عرضه اولیه سکه
اولین بار در ژانویه ۲۰۱۸ ویتالیک بوترین موسس اتریوم
همچنین به مالکان توکنها حق رای میدهد تا بتوانند سرمایه وارد شده را در صورتی که از روند پروژه رضایت ندارند، به حساب خود بازگردانند.
پروژههایی که از DAICO استفاده کنند، توسعه دهندهها را مجبور به جوابگویی به سرمایهگذارها میکند و خیال مالکان توکنها را از بابت ضمانت سرمایهگذاری راحت میکند.
DAICO چطور کار میکند؟
قرارداد DAICO مکانیزمی دارد که سرمایهگذارها میتوانند پول را در ازای دریافت توکنهای خاص شبکه ارسال کنند. وقتی زمان فروش توکنها به پایان رسید قرارداد هوشمند جلوی مشارکت بیشتر را خواهد گرفت.
یک متغیر دیگر در این مرحله فعال میشود و به آن «متغیر شیر کنترل» میگویند. این شیر کنترل میتواند میزان سرمایه خارج شده در ثانیه را به حساب توسعه دهندهها تنظیم کند.
در ابتدا این محدودیت روی صفر تنظیم شده است اما سرمایهگذارها میتوانند با رایگیری تصمیم بگیرند تا مقدار آن را افزایش دهند.
چه بخشهایی از قرارداد DAO در اینجا استفاده شده است؟
سه بخش وجود دارد. اولا، در هیچ دورهای اعتماد کامل به تیم توسعه دهنده متمرکز وجود ندارد. تصمیم در مورد سرمایهها به صورت دموکراتیک گرفته میشود.
دوما، سرمایه به صورت یکجا در اختیار توسعه دهندهها قرار نمیگیرد بلکه به وسیلهی مکانیزمی در طول زمان در اختیار تیم توسعه دهنده قرار میگیرد.
سوما، میتوان سرمایه داده شده را پس گرفت. این تصمیم به وسیله رایگیری مشخص میشود. اگر سرمایهگذارها از روند رشد پروژه رضایت نداشتند، میتوانند با رایگیری پول خود را پس بگیرند.
چه تفاوتهایی با عرضه اولیه سکه دارد؟
تفاوت بین قیمت و ارزش عرضه اولیه سکه در چیست؟
تفاوت اصلی در دسترسی به سرمایهها است. در عرضه اولیه (ICO) وقتی فروش توکنها به پایان رسید توسعه دهندهها دسترسی کامل به سرمایهها دارند. این توسعه دهندهها هستند که تصمیم میگیرند برای ارائه محصول حداقلی (MVP) چقدر پول باید خرج شود و پول را روی هر چیزی که ضروری میدانند خرج کنند. اگر پروژه نتواند به حداقل سرمایه مورد نظر (soft cap) دست پیدا کند، پولها بازگردانده میشود. اما بعد از آن دیگر هیچ مانعی بر سر راه توسعه دهندهها قرار ندارد.
اما با استفاده از قرارداد DAICO، سرمایهگذارها میتوانند در طول دوره توسعه روی میزان تزریق سرمایه به تیم توسعه دهنده رایگیری کنند یا اینکه مابقی سرمایه را به حسابهای خود بازگردانند.
DAICO چه مزایایی نسبت به ICO دارد؟
کنترل بیشتری به سرمایهگذارها میدهد. سرمایهگذارها میتوانند روی توسعه محصول اعمال نظر بیشتری داشته باشند. اگر با روند رشد پروژه مشکل داشته باشند میتوانند از قرارداد خارج شوند و پول خود را پس بگیرند.
این اقدام، کلاهبرداریهای موجود با عرضه اولیه سکه را تا میزان زیادی کاهش میدهد. در این حوادث، توسعه دهنده پس از دریافت پول از طریق عرضه اولیه و پایان فروش ، میتواند همه پول را با خود ببرد.
در ضمن با محدودیت میزان پولی که از طریق قرارداد هوشمند به تیم توسعه دهنده میرسد احتمال حملات ۵۱ درصدی نیز کاهش مییابد. حتی اگر این حمله رخ دهد و هکر بخواهد پول را برای طرف سومی ارسال کند میزان این پول به همان میزان تعیین شده در قرارداد اولیه محدود میشود.
اما در عرضه اولیه وقتی تیم، دهها میلیون دلار جمعآوری کردند میزان انگیزه برای اجرای پروژه کاهش مییابد. اما به وسیله DAICO، انگیزه فعالیت دوباره به تیم تزریق میشود و محصولی ارائه خواهد شد که رضایت همه را جلب خواهد کرد.
مدل قرارداد DAICO با چه چالشهایی رو به رو خواهد شد؟
اگر توسعه دهندهها مالک بخش بزرگی از توکنها باشند، تنها کافی است بخش کوچکی از سرمایهگذارها را راضی کنند و به این صورت میتوانند پول بیشتری را از طریق قرارداد آزاد کنند.
میزان آگاهی سرمایهگذارها نیز یک چالش است. آنها باید بدانند که چرا قیمت یک توکن بالا یا پایین میرود تا بتوانند موقع رایگیری در مورد افزایش میزان سرمایه تزریقی یا لغو پروژه، تصمیم درستی بگیرند. بهترین تصمیم موقعی گرفته میشود که براساس واقعیتهای پروژه باشد نه براساس احساسات سرمایهگذار نسبت به نوسان قیمتها.
سرانجام، سرمایهگذارها به خاطر وجود قرارداد DAICO دیگر به پروژه توجه نمیکنند و با خیال راحت از شرکت در فرایندهای رایگیری خودداری میکنند در نتیجه تعداد افراد شرکت کننده در رایگیری کاهش مییابد و این باعث ضعف امنیتی قرارداد خواهد شد.
مشخصههای اصلی قرارداد DAICO چیست؟
از آنجایی که این قرارداد هنوز اجرایی نشده، پاسخ به این سوال مشکل است. البته میتوان نگاهی به اولین پروژههایی انداخت که میخواهند از این نوع قرارداد استفاده کنند.
پروژه (Abyss)، نسل آینده بستر توزیع شده دیجیتال است که براساس اکوسیستم پاداش دیجیتال کار میکند. این پروژه میخواهد از قرارداد DAICO با قابلیتهای زیر استفاده کند:
- لایحهای برای رایگیری در مورد افزایش سرمایه تزریقی که فقط توسط تیم توسعه دهندهها قابل مطرح کردن است.
- محدودیتی روی میزان افزایش درصد سرمایه تزریقی در واحد زمان وجود دارد (برای جلوگیری از سوء استفاده).
- تعداد دفعات افزایش سرمایه تزریقی نیز محدود شده است (فقط هر ۲ هفته یکبار میتواند این اتفاق رخ دهد).
- تنها سرمایهگذارها میتوانند حق رای داشته باشند و این حق از توسعه دهندهها سلب شده است.
- سرمایهگذارها قبل از رایگیری به خوبی در جریان امور قرار میگیرند.
- وقتی سرمایهگذارها تصمیم به لغو پروژه میگیرند قرارداد هوشمند، پول آنها را باز میگرداند و همزمان نیز توکنهای تیم توسعه دهنده را نابود میکند.