چگونه یک Cold Storage بیت کوین بسازیم

با سقوط ۷۰ درصدی ارزش بیت کوین نسبت به اوج قیمت خود در سال گذشته، حباب بزرگ این ارز دیجیتال اکنون از بین رفته است. به طور کلی، ارزهای دیجیتال این روزها به یکی از موضوعات نه چندان پرطرفدار صحبت‌های مردم بدل شده است. ارزش ارزهای دیجیتالی همچون اتریوم، EOS، Litecoin و XPR تا ۸۰ درصد افت داشته و این درحالیست که ارزش بسیاری دیگر از ارزهای دیجیتال بین ۹۰ تا ۹۹ درصد افت داشته است. البته هیچ کس از این واقعه متعجب نشد. چراکه چهار پنجم خریداران این ارزها را افراد مبتدی تشکیل می‌دادند که به تازگی وارد این عرصه شده بودند.
در مواجهه با تصویر عمومی از یک بازار کشنده و بی رحم، دامن زنندگان به این وضعیت بازار به سمت ارزهای دیجیتال به عنوان آخرین سرپناه خود پناه بردند: دفاع از بلاک چین به عنوان یک نرم افزار لجر و پایه اساسی تمامی ارزهای دیجیتال. بلاک چین به عنوان یک جادوی رهایی بخش برای تمامی مشکلات تجویز شده است، از درمان فقر گرفته تا سرطان. در حقیقت بلاک چین‌ها از جمله تکنولوژی‌های وارد شده به جهان بشریت هستند که بیشترین تعداد و کمترین خاصیت را دارند.
در عمل، بلاک چین‌ها چیزی نیستند جز یک مشت اسپرید شیت (صفحه گسترده) پر افتخار. اما این ارزها تبدیل به اکسیر آزادی بخش از دست تمامی دولت‌ها، بانک‌های مرکزی، موسسات مالی سنتی و جهان ارزهای واقعی و تمرکز اهریمن قدرت آنها شده و به دنبال نابودی این نهاد‌ها هستند. جهان ایده‌آل بنبادگرایان بلاک چینی جایی است که در آن، تمامی فعالیت های اقتصادی و تعاملات بشری در معرض آنارشیسم یا تمرکززدایی لیبرال قرار دارند. آنها به دنبال ختم کردن تمامی جنبه‌های سیاسی و اجتماعی زندگی بشری به لجرهای عمومی هستند که نیازی به کسب مجوز (برای هر شخصی در دسترس باشد) و اعتماد نداشته باشند (یعنی بر یک واسطه معتبر مانند بانک متکی نباشند).

با وجود اینکه هواداران بلاک چین‌ها هنوز فاصله زیادی با دستیابی به چنین مدینه فاضله‌ای دارند، این سیستم‌های مالی تا حد زیادی به جهنم اقتصادی نزدیک شده‌اند. تنها چند مرد سفید پوست (به سختی می‌توان زن و یا اقلیت‌های نژادی را در جهان بلاک چین‌ها یافت) که داعیه مسیحیت نجاتبخش برای افراد فقیر و حاشیه‌نشین و توده های مردمی که از خدمات بانکی استفاده نمی‌کنند داشته و از هیچ چیز، چندین میلیون دلار پول به جیب زده‌‌اند. اما برای بررسی تمرکز‌‌گرایی توده ای قدرت در بحث ماینر‌‌های ارزهای دیجیتال، مبادله، توسعه دهندگان و دارندگان این ارزها، باید بدانیم که بلاک چین ارتباطی به تمرکز زدایی دمکراسی ندارد. بلکه بحث اصلی آن حرص و طمع است.
به عنوان مثال، یک گروه کوچک از شرکت ها که عمدتا در لژ دمکراسی روسیه، گرجستان و چین قرار گرفته‌‌اند، بین دو سوم تا سه چهارم مالکیت ارزهای دیجیتال را در دست داشته و به صورت متداول به سرقت هزینه های حاص از مبادلات این ارز‌‌ها در جهت افزایش سرمایه خود مبادرت می‌ورزند. ظاهرا طرفداران متعصب ارزهای دیجیتال می خواهند امنیت ما را با توسل به یک کارتل ناشناس که تحت هیچ حاکمیت قانونی قرار ندارد تامین کنند و نه اعتماد به بانک های مرکزی و واسطه های مالی تحت فرمان مقررات.
در همین خصوص الگوی مشابهی در تجارت ارزهای دیجیتال نیز به وجود آمده است. ۹۹ درصد از تمامی تراکنش های انجام شده در مبادلات متمرکز به شکل منظم هک شده‌‌اند. و همینطور بر خلاف پول های فیزیکی واقعی، به محض اینکه سرمایه دیجیتال شما مورد هک واقع شود، پول شما برای همیشه از بین رفته است.
به علاوه، تمرکزگرایی توسعه ارزهای دیجیتال – به عنوان مثال بنیاد گرایان معتقد به این ارزها «ویتالیک بوترین»، مدیرعامل شرکت اتریوم را به عنوان دیکتاتور بخشنده زندگی نامیده‌‌اند – این دروغ را القا کرده که کدها همان قوانین هستند؛ پس نرم افزاری که بلاک چین ها را پشتیبانی می کند نیز تغییر ناپذیر و محکم است. حقیقت این است که توسعه دهندگان بلاک چینی قدرت مطلق عمل و قضاوت در این سیستم مالی را در اختیار خود دارند. زمانی که مشکلی در بلاک چین رخ دهد، قراردادهای هوشمند جعلی و هک های توده ای نیز پشت سر آن مشکل به وجود خواهند آمد و آنها به راحتی کدها را عوض کرده و ارزها را به حساب دلخواه خود انتقال می دهند و بدین ترتیب مشخص می شود که تمامی فرآیند یک مبادله مالی بی اعتبار از همان اول کار هم غیرقابل اعتماد بوده است.