video thumb

آیا بیت کوین یک نوع اتلاف انرژی است؟

آیا منافع حاصل از بیت کوین و سطح بهبودی که وارد زندگی ما می شود، این استفاده مازاد از انرژی را توجیه می کند؟ باید عنوان کرد که بیت کوین کنجکاوی افراد را برانگیخته و هر چه بیشتر مورد توجه رسانه ها قرار گرفته است، به ویژه پس از صعود به جایگاه بهترین داریی های مالی در این دهه. با این حال، هر زمان که قیمت آن بالا می رود، تردیدها و سوالات زیادی در مورد منشا آن و مصرف انرژی توسط ماینرها ایجاد می شود.

پروتکل بیت کوین یک دارایی دیجیتال منحصر به فرد ایجاد کرده است

برای درک چگونگی ایجاد بیت کوین (BTC) و اینکه استخراج چیست، مسئله اصلی، مشکل دو بار خرج کردن است. قبل از بیت کوین، نه ارزش دیجیتالی قابل انتقال وجود داشن و نه دارایی دیجیتالی که به چندین قسمت تقسیم شود. یعنی اگر اسکناس ۱۰۰ دلاری را چاپ کرده و می خواستید این اسکناس را به شخصی منتقل کنید، فقط می توانستید یک نسخه از این اسکناس را ارسال کنید.

همه ما از قبل به تلفن های هوشمند و رایانه عادت کرده ایم. ما نامه و عکس ارسال می کنیم، اما در واقع متوجه این روند نیستیم: ما یک کپی از ایمیل (و نه ایمیل اصلی)، یک کپی از عکس های خود (و نه اصلی) ارسال می کنیم. وقتی روی دکمه ارسال روی تلفن هوشمند یا رایانه کلیک می کنیم، یک کپی از نسخه اصلی همیشه در دستگاه ما باقی می ماند.

به همین ترتیب، در مورد تراکنش های مالی، وقتی روی دکمه ارسال در حساب های بانکداری اینترنتی خود یا در دستگاه خودپرداز کلیک می کنیم، همیشه یک واسطه وجود دارد که پول را از یک حساب به حساب دیگر منتقل می کند. و این مشکلی است که بیت کوین قصددارد تا آن را حل کند – یعنی مشکل دو برابر خرج کردن.

هنگامی که بر روی دکمه ارسال بیت کوین در تلفن همراه خود کلیک می کنید به عنوان مثال باید عنوان کرد که کپی نمی فرستید، در واقع یک شی دیجیتالی ارسال می کنید. هنگامی که معامله در بیت کوین انجام شد، غیرقابل برگشت می شود و نمی توان آن را دستکاری کرد.

به همین دلیل، لغو یا معکوس کردن انتقال بیت کوین پس از تأیید شدن توسط شبکه بلاک چین غیرممکن است، زیرا پروتکل بیت کوین مشکل دوبار خرج کردن را حل کرده است. این مسئله یک دارایی واحد یعنی بیت کوین را از نظر دیجیتالی منحصر به فرد ساخته است که تراکنش ها را در اینترنت و بدون واسطه (مستقل از نهاد مرکزی) امکان پذیر می کند.

چه کسانی بیت کوین صادر می کنند؟

در حالی که پول سنتی از طریق بانک های مرکزی (صادر می شود) ایجاد می شود، بیت کوین توسط الگوریتم هایی صادر می شود که قوانین آنها در پروتکل آن – بلاک چین بیت کوین – از قبل تعیین شده است.

به نوبه خود، بلاک چین بیت کوین یک سیستم ثبت تراکنش است که در یک شبکه باز (توزیع شده) شرکت کنندگان “مشکوک” که یکدیگر را نمی شناسند و به آنها اعتماد ندارند، نگهداری می شود.

بنابراین، وقتی ساتوشی ناکاموتو کد منبع نرم افزار پروتکل بیت کوین را نوشت و آن را در اینترنت منتشر کرد، این مورد را پیشنهاد داد: اگر امنیت این شبکه را تأمین کنید و به این شبکه مالی کمک کنید، به شما پاداش داده خواهد شد.

منطق قوانین از پیش تعیین شده در پروتکل بیت کوین بسیار شفاف بود و به زبان برنامه نویسی نوشته شده بود. دستیابی به موفقیت اولین بلاک چین، پس از سال ها تحقیق در مورد ارزهای دیجیتال، فقط در مورد راه حل های علوم کامپیوتر نیست.

راز در مشوق هاست

ساتوشی ناکاموتو برای ایجاد معماری بلاک چین بیت کوین، تحقیقات موجود را بررسی کرد و تئوری بازی را اضافه کرد. با استفاده از تئوری بازی، ساتوشی یک مکانیزم تشویقی (سازوکار اجماع) به نام اثبات کار را به کار برد که زمینه جدیدی از هماهنگی اقتصادی را که اکنون “اقتصاد رمزپایه” نامیده می شود (رشته های اقتصاد و علوم کامپیوتر برای مطالعه بازارها و برنامه های غیرمتمرکز با ترکیب ارز دیجیتال و انگیزه های اقتصادی ساخته می شود).

این سیستم تشویقی اقتصادی است که تضمین می کند شرکت کنندگان شبکه بیت کوین به نفع امنیت و عملکرد کامل سیستم رفتار می کنند. این همان دلیل اصلی است که بلاک چین بیت کوین هنوز هک نشده است.

اهمیت فرآیند استخراج

هر چه تعداد بیشتری از افراد انگیزه های بالقوه موجود در بیت کوین را درک می کردند و شروع به “اتصال” رایانه های خود برای تأمین امنیت شبکه می کردند، بلاک چین بیت کوین بیشتر و بیشتر حیاتی و امن می شود. اکنون، بیت کوین قدرت محاسباتی است.

یک بیت کوین توسط ماینرها (اعتبارسنج ها) از پروتکل بلاک چین استخراج می شود که بدست آوردن حق شمول تراکنش های بیت کوین در شبکه بلاک چین باید الگوریتم های ریاضی را حل کنند و به آنها پاداش داده شود.

هر تراکنش بیت کوین قبل از اینکه به این بلاک چین اضافه شود به ممپول، منطقه نگهداری تراکنش های معلق ارسال می شود، جایی که منتظر است تا در یک بلاک وارد شود. سپس ماینرها تراکنش های معلق را که منتظر ضبط هستند، دریافت می کنند و آنها را با هم ترکیب می کنند تا “بلاکی” از تراکنش ها را ایجاد کنند.

متوجه باشید که ماینرها با یکدیگر رقابت می کنند تا رایانه های آنها برای ضبط جدیدترین تراکنش ها در بلاک بعدی که در شبکه گنجانده خواهد شد، انتخاب شوند. و بهترین راه برای برنده شدن در این رقابت حل الگوریتم ها تا جای ممکن می باشد (قبل از اینکه شخص دیگری به نتیجه صحیح برسد، “nonce” نامیده می شود).

از آنجایی که برای حدس زدن صلاحیت nonce تلاش زیادی لازم است، تنها کسانی که قدرت محاسباتی بیشتری برای برنده شدن در این رقابت دارند، به عنوان پاداش تلاش های خود، بیت کوین دریافت می کنند.

ما می توانیم از آنچه تاکنون گفته ایم، دو نتیجه کلیدی بدست آوریم.

اولین نتیجه این است که گواه اثبات کار (PoW) از دور زدن سیستم و ایجاد بیت کوین از ابتدا توسط ماینرها جلوگیری می کند. ماینرها با هر بار تلاش باید انرژی محاسباتی واقعی را بسوزانند و nonce را پیدا کنند تا فرصتی برای بردن بیت کوین داشته باشند. از آنجا که برق برای ماینرها رایگان نیست، بنابراین گواه اثبات کار، هزینه مالی برای استخراج بیت کوین ایجاد می کند.

نتیجه دوم به این واقعیت اشاره دارد که گواه اثبات کار تاریخ تراکنش های بیت کوین را غیر قابل تغییر می کند. اگر یک مهاجم بخواهد معامله ای را تغییر دهد، باید تمام کارهایی را که از آن زمان به بعد انجام شده است دوباره انجام دهد تا بازیابی شود و طولانی ترین شبکه را ایجاد کند. این از لحاظ نظری غیرممکن است و به همین دلیل گفته می شود که ماینرها از شبکه بیت کوین “محافظت” می کنند.

از آنجا که استخراج طی سالیان متمادی به یک صنعت مشروع تبدیل شده است، این فرآیند توسط متخصصان سخت افزار تخصصی پشتیبانی می شود که به مراکز داده بزرگ و برق زیادی احتیاج دارد.

شایان ذکر است که اگرچه مکانیسم های اجماع دیگری نیز وجود دارد، اما گواه اثبات کار بیشترین استفاده را در بلاک چین ها دارد زیرا از نظر امنیت سایبری بیشترین تأثیر را دارد.

استخراج بیت کوین چقدر از برق استفاده می کند؟

دانشگاه کمبریج از سال ۲۰۱۵ حسابگر انرژی شبکه بیت کوین را فعال کرده است. در حقیقت، شفافیت بیت کوین به هرکسی اجازه می دهد تا مقدار هش اعمال شده بر روی شبکه را ببیند، که معمولاً با تعداد هش در ثانیه که این شبکه به عنوان بخشی از فرآیند استخراج انجام می دهد، اندازه گیری می شود.

شما می توانید بر اساس بهره وری انرژی برای هشینگ سخت افزار استخراج مورد استفاده، میزان انرژی شبکه برای انجام این هش ها را تخمین بزنید.

طبق ردیاب مصرف انرژی بیت کوین Digiconomist ، در حال حاضر فرآیند استخراج ۷۷٫۷۸ تراوات ساعت برق در سال مصرف می کند که با کل مصرف انرژی کشورهایی مانند هلند و جمهوری چک قابل مقایسه است.

بر اساس برآوردهای فوق، بسیاری علیه بیت کوین و استفاده از اثبات کار بحث می کنند.

با این حال، آیا می توانیم این “تخمین ها” را به عنوان یک حقیقت مطلق در نظر بگیریم؟ آیا این برآوردها در نظر می گیرد که ماینرها همیشه با همان کارایی کار نمی کنند؟ آیا در نظر گرفته شده است که برق مورد استفاده ممکن است از منابع پاک تامین شود؟

بیایید تک تک این بحث ها را بررسی کنیم.

استدلال های ضد اثبات کار

استدلال های ضد اثبات کار و مکانیسم تشویقی ایجاد شده توسط ساتوشی ناکاموتو عبارتند از:

  • A1- استخراج بیت کوین انرژی زیادی را مصرف می کند.
  • A2 – اکثریت قریب به اتفاق استخراج کنندگان بیت کوین در چین واقع شده اند.
  • A3 – استخراج کنندگان بیت کوین در چین عمدتا از انرژی مبتنی بر ذغال سنگ کثیف استفاده می کنند.
  • A4 – استخراج بیت کوین دارای اثر کربن نسبتاً شدید است.
  • A5 – بیت کوین بد است.

همانطور که در مبحث قبلی نشان دادیم، استدلال A1 درست است. این یکی از دلایل اساسی امنیت بی نظیر شبکه بیت کوین است.

استدلال A2 قبلاً درست بود، اما وضعیت در حال تغییر است، زیرا مناطق بیشتری در جهان وارد صنعت استخراج بیت کوین می شوند. از آنجا که این مسئله برای مصرف انرژی توسط شبکه بیت کوین اهمیتی ندارد، ما آن را درست می دانیم.

سرانجام، استدلال A3 نادرست است و در مبحث بعدی خواهیم دید که استدلال های A4 و A5 را از بین می برد.

بیت کوین یک هاگ انرژی است، اما … قابل تجدید است

تحقیقات اخیر منتشر شده توسط CoinShares Research نشان می دهد که بیشتر برق مصرفی برای استخراج بیت کوین در حقیقت از منابع پاک مانند باد، خورشید و برق است.

به بیان دقیق تر، ۶۰٪ از فرآیند استخراج جهانی در چین صورت می گیرد، جایی که سیچوان به تنهایی ۵۰٪ از نرخ هش جهانی را تولید می کند و ۱۰٪ باقیمانده به طور مساوی بین استان های یوننان، سین کیانگ و مغولستان تقسیم می شود.

توجه به این نکته مهم است که سلطه سیچوان چه در چین و چه در جهان رابطه مستقیمی با استان های یوننان، گوئیژو و سیچوان در جنوب غربی چین با انرژی زیاد دارد. در فصل بارندگی، قیمت برق آن در پایین ترین سطح در جهان است و باعث می شود سیچوان یکی از جذاب ترین مناطق استخراج جهانی باشد.

از طرف دیگر، از ۴۰٪ شرکت های استخراج باقیمانده ، ۳۵٪ از تولید جهانی نرخ هش به طور مساوی بین واشنگتن، نیویورک، بریتیش کلمبیا، آلبرتا، کبک، نیوفاندلند و لابرادور، ایسلند، نروژ، سوئد، جورجیا و ایران تقسیم می شود.

هنوز، این گزارش به یک مسئله گسترده تر در مورد چگونگی استفاده از انرژی های تجدید پذیر در حال حاضر در سراسر جهان اشاره دارد و آن این است که: بسیاری از تولیدکنندگان انرژی های تجدیدپذیر در مکان نامناسبی قرار دارند و از آنها کم استفاده می شود و بنابراین، استخراج بیت کوین به تنها کاربرد مناسب برای این برق تبدیل شده است.

این تحقیق نتیجه گرفت که شبکه بیت کوین ۷۴٪ از برق خود را از منابع تجدیدپذیر به دست می آورد و این صنعت بیشتر از تقریباً همه صنایع بزرگ دیگر در جهان بر روی منابع انرژی پاک متمرکز است.

همه چیز به انرژی نیاز دارد و استفاده اضافی از انرژی همیشه باعث بهبود سطح زندگی ما شده است. آیا مزایای ارائه شده توسط بیت کوین ارزش استفاده اضافی از انرژی را دارد؟ آیا ماینرها دیگر به دنبال راه هایی برای استفاده مجدد از انرژی هدر رفته، به عنوان مثال CO2 آزاد شده در هنگام حفاری روغن نیستند؟

از آنجا که موقعیت فیزیکی مراکز استخراج تاثیری بر شبکه بیت کوین ندارد، آیا ماینرها دیگر به مناطقی که با هزینه های حاشیه ای کمتری برق تولید می کنند مهاجرت نمی کنند؟ و در این حالت، این مسئله نمی تواند مشکل انرژی های تجدیدپذیر را که دارای ظرفیت قابل پیش بینی هستند و در غیر این صورت مانند سوزاندن برق و متان هدر می رود، حل کند.

در پایان باید عنوان کرد که همه چیز انرژی است و اتلاف انرژی در استفاده نکردن هوشمندانه از آن برای بهبود استانداردهای زندگی اقتصادی و اجتماعی است.