوی که مشتریان تنها به یکبار ارایه اطلاعات نیاز داشتند و تمامی طرف های این توافق امکان دسترسی به اطلاعات را به صورت دایمی و امن داشتند که امکان جعل را برای خلاف کاران دشوار می کرد.
بلاک چین در فرایندAML و CFT نیز قابل استفاده است. برای مثال یک فرایند aml توسط ناظران ، ریسک سنج ها، حسابرسان و سایر ذی نفعان در بستر بلاک چین قابل تعریف است در صورتی که امکان رصد دایمی تراکنش ها را به آنها می دهد.
۸-بلاک چین چه اندازه انرژی می‌خواهد؟
درست مانند سرچ اینترنتی در گوگل، ورودی‌ها و اطلاعات در بلاک چین هم از انرژی استفاده می‌کنند. ارز دیجیتالی بیت کوین به انرژی عجیب و غریبی نیاز دارد. امروز برای اجرای بیت کوین به مدت یک سال به اندازه انرژی مصرفی برق یک سال ایرلند نیاز است و دلیل آن می‌تواند طراحی بیت کوین باشد. ماینرهای بیت کوین می‌بایست هر فهرست مهم‌ترین تراکنش‌های اخیر را به یک امضا تبدیل کنند تا ثابت شود اطلاعات صحیح هستند و این فرآیند نیروی محاسباتی نیاز دارد. ماینرها محسابات کامپیوتری را برای ردیابی و تایید تراکنش‌ها و حل معماهای پیچیده برای دستیابی به پاداش بیت کوین اجرا می‌کنند.
موسس بلاک چین رقابتی برای تعیین یک امضا خاص بر اساس سه عامل یعنی امضای ماقبل بلوک، فهرست تراکنش‌های جدید و سه عدد تصادفی تنظیم کرده است. به این دلیل که ماینرها این سه عدد را نمی‌دانند آنها باید به طور مکرر امضا تولید کنند تا یکی از آن عددها حدس زده شود. این روش رسیدن به توافق یا اثبات کار قدرت محاسباتی بالایی را می‌طلبد.
با رشد این شبکه و افزایش ارزش بیت کوین این نگرانی وجود دارد که رقابت‌ها و نیاز به انرژی نیز چند برابر شود. یکی از اهداف ماینرها این است که در آینده از این مشکل جلوگیری کنند. مقیاس پذیری بلاک چین به دسترسی و هزینه انرژی و کیف پول خود ماینرها محدود می‌شود. حدود ۸۰ درصد کل هزینه‌های ماینرهای ارزهای دیجیتالی در سراسر دنیا صرف انرژی برق می‌شود. هرچند این مسئله موجب از دست دادن دشمنان و طرفداران بیت کوین نمی‌شود. یکی از راه حل‌های جایگزین برای روند کنونی اثبات سهام (proof-of-stake) است. اثبات سهام به شرکت کننده‌ها برای کارکردن یا صرف کردن منابع محاسباتی پاداش میدهد.
اثبات سهام اعتبارسنج‌هایی را بر اساس میزان سهام یا سپرده پولی مربوطه انتخاب می‌کند. کارشناسان معتقدند این روش بازده انرژی بیشتری می‌طلبد اما هنوز اثبات تشده است. در ضمن منابع انرژی جدید از قیبل انرژی خورشیدی هم برای سوخت استخراج بیت کوین در نظر گرفته می‌شود. دیگر برنامه‌های بلاک چین انرژی کمتری نسبت به بیت کوین می‌خواهند. گفتنی است بلاک چینی در حال ظهور است که موجب حفظ انرژی و افزایش پایداری می‌شود.
۹- آیا بلاک چین شغل شما را می‌گیرد؟
اخیرا صحبت‌های زیادی در مورد تاثیر هوش مصنوعی بر شغل‌ها می‌شود. اما آیا واقعا بلاک چین چه تاثیر بر روی شغل‌ها می‌تواند داشته باشد؟ این را بدانید که بلاک چین بعید است یک قاتل شغل باشد. در واقع بلاک چین مانند هر تکنولوژی، طبیعت کار را با تغییر تجارت کمپانی‌ها و مدل‌های درآمد دگرگون می‌کند. برای مثال، شرکت‌های حقوقی که می‌خواهند در زمینه نوشتن قراردادهای هوشمند شرکت کنند نیاز دارند بفهمند چگونه بلاک چین تفکر می‌کند و یا چگونه از برنامه نویسی درست چنین قراردادهای مطمئن شوند.
بانک‌ها با استفاده از بلاک چین در تامین مالی تجاری می‌بایست دوباره در مورد مدل‌های درآمدشان تفکر کنند. یکی از چالش‌های اصلی باک چین تکنولوژی نیست بلکه ارزش کار برای همه در بلاک چین است. برای مثال، در بلاک چین در تجارت بین المللی، چندین بازیکن متفاوت با مدل‌های تجاری متفاوت وجود دارند که از روش‌های مختلفی برای کسب پول از بانک‌ها استفاده می‌کنند. حمل کننده‌ها کالا با کشتی با جا به جایی بار از نقطه A به B پول بدست می‌آورند. فرستنده‌های بار که به یک کسب و کار کمک می‌کنند که خدمات لجستیک آنها ثبت شود. وکلای تجاری که به صادرکننده‌ها کمک می‌کنند تا برای ورود به بازار خارجی تشریفات ادارای را بگذرانند. گمرک‌هایی که از همین محموله‌ها درآمد کسب می‌کنند و اطمینان پیدا می‌کنند که کالا به طور امن وارد کشور دیگر شده‌اند.
۱۰-آیا آمریکا از توسعه بلاک چین عقب مانده است؟
برخی کارشناس در پاسخ به این سوال بیان می‌کنند بله می‌گویند. در حقیقت بسیاری از کشورهای در حال توسعه به دو دلیل از بلاک چین خیلی سریع تر از کشورهایی با اقتصاد برتر بلاک چین را اجرا کردند. اول اینکه چون بلاک چین قادر است به حل چالش‌های بزرگ که در ملت‌های در حال توسعه بیشتر است کمک کند. همچنینی بلاک چین در مشکلات فراملیتی نظیر ردیابی پناهندگان نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد و ضرورت استفاده از بلاک چین صرفا در کشورهای دارای اقتصاد برتر و پیشرفته کمتر بوده است. دومین دلیل این است که در کشورهای در حال توسعه مقررات می‌توانند پیچیدگی و پیشرفت کمتری نسبت به ایت ملت‌های پیشرفته باشند و امکان گسترش سریع تر تکنولوژی در آنها بیشتر باشد.
با این حال شرکت‌های آمریکایی نظیر IBM و کنسرسیوم مانند R3 برای بانک‌ها حکم رهبران بزرگ دنیا در زمینه تکنولوژی بلاک چین را دارند. از دیدگاه جهانی، استفاده از بلاک چین هنوز در آمریکا نوپا است و گام‌های اولیه خود را برمی‌دارد. در سال ۲۰۱۸، بررسی‌ها نشان میدهد تنها ۱۴ درصد از سازمان‌های آمریکایی در حال حاصل از بلاک چین بهره می‌برند و در مقایسه با کشور چین که ۴۹ درصد، مکزیک ۴۸ درصد، انگلستان ۴۰ درصد و کانادا ۳۶ درصد رقمی بسیار اندکی است.
