کوین و توکن از مهمترین و پرکاربردترین کلمات در بازار ارزهای دیجیتال هستند. هر کدام برای انتقال مفهوم خاصی به کار می‌برد.
کوین برای ارزهای دیجیتال به کار برده می‌شود که شبکه خاص و مستقل خود را برای انتقال دارند اما توکن‌ها برای جابه‌جایی به شبکه کوین‌ها وابسته هستند. برای مثال : اتریوم و بیت کوین از مهمترین کوین‌ها و تتر و آربیتروم نیز از معروف‌ترین توکن‌ها هستند.
کوین چیست؟
کوین‌ها همان ارزهای دیجیتال با شبکه بلاکچین اختصاصی خود هستند. کوین‌ها از صفر راه‌اندازی و توسعه داده میشوند. به دلیل داشتن شبکه انتقال مجزا، به عنوان وسیله‌ای برای تبادل ارزش مورد استفاده قرار می‌گیرند.
البته که باید به این نکته نیز اشاره کرد که برخی از کوین‌ها مانند بایننس کوین، نقشی فراتر از «وسیله‌ای برای انتقال ارزش» دارد و در واقع می‌توانند نقشی مانند تنوع‌بخشی به سبد سرمایه‌گذاری افراد و یا حتی ابزاری برای پرداخت هزینه تراکتش‌ها را نیز ایفا کنند.
کوین‌ها چه ویژگی‌هایی دارند؟
بسیاری کوین‌ها را به عنوان «دارایی» می‌شناسند. دارایی‌هایی که فیزیکی نیستند اما می‌توانند به راحتی نقد شوند برخی از ویژگی‌های این دارایی‌ها عبارتند از؛
قابلیت تقسیم‌پذیری دارند.
منتقل میشوند.
وسیله‌ای برای حفظ ارزش دارایی‌های غیر دیجیتالی محسوب میشوند.
از اکوسیستم رمزارزی حذف نمی‌شوند.
بلاکچین مجزا و مخصوص به خود همچنین قابلیت استخراج شدن دارند.
به دلیل مکانیزم‌های ساخت PoW و PoS، محدود هستند و تعدادشان را نیز می‌توان تخمین زد.
به عنوان وسیله‌ای برای مبادله ارزش به شمار می‌روند.
غیرمتمرکز هستند. کوین‌ها توسط هیچ مرجع یا واسطه‌ای کنترل نمی‌شوند و بر اساس قوانین خود که بر روی وایت پیپرها White Paperها منتشر می‌شود، اداره میشوند.
کوین‌ها با فناوری رمزنگاری شده استخراج و عرضه میشوند به همین دلیل در برابر هک و سواستفاده مصونیت بالایی دارند.
انواع کوین‌ها
به صورت کلی سه نوع کوین به جهان معرفی شده که شامل Native Coin ،Forked Coin و Wrapped Coins هستند.
Native Coin یا کوین‌های بومی، کوین‌هایی هستند که بر بلاکچین خودشان اجرا میشوند و به عنوان ارز اصلی شبکه عمل می‌کنند. مهمترین مثال‌ها برای کوین‌های بومی، اتریوم، بیت کوین و لایت کوین است که هر کدام بر شبکه بلاکچین خودشان عمل می‌کنند.
دسته‌بندی بعدی به کوین‌های فورک شده اختصاص دارد. این نوع از کوین‌ها با جدا کردن یا انشعاب از بلاکچینهای موجود عرضه میشوند. بیتکوین کش BCH و اتریوم کلاسیک ETC از جمله آن‌هاست.
کوین‌های پیچیده نوع دیگری هستند که نشان‌دهنده ارزش معادل یک ارز رمزنگاری شده دیگر روی بلاکچین دیگری است. این مفهوم شبیه به پیچیدن یک دارایی فیزیکی به شکل دیجیتال است و این امکان را می‌دهد که کوین به صورت یکپارچه در پلتفرم‌ها و اکوسیستم‌های فراتر از محیط بومی خود عمل کنند.
چرا از کوین‌ها استفاده می‌شود؟
با توجه به ویژگی‌هایی که کوین‌ها دارند، می‌توان ادعا داشت که از آن‌ها برای موارد زیر استفاده می‌شود؛
- سرمایه‌گذاری
- تبدیل دارایی
- انتقال ارزش
- کسب سود بیشتر
- توسعه برنامه‌های غیرمتمرکز
ارزهای دیجیتال و به صورت کلی کوین‌ها، منبعی مهم برای سرمایه‌گذاری به حساب می‌آیند. بسیاری از افراد برای تنوع‌بخشی به سبد سرمایه‌گذاری خود، بازار رمزارزها را نیز به عنوان یکی از گزینه‌ها در نظر می‌گیرند و به آن توجه ویژه‌ای دارند. با تداوم روند پذیرش ارزهای دیجیتال توسط سایر کشورها می‌توان انتظار داشت در سال‌های آتی، استفاده از ارزهای دیجیتال برای مقاصد سرمایه‌گذاری بیشتر شود.
تبدیل دارایی؛ طی چند سال اخیر تبدیل دارایی‌های نقدی به ارز دیجیتال، یکی از موضوعاتی است که در محافل مختلف سیاسی و اقتصادی، مطرح می‌شود. علیرغم هشدار برخی کشورها نسبت به آینده بازار ارزهای دیجیتال، اما حمایت چهره‌های شاخصی همچون ایلان ماسک از این بازار، باعث شده که تمایل و رغبت به آن همچنان وجود داشته باشد و حتی بیشتر نیز شود.
انتقال ارزش نیز از دیگر کارکردهای کوین‌هاست. بدین معنا که افراد بسیاری از تبادلات مالی خود مانند دریافت دستمزد و حقوق نیز از کوین‌ها استفاده می‌کنند.
کسب سود بیشتر نیز از دیگر مواردی است که شاید مهمترین دلیل افراد برای ورود به بازار ارزهای دیجیتال باشد. تریدرها با استفاده از نوسان بازار، فرصت کسب سودهای بیشتر را برای خود ایجاد می‌کنند.
کوین‌ها با شبکه بلاکچین خود، فرصت توسعه سرویس‌ها و برنامه‌های غیرمتمرکز را نیز ایجاد می‌کنند. این ویژگی می‌تواند فرصت‌های بی‌شماری را برای توکن‌ها ایجاد کند.
توکن چیست؟
توکن‌ها نیز دارایی‌های دیجیتالی هستند با این تفاوت که در شبکه بلاکچینهای موجود فعالیت می‌کنند و بر خلاف کوین‌ها دارای شبکه مجزا نیستند. بنابراین برای فعالیت و جابه‌جایی به سایر بلاکچین‌ها نیاز دارند و از قبل نیز استخراج شده هستند.
برخی از شبکه‌های بلاکچین مانند اتریوم به دلیل ماهیت و زیرساختی که دارد، یکی از رایج‌ترین پلتفرم‌ها برای اعطای استفاده توکن‌های موجود از ظرفیت آن است. توکن‌های ایجاد شده در این بلاکچین با نام ERC 20 شناخته میشوند.
شاید این گمان ایجاد شود که چرا توکن‌ها شبکه مجزا ندارند. برای پاسخ باید به این نکته اشاره کرد که شبکه برخی ارزها مانند اتریوم علاوه بر اینکه اعتماد عمومی را جذب کرده‌اند، قابلیت‌هایی نیز دارند که باعث می‌شود راه‌اندازی و توسعه شبکه دیگر، عملا پر هزینه باشد.
بسیاری از توکن‌ها علاوه بر اینکه به عنوان ابزاری برای پرداخت مورد استفاده قرار می‌گیرند، اهداف دیگری را نیز دنبال می‌کنند که یکی از آن اعطای امتیازهای بیشتر به یک پروژه است. به عنوان مثال از توکن BAT که نوعی از توکن‌های Basic Attention هستند به منظور افزایش تبلیغات دیجیتالی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
توکن‌ها روی شبکه بلاکچینهای موجود فعالیت می‌کنند و هدف آن‌ها ارائه طیف گسترده‌تری از قابلیت‌هاست.
توکن‌ها چه ویژگی‌هایی دارند؟
با وجود آنکه توکن‌ها شبکه بلاکچین اختصاصی ندارند اما برای موارد متعددی مورد استفاده قرار می‌گیرند. که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌شود.
کاربردپذیری؛ توکن‌ها برای استفاده بهتر از اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز یا همان dAppها به کار می‌روند؛ کاربران می‌توانند از توکن‌ها برای پرداخ هزینه‌های انتقال کوین‌ها به کیف پول‌ها همچنین دریافت پاداش و مزایا استفاده کنند.
حاکمیت؛ با توسعه برنامه‌های غیرمتمرکز، توکن‌ها در فرآیندهای مربوط به رای‌گیری نیز وارد شدند. بدین معنا که کاربران با آن می‌توانند در فرآیندهای تصمیم‌گیری شرکت کنند.
چند پشتیبانی؛ برخلاف کوین‌ها، توکن‌ها می‌توانند توسط چند شبکه پشتیبانی شوند و ارتباط درون زنجیره‌ای برگزار کنند.
انواع توکن‌ها
توکن‌ها از برنامه‌های میزبان استفاده می‌کنند. البته بدان معنی نیست که نمی‌توانند ارزش افزوده‌ای را به بازار ارزهای دیجیتال بیفزایند. بلکه این به این معناست که غیر از حفظ ارزش دارایی و یا جابه‌جایی آن، از فناوری بلاکچین برای موارد دیگری نیز استفاده می‌کنند که در ادامه به آن‌ها پرداخته می‌شود؛
توکن‌های برنامه مانند dAppها؛ با برنامه‌های غیرمتمرکز این امکان به استفاده‌کنندگانش می‌دهد که بتوانند برنامه‌هایی در حوزه‌های سلامت، مالی و … را بر شبکه بلاکچین پیاده‌سازی کرده تا امکان هرگونه دخل و تصرف در داده‌ها از بین رفته و از سوی دیگر، اطلاعات در شبکه‌ای مطمئن ذخیره شوند.
توکن‌های حاکمیتی؛ دولت‌ها سعی می‌کنند با ذخیره برخی اطلاعات، علاوه بر غیرقابل ویرایش کردنشان، دسترسی به آن‌ها را با ایجاد شبکه بلاکچین هیبریدی، کنترل کنند.
توکن‌های امنیتی؛ می‌توانند به مانند اوراق بهادار توکنیزه شده، عمل کنند و با آن به هر نوع دارایی مانند بیمه، سهام و…. دسترسی داشت و آن‌ها را معامله کرد.
توکن‌های غیر قابل معاوضه یا NFTها؛ نوعی از توکن‌های منحصربفردی هستند که نمی‌توان از آن‌ها چند نمونه داشت. NFTها بیشتر برای مقاصدی مانند نگهداشت امتیاز خلق یک اثر هنری به کار گرفته میشوند.
توکن‌های کمکی؛ این نوع از توکن‌ها زمینه‌ای را ایجاد می‌کنند تا کاربران شبکه بلاکچین بتوانند کارهایی مانند بازی کردن، سرویس‌های غیر متمرکز، اطلاع‌رسانی به تولیدکنندگان محتوا و … را بهتر و بیشتر انجام دهند.
تفاوت اصلی میان کوین و توکن چیست؟
مهمترین تفاوت میان این دو، در ساختار و هدفی که دنبال می‌کنند، است. همانطور که گفته شد، کوین‌ها در بلاکچین خود فعالیت می‌کنند و علاوه بر اینکه نوعی سرمایه‌گذاری و انتقال ارزش محسوب میشوند، یک وسیله‌ای برای مبادله نیز به حساب می‌آیند. بدین معنا که از کوین‌ها تنها برای تبدیل دارایی‌های نقدی به شکل دیجیتال استفاده نمی‌شود بلکه از آن به عنوان وسیله‌ای برای پرداخت حقوق نیز بهره برده می‌شود.
بر خلاف کوین‌ها، توکن‌ها بلاکچین مخصوص به خود را ندارند و بر روی بلاکچینهای موجود فعالیت می‌کنند. مهمترین توکنی که اینگونه عمل می‌کند، تتر است. اگرچه تتر نوعی استیبل‌کوین است، اما بلاکچین مخصوص به خود را نداشته و از بلاکچین اتریوم برای نقل و انتقال استفاده می‌کند.
مهمترین هدف توکن‌ها، ارائه طیف گسترده‌تری از قابلیت‌ها بر شبکه بلاکچین است به عنوان مثال با توکن‌ها می‌توان به یک پروتکل و یا یک پروژه مخصوص دسترسی پیدا کرد و یا آن را گسترش داد.
یکی دیگر از تفاوت میان توکن و کوین، در نحوه ایجاد آن‌هاست؛ توکن‌ها با سهولت بیشتری ایجاد می‌شود. ساخت کوین‌ها نیاز به یک شبکه بلاکچین اختصاصی است که به زمان و تخصص نیاز دارد. کوین‌ها از طریق دو مکانیزم اثبات کار PoW و اثبات سهم PoS تشکیل میشوند. بنابراین پر بیراه نیست اگر گفته شود که کوین‌ها پایه و اساس شبکه‌های امن و غیرمتمرکز بلاکچین است.
کوین‌ها و توکن‌ها از ملزومات اکوسیستم رمزارزی هستند؛ کوین‌ها با ایجاد بستری امن در شبکه بلاکچین، باعث شکل‌گیری و یا توسعه قابلیت‌هایی میشوند که توکن‌ها می‌توانند آن‌ها را ایجاد کنند. به بیان دیگر توکن‌ها توسعه برنامه‌های غیرمتمرکز یا dAppها، قراردادهای هوشمند و … با توکن‌ها تسهیل شده و به نوعی به تنوع و تطبیق‌پذیری اکوسیستم رمزارزی نیز کمک می‌کند.
معامله توکن یا کوین؟
معامله در بازار ارزهای دیجیتال، به عوامل مختلفی از درجه ریسکپذیری و یا ریسک‌گریزی افراد تا نوسان قیمتی آن ارز بستگی دارد. عمده افرادی که ریسکپذیری پایین‌تری داشته و به ارزهای دیجیتال به چشم سرمایه‌گذاری بلندمدت نگاه می‌کنند، بر معامله کوین‌ها تاکید دارند. در نقطه مقابل افرادی قرار دارند که درجه ریسکپذیری بالاتری داشته و به دنبال کسب سودهای بالاتر در کوتاه‌ترین زمان ممکن هستند. این دسته از افراد به سمت معامله توکن‌ها تمایل دارند.
جمع‌بندی
اغلب افراد حاضر در بازار ارزهای دیجیتال، توکن و کوین را به جای یکدیگر به کار می‌برند و گاها آن‌ها را مساوی با یکدیگر در نظر می‌گیرند. البته که این اشتباه رایجی است که طی سال‌های اخیر و با افزایش معرفی ایردراپ‌ها و بازی‌های تلگرامی، کاهش یافته است. کوین‌ها به عنوان شکلی از پول عمل می‌کنند در حالی که توکن‌ها می‌توانند برای اهداف مختلفی مورد استفاده قرار بگیرند. اگرچه کوین و توکن در بازار ارزهای دیجیتال مورد استفاده قرار می‌گیرند اما موارد استفاده و زیربنای فناوری متفاوتی دارند.
